Zondag
29
april 2012 –
Pontjes
Vollenhove - Uddel
dag 1 dag 2
dag 3 dag 4
dag 5 dag 6
dag 7 dag 8
Hoe
verbeter je zo'n dag als gisteren? Dat is erg lastig. Vandaag is het
eerste deel van de route door 'gewoon' landschap. En bovendien landschap
wat we al kennen. Tijdens de afgelopen huttentocht van 'de
Wereldfietser' zijn we hier ook al geweest. Om het landschap nu saai te
noemen is misschien wat te negatief. Maar het mist wel het ooooh een
aaaah gehalte van gisteren. Toch zijn er wat dingen het vermelden waard.
Na een goed ontbijt in huize Fortuna zitten we wat later op de fiets dan
gebruikelijk. Als we Vollenhove uitrijden is er een haas in paniek. Hij
schiet links en rechts over de rotonde maar heeft moeite het juiste pad
(het hazenpad) te kiezen.
De wind begint wat te draaien. We hebben hem eerst nog licht mee. Later
op de dag draait hij naar zuid, dus tegen, maar de temperatuur schiet
omhoog en gelukkig wordt hierbij de wind steeds minder.
In natuurgebied 'de Wieden' is een cache-trail. In een rondje van 50
kilometer liggen er wel honderd. We doen er een van. De andere zeven
langs de route laten we links liggen. Het is uiteindelijk ook de enige
cache die we vandaag doen.
In Genemuiden hebben we het eerste pontje van vandaag. We arriveren daar
gelukkig net na tienen want om tien beginnen ze pas te varen. Daarna
over de dijken naar Hasselt. Iets voorbij deze Hanzestad wonen goede
vrienden van ons. Ria staat al in de deuropening te zwaaien als we aan
komen fietsen over de dijk. We tikken twee kopjes koffie weg en daarbij
heeft ze een heerlijk bosbessentaartje gehaald. Een van de hoogtepunten
van de dag. Het is altijd gezellig met hun en het liefst waren we
blijven plakken maar er moeten kilometers gemaakt worden.
Van Ria horen we ook dat de komende twee pontjes varen. Dat was even
spannend want ze zouden pas op 1 mei in de vaart zijn. Maar doordat de
meivakantie ook al begonnen is, zijn ze wat vroeger van start gegaan het
scheelt ons een hoop kilometers omfietsen.
Het veer bij Hearst is een plaatje. Een paar vierkante meter boot die
handmatig door Jacob telkens heen weer getrokken wordt. Het is prachtig
dat dit soort dingen nog bestaat.
De route gaat dwars door Zwolle en bij de IJssel nemen we het derde
pontje van de dag naar Hattem. We missen hem net maar het wachten is
niet erg want het wordt steeds zonniger.
Daarna gaan we een hele tijd om het Zwolse bos heen. Dit vind ik jammer
wat het landschap is niet zo uitdagend. Het leukste wat we meemaken is
een aalscholver die met ons meevliegt van lantaarnpaal naar
lantaarnpaal. Bij de derde paal gaat het fout. Hij mist de paal en komt
met zijn nek over de paal heen te hangen. Een bijzonder gezicht.
Na Hoorn gaan we eindelijk de bossen in. En daar blijven we zo'n beetje
de rest van de dag. Naast de bossen komen we ook in het gebied van de
stuwwallen. Tijdens de laatste ijstijd kwam het ijs tot ongeveer hier.
Niet alleen veranderde deze de loop van IJssel en de Maas (voor deze
tijd monden die uit in de voormalige Zuiderzee en zelfs de Waddenzee),
er werden ook wallen opgestuwd. En hier moeten wij 200.000 jaar later
tegen omhoog zwoegen. En dat valt niet mee.
Ik heb wat last van het derde dag syndroom. Vermoeidheid in de benen en
het gaat allemaal niet zo hard. We zijn pas tegen vijven in Vierhouten.
We besluiten hier wat te eten dus ik bel mijn Vrienden op de Fiets dat
we wat later zijn. Dit geeft een heerlijke rust in de planning. We
kunnen ontspannen eten en daarna zonder druk het laatste stuk doen. De
Vossenberg is een toeristische uitspanning. Ik neem een schnitzel en
Saskia een stoofpotje. Adequaat maar niet bijzonder. We kunnen er wel
weer even tegen.
Als we weer wegfietsen druppelt het. Gelukkig zet het niet door en kan
een kwartiertje later de regenjas weer uit. En omdat het steeds warmer
wordt, kan er er ook steeds meer uit. In de avondzon fietsen we over de
Elspeetsche heide naar Staverden, de kleinste stad van Nederland.
Sterker nog, er staat alleen nog een slot. Toch heeft het nog
stadsrechten waardoor het ook een stad is. Het ligt er prachtig bij in
de avondzon. Zo mooi dat we besluiten er een kop koffie en thee te
maken. Inmiddels is het al zeven uur. We genieten van het uitzicht en in
de verte horen we de witte pauwen krijsen. Witte pauwen? Ja, dat is het
handelsmerk van slot Staverden. We gaan er even bij kijken en ze zijn
allemaal nogal hitsig want ze hebben de veren uitstaan. Een prachtig
gezicht.
Daarna is het nog maar een klein stukje naar Uddel. Na even zoeken komen
we bij een prachtig herbouwd huis met daarachter een eigen huisje voor
ons. Wim ontvangt ons allerhartelijkst. Ze hebben deze plek gekozen voor
de ruimte en de rust. En daar heeft hij wel voor over dat hij anderhalf
uur in de auto zit naar Amstelveen, waar hij werkt. Ondanks dat het
gezellig kletsen is met hem, lonkt de douche wel. Het begint ook al te
schemeren. De start van de dag was wat saai , uiteindelijk is het toch
weer een mooie dag geworden.
Statistieken
- kilometers vandaag: 97
- kilometers totaal:261
- aantal caches: 1
- aantal gestoorde aalscholvers: 1
De eerste pont bij Genemuiden. |
Saskia in haar sas aan de Sasweg.. |
Aankomst bij onze vrienden |
Wachten op de pont bij Haerst. |
Op de pont. |
Jacob is niet zo van de machines. Meer van het handwerk. |
En de volgende pont over de IJssel. |
We zijn de enige passagiers. |
Langs het Apeldoornsche kanaal. |
Een schilderachtig plekje in het bos. |
Staverden, de stad met één huis. |
Staverden in het avondlicht. |
De witte pauwen van Staverden zijn wat hitsig vanavond. |
Ons huisje voor de nacht. |
Naar de volgende dag
Terug naar de fiets site van Hans
|