Dinan – St. Launeuc

Vannacht prima geslapen alhoewel we midden in de nacht door de hitte zijn bevangen. Alles uit en alles eraf gaf wat verkoeling, maar het bleef een wisselbad met dekens erop en eraf. Het ontbijt is prima en de man van de B&B zit wat verlegen om een praatje. Sterker nog, we vermoeden dat de extra tafel die gedekt is voor hem is, als we hem maar uitnodigen. Maar dat doen we toch maar niet.
Buiten is het mistig en het miezert een beetje. We hebben wat boodschappen nodig voor de lunch dus we gaan in Dinan op zoek. Ria scoort eindelijk een tandenborstel, bij de slager kopen we een worstje en de bakker levert brood. Voor de rest is op dit tijdstip nog niets open. Door de regen is het glibberen op de klinkers van Dinan. Voorzichtig dalen we af en komen zonder valpartijen beneden. Voor Lucas is dat niet spannend genoeg en in het bos weet hij alsnog onderuit te gaan. Behalve zijn ego is er weinig schade. De schade zit meer bij Ria. Sinds gisteren heeft ze last van haar knie en slikt ze pijnstillers. En gedurende de dag wordt het ook niet beter.
Het eerste stuk moeten we dezelfde weg terug. In Léhon bekijken we de abdij uit de 12e eeuw nu wat beter. Sommige mensen vinden het hier wel gezellig en liggen er al vanaf 1240. Er is ook een mooie binnenplaats.

20121022-191546.jpg
Binnen in de kerk

20121022-191638.jpg
De binnenplaats.

Langs het water fietsen we terug. Gisteren vertelde ik dat het niet herfstiger kon worden. Ik had het mis. Het kan wel. De mist, het vocht en de natte bladeren maken het af. Het is windstil en de reflecties van de bomen in het water zijn een plaatje. Maretakken genoeg hier, dus we begrijpen eigenlijk niet zo goed waarom Panoramix ze altijd zo moeilijk kon vinden.

20121022-192021.jpg
Maretakken genoeg.

20121022-192113.jpg
Nieuwe sluisdeuren liggen al klaar.

20121022-192213.jpg
Laatste blik op de sluisjes.

Bij Trevon komen we weer op een oude spoorlijn. Hier krijgen we ook een hele reeks caches achter elkaar. Voor de eersten stoppen we nog. Meestal struikel je er bijna over en we maken er een sport van te raden waar hij ligt voor we gaan kijken. Een zit vernuftig in een paal verstopt. Maar het wordt wat saai dus we slaan er een een aantal over. Bij het langsfietsen zien we hem soms al liggen. Tussendoor hebben we inmiddels ook al zin in koffie. Er komt geen bankje, dus we gaan gewoon op het pad zitten. Buiten ons is er toch niemand onderweg. Bij elke kruising staan levensgevaarlijke paaltjes. We snappen niet hoe iemand zoiets kan bedenken maar ze zitten wel prima.

20121022-192745.jpg
Koffie op het fietspad.

De laatste cache besluiten we nog te doen. Deze ligt bij een stationnetje. Geheel blasé wordt van afstand al gewezen waar hij ligt. Niet dus. Een ander graaft een steen leeg. Ook niet. Uiteindelijk blijkt hij onder een oud stukje rails te liggen. Erin zit Obelix, die Ria onder haar hoede neemt.

20121022-193001.jpg
Onder de rails.

20121022-193051.jpg

In Merdrignac hopen we een warme lunch te kunnen vinden. Er is niets open. Mensen proberen ons te helpen maar begrijpen gewoon niet dat je met de fiets gewoon niet 10 kilometer of meer omfietst. We hebben nog een goed alternatief. Brood met worst. Deze nemen we bij het voormalig stationnetje in een open wachtruimte want het miezert nog steeds af en aan. We snapten al niet waarom we weer via de gewone weg geleid worden maar hier zien we waarom. Ze hebben een deel van de spoorlijn laten liggen en daar kun je met gekoppelde fietsen overheen.

20121022-193635.jpg
Alternatief gebruik van de spoorlijn.

20121022-193755.jpg
Lunch.

Na een tijdje komen we weer op de voie verte. Het is hier mooi fietsen. Bij goed weer zal het nog mooier zijn. In St. Méen-le-Grand doen we boodschappen bij de supermarché. Vanavond zitten we bij de Nederlands sprekende Fransman waarover ik al eerder vertelde. We hebben geen zin om uit eten te gaan en ons te laten wegbrengen dus we doen boodschappen voor een semi-koude maaltijd. Daarna is het nog een klein stukje die we, helaas, niet droog overbruggen. De miezer gaat over in regen. Toch wel nat komen we aan bij le Manoir-des-fees. Dat is een plaatje met zijn torentje. Daar slapen we ook. De man blijkt echt een beetje Nederlands te spreken. Hij heeft een tijdje in Nederland gewerkt. En hij spreekt zoals hij schrijft. We hebben een grote zitkamer met open haard (die wij en ook de heer des huizes niet aan de praat krijgen) en een eetkamer waar we onze maaltijd gaan bereiden. En een lange en vrije (!) avond in het vooruitzicht. Vandaag waren het ongeveer 73 kilometers. Morgen een lange dag met meer dan 85 kilometer. Maar dan komen we aan de kust en daar kijk ik naar uit.

20121022-194512.jpg
Ons overnachingskasteel.

20121022-194610.jpg
Eerst worden de fietsen afgespoeld. Ze mogen vannacht binnen staan.

@Gert: we kwamen langs een plaatsje dat ‘les treize chénes’ heet. We dachten eerst 13 honden en waren al blij dat ze binnen lagen. Maar dat klopt niet. Waar we op uit kwamen waren ‘de dertien eiken’. Klopt dat?

2 gedachten over “Dinan – St. Launeuc

  1. Gert zegt:

    Klopt, Fransen noemen een eik un chéne. Treize chénes is bijna une chênaie oftewel een eikenbos. Ze hadden het plaatsje natuurlijk ook milliers de glands oftewel duizenden eikels kunnen heten maar ik vermoed dat er in Les treize chénes onvoldoende mannen wonen om deze naam in elk seizoen de lading te laten dekken.Trouwens gland (m) betekent behalve eikel ook klier (endocrien of exocrien) maar heeft voor zover ik weet niet dezelfde negatieve bijklank als in het Nederland.
    De leukste zin van dit verslag vind ik “Sommige mensen vinden het hier wel gezellig en liggen er al vanaf 1240”

  2. Blanche zegt:

    Wat snel! Nu al jullie mooie verslag op de site. Bedankt voor het delen. Hopelijk geraken wij er ook ooit, er komt steeds wat tussen 😉

Leuk als je reageert