Dinsdag 30 april: Döse – Burhave (66 km)
Het was alweer een koude nacht. Maar deze keer ben ik beter voorbereid en slaap met de sokken aan. De wind rukt af en toe aan de tent en we horen elk nachtelijk toiletbezoek. Afgezien daarvan heb ik in coma gelegen.
Om 8.15 ontbijt op het terras voor de receptie. Ik moet nog betalen voor de overnachting. Met €19 is dit weer. niet een van de goedkopere campings.
Dose heeft een mooie boulevard. Daar hadden we gisteren ook al wat van gezien. Veel ‘ferienhauser’ en hotels met uitzicht. De naam ‘Düne’ komt vaak terug in de straatnamen en de hotelnamen. Daarmee lokken ze de toeristen waarschijnlijk maar het is één grote farce. Het strand bestaat uit een strook opgespoten zand. En deze strook staat vol met strandstoelen. Van die afsluitbare, want stel je voor dat er iemand anders in jouw stoel zit. Een fanatiekeling heeft er zelfs al een kuil bij gegraven. Na de strook zand begint de zee.En die ziet er net zo uit als bij ons in Noord-Groningen. Klei, slik en modder. De duinen die ze hebben zijn met gras begroeide dijken. Echte duinen zijn hier nooit geweest en komen er voorlopig ook niet.
Vandaag fietsen we het eerste deel zuidwaarts. Dit betekent dat we de wind van opzij hebben. Hij is ook wat zwakker dan gisteren en we zijn aan de goede kant van de dijk, dus het fietst wat aangenamer. Het is nog steeds handschoenenweer met een temperatuur onder de 10 graden. Het landschap bevat veel windmolens. In de route rijgen de dorpjes zich aaneen. Het is leuk fietsen want hiermee is er veel te zien. Ook zijn er vandaag weer een aantal caches die de tocht prettig onderbreken.
Een van de leukere is bij de ‘Ochsenturm’ van Imsum. Het verhaal gaat daar dat de inwoners van Dingen en Weddewarden het niet over de plek van de kerk eens konden worden. Ze binden twee ossen aan elkaar, een uit elk dorp, en waar die gaan liggen, komt de kerk. Maar de beesten schrikken zo van de juichende dorpelingen dat ze het op een lopen zetten. Pas toen ze niet meer konden gingen ze liggen. En daar kwam de kerk. Toch wat verder weg dan gepland. De kerk is inmiddels bij een stormvloed weggespoeld, maar de toren staat nog.
Omdat we iets anders op de wind komen te fietsen hebben we vanaf hier zelfs een stukje wind mee. Heerlijk om even 25 km/uur te kunnen fietsen met weinig inspanning.
In de verte komen de hijskranen van Bremerhaven in zicht. Er is hier veel industrie. Aan de overkant ligt een grote containerterminal waar veel wagentjes bezig zijn met het verplaatsen van de kolossen. Verderop worden grote staanders voor booreiland gemaakt. Het is hier niet saai om te fietsen. Er liggen allerhande spullen klaar om door te voeren. We zien, boten, tractoren, combiners en natuurlijk heel veel auto’s.
Langzaamaan komen we in het centrum. Dat ziet er erg futuristisch uit omdat de moderne gebouwen ronde vormen hebben. Het misstaat niet tussen de oudere bebouwing en de antieke schepen die in de haven liggen.
Op internet had ik al gezien dat de pont uit de vaart is. Nog tot het einde van de week. Ik hoop dat hij eerder klaar is maar ik heb niet hard genoeg gehoopt. Morgen vaart hij pas weer. Toch is het geen probleem. Er rijdt een bus als alternatief en de fietsen kunnen gewoon mee. Hetzelfde tarief als met de pont geldt. Voor € 6,80 laten we ons 45 minuten omrijden via de Weser tunnel.
Daarna hebben we weer een ploeterstuk langs de dijk. Ik heb die dijk onderhand al wel gezien. Veel schapen die weinig anders dan ‘Baaaaaa’ te melden hebben. De enige onderbreking is een groep bejaarde dames die aan het klootschieten is. Als je daardoor even geboeid bent, dan ben je ver gezonken.
In Burhave zoeken we een camping. Er is er een aan zee. Veel wind dus. Bij de receptie vraag ik een plekje zonder wind. Dat begrijp ze niet. Waar is mijn caravan dan? Ze heeft ons toch duidelijk op de fiets zien komen. Maar ze begrijpt wel meer niet want ze vraagt ook of we stroom willen en of we willen douchen. Dat is natuurlijk een ‘nee’ en een ‘ja’. Na wat uitleg mogen we een plekje in de luwte van een caravan uitzoeken. Veel mensen zijn er (nog) niet. Het valt me sowieso op dat er nauwelijks nog mensen kamperen met een tent. Vaak zijn we de enige op de camping. Voor de rest allemaal van die witte koelkasten.
Na ongeveer 20 minuten is de rekening klaar. Ik schrik van het bedrag. Nooit eerder hebben we zoveel moeten aftikken voor ons kleine tentje. Een kleine € 25 euro zijn we kwijt. Waarvan € 4,40 kürtax en € 1,70 reinigingsbijdrage. Burhave is zich aan het positioneren als badplaats maar op deze manier schalen ze zich wat te hoog in lijkt me. Voor dit astronomische bedrag hebben we wel een super douche.
In het dorp is al veel dicht maar de Italiaan is altijd open. In recordtijd weten ze onze bestelling op tafel te zetten. Saskia gaat voor een pizza en ik voor de pasta. Na het eten lopen we verder het dorp in. Er is blijkbaar feest geweest bij de meiboom want het is er gezellig druk. Voor ons iets te koud en we lopen terug naar de tent. Als we langs de Italiaan komen besluiten we nog een koffie en een thee te doen. Het is in het restaurant veel warmer dan bij de tent. De dames zijn verbaasd ons alweer terug te zien en moeten daarom wel lachen. Ik wil graag een ‘Irish coffee’ maar dat kennen ze niet. Het ligt aan mijn uitspraak want als ik vertel dat het koffie met whisky is, dan begrijpen ze het wel. Maar ze hebben het nog steeds niet. Ik ben niet voor één gat te vangen en vraag of ze koffie hebben. Dat hebben ze. Dan vraag ik of ze whisky hebben. Dat hebben ze ook. Ik bestel van beide een. Nu valt het kwartje en uiteindelijk krijg ik mijn Irish coffee wel. Hiermee maken we nog een uurtje vol.
Gisteren ben ik langs het beeld van Agricola gefietst. De vriendin waarmee ik aan het fietsen was heb ik toen verteld van jullie fietstocht. Zij had die vroeger ook gedaan en haar herinnering was vooral veel dijkzicht. Er zijn ook dingen die niet veranderen.
Leuk, was even langsgekomen. Thee staat altijd klaar voor je.