Vrijdag 3 mei : Norddeich – Emden (59 km)
Het is vandaag uitbundig mooi weer als we opstaan. De hemel is strak blauw en de lucht is zwanger van een mooie warme dag. Omdat we gisteren een stukje extra hebben gedaan, hebben we vandaag een makkie om in Emden te komen. We ontbijten in de zon, pakken in en vertrekken.
We starten aan de verkeerde kant van de dijk. De binnenkant is lang zo interessant niet als de buitenkant. Er is geen echte oversteek maar over het gras komen we er ook.
De wad kant is veel mooier. Het is net als wadlopen maar dan op de fiets. De blauwe lucht, de geur van de zee, het gakken van de ganzen maken er een unieke ervaring van. Aan deze kant van de dijk raak je niet uitgekeken. Aan de overkant zien we de Eemshaven liggen. Het lijkt vlakbij maar op de GPS kan ik zien dat het net iets meer dan 10 kilometer is.
Daarna komen we in Greetsiel. Hier hadden we al meer van gehoord en terecht. Het is een plaatje. We worden verwelkomd door twee molens.
Niet alleen is het een plaatje, het is ook erg toeristisch. Zelf op dit vroege tijdstip lopen er al veel mensen rond. Als je dit vergelijkt met de Groninger waddenkust, dan hebben de Duitsers het iets beter aangepakt met het toerisme. Veel visserplaatsjes, wat strand en een hoop te zien. En wat hebben wij? Lenie met haar zeehonden.
In het haventje van Greetsiel zitten we uit de wind, in de zon en met uitzicht. Ik verwissel eerst de lange broek voor een driekwart. Er zal niet vaak een man in onderbroek in de haven van Greetsiel staan, maar ik trek maar weinig bekijks. Kun je nagaan wat hier allemaal te zien is! Daarna maken we tot twee keer toe koffie. Saskia heeft er natuurlijk wat lekkers bij gehaald. Hier hebben we wel af en toe bekijks. Ik denk dat de Duitsers meer van de terrassen zijn en zelf koffie maken vinden ze vreemd.
Iets buiten Greetsiel komen we de vuurtoren van Pilsum tegen (what is in a name?). Die schijn je te kunnen huren voor een (huwelijks)nacht. Er is toevallig net een pas getrouwd stel aan het foto’s maken. Symbolisch kun je hier een ook slot ophangen en de sleutel wegggooien. Dit staat voor je relatie. Voor altijd en eeuwig (ops slot?). De toren is ook gebruikt in de film van Otto – Der Außerfriesische die in de toren woont.
Daarna hebben we het laatste stukje langs het Duitse wad.
Bij Loquard gaan we het binnenland weer in en zo fietsen we naar Emden. Onderweg zien we in elk dorpje een variatie op de meiboom.
We hebben een mooie route die je ongemerkt naar het centrum leidt, zonder dat je door de industriegebieden en woonwijken gaat.
In Emden kon ik geen camping vinden. Daarom heb ik een hotel geboekt. We hebben een kamer die niet veel groter is dan de tent. Gelukkig maar want van teveel veranderingen wordt je ongelukkig. Wel hebben we een eigen douche en toilet en dat is wel een luxe.
In het centrum kijken we even rond. De Kunsthalle heeft op het moment geen tentoonstelling die ons trekt, dus Saski ahaalt haar winkels-kijken-achterstand van de afgelopen dagen in. Op een terras genieten we van de zon, het bier en de wijn. Een Flammküchen maakt het trio compleet.
Het hotel schijnt ook een uitstekend visreaturant te zijn, lezen we in een folder. We lopen terug om te kijken of dit klopt. Het is helemaal waar moeten we constateren.
Dit keer de typo’s
Saski ahaalt
visreaturant
Goed van jullie het gebrek aan tegenwind compenseren door door het gras te fietsen 😉