Coast2Coast2Coast: woensdag 30 april

Workington-Keswick (68 km totaal 351,3 km)

Right before me is a great camp of single mountains – each in shape resembles a Giant’s Tent; and to the left, but closer to it far than the Bassenthwaite Water to my right, is the lake of Keswick, with its islands and white sails, and glossy lights of evening – crowned with green meadows. But the three remaining sides are encircled by the most fantastic mountains, that ever earthquakes made in sport; as fantastic, as if Nature had laughed herself into the convulsion, in which they were made.

Samuel Taylor Coleridge, letter to Samuel Purkis, July 29, 1800; 

Norman is niet langs geweest, maar ik heb de hele nacht het gevoel gehad dat ik in een grafkist lag. Dat kwam omdat de dekens zo zwaar waren. En je moest er wel goed onder liggen want het is koud hier. Het ontbijt is verder prima en om half negen zitten we weer in het zadel.

Achter de B&B ligt het fietspad, dus kunnen via een fijne weg naar de route terug. Die voert ons dwars door de stad heen en op een fietsvriendelijke manier. Dat hebben we bij meer Engelse steden gezien. Vaak heeft er vroeger een spoorlijn gelegen en daar is nu een fietspad van gemaakt. Van Workington zelf zien we niet veel. Eigenlijk alleen de buitenwijken. Die zijn van grijs beton. Het lijkt me dat je depressief wordt als je hier moet wonen. Vroeger was hier veel industrie en daar zullen de huizen wel van overgebleven zijn.

Via een kustroute worden we naar Whitehaven geleid. 

Gisteren zagen we de Ierse zee al in de verte, nu fietsen we er langs. Ik word altijd een beetje blij van de zee. De zilte geur en het ruisen van de golven voelen als een thuiskomst. Zonder incidenten (alleen moest het regenpak weer aan)komen we bij het startpunt van de C2C wat het einde van de Reivers route betekent. 

Nog even over de mijlpalen van de Engelse fietsroutes. De eerder plaatjes stonden niet goed in de blog. We zijn inmiddels weer 3 van de 4 tegengekomen ( de vierde heb ik nog nooit gezien, zelfs niet in een plaatje). Ze staan hieronder.

De Coast to Coast wacht uitnodigend met een mooi sculptuur, dus we gaan naadloos over met een mooie startfoto. 

Het is ook gebruikelijk om je wiel in de Ierse zee te dippen, maar de helling is zo steil en glad dat ik mezelf al met fiets en tassen de Ierse zee in zie schuiven. Dat slaan we dus maar even over. Whitehaven ziet er leuker uit dan Workington. Een boulevard en een typisch Engels centrum. Om uit de regen te zijn, nemen we er even een koffie in een café.

Het eerste deel van de C2C loopt over een oude spoorlijn. Het voordeel is dat je niet veel hoeft te klimmen en geen last hebt van de auto’s. Een nadeel is dat je in een groene tunnel rijdt en niets van de omgeving ziet. We komen een schoolklasje met kleuters tegen. De juf zet ze allemaal in de rij en laat ze applaudisseren als we langs fietsen. Even voelen we ons helden.

Langs de route staan bijzonder mijlpalen. Anders dan die van Sustrans, maar ook mooi.

Cleator Moore fietsen we even in. Het is ook een stad met een industrieel verleden. Symbool van de stad is de feniks. Ze hopen weer uit de as te verrijzen maar we zien er nog weinig resultaat van.

Langs de route hebben ze leuke bankjes gemaakt. Sommige met een steen en een stuk tekst erop.  Anderen met de materialen die uit de spoorlijn kwamen. We gebruiken er een met een mooi uitzicht om een koffie te maken. En we eten er een stukje pizza bij die gisteren over was. Wel allemaal in de regen en dat zijn we inmiddels wel gewoon.

De regen maakt plaats voor de mist. Zullen wel laaghangende wolken zijn, maar het voordeel is wel dat het stopt met regenen. Dus het pak kan weer uit. 

We missen hierdoor de uitzichten, en die zijn er wel. Want langzaam komen we in het Lake District.

We hebben goede herinneringen aan dit gebied. Een van onze eerste vakanties was hier. Net verliefd kampeerden we hier een week in de Paasvakantie. Prachtige wandelingen gemaakt toen. Ook onze huwelijksreis ging naar het Lake District. Twee weken in ons tentje in de regen gezeten (of eigenlijk meer gelegen). Met een doos McIntosh chocolade voor Saskia en een fles Drambuie voor mij. Ach, wat heb je meer nodig als je net getrouwd bent? Ook onze eerste fietsvakantie (met Lisa in de buik)was in het Lake district. Twee weken zon als compensatie voor de huwelijksreis. En nu, 25 jaar later, hier weer op de fiets.

We hadden gehoopt op zonovergoten meren met prachtige fells eromheen. Maar door de mist gaat dat niet door. Toch geeft dit ook onverwacht prachtige beelden. 

Omdat het buiten het seizoen én door de week én slecht weer is, zijn er nauwelijks mensen onderweg. Voor ons is dat een voordeel want het kan hier best druk zijn. 

Via kleine weggetjes kronkelen we richting Keswick (spreek uit: Kes-sik) waarbij het ene uitzicht nog fantastischer is dan het andere.

Het laatste deel gaat over de Whinlatter Pass. We kiezen voor de off-road route omdat de andere route over de grote weg gaat. Het is wel lekker rustig maar laat de koppakking flink lekken. We klimmen tot 350 meter voordat we weer mogen dalen.

De weg naar Keswick is druk, dus we nemen de rustige route via Braithwaite village. Ondanks dat het buiten het seizoen is, lopen er al flink wat toeristen.

In Keswick hebben we een kamer in de hostel geboekt. Deze ligt mooi in het centrum aan een park

Het verblijf in een hostel is altijd gezellig. We hebben een prima kamer en de douche is goddelijk. 

Uit de Lonely Planet kiezen we een restaurant, maar eerst kijken we nog even in Keswick rond. Ik ben er eerder geweest, maar kan me er niets meer van herinneren. En da’s mooi want zo zie ik toch weer wat nieuws.

Eén gedachte over “Coast2Coast2Coast: woensdag 30 april

  1. Gert zegt:

    Hans, om je verzameling mileposts te completeren, er staat een exemplaar van de Millenium Milepost “Tracks” in Belfast. Het beeldhouwwerk is daar onderdeel van een kunstroute, de laganside art trail 3. Plaatjes: http://www.flickr.com/photos/infomatique/7330897426/in/photostream/ & http://www.flickr.com/photos/infomatique/7330889420/in/photostream/
    Grappig is dat de plaatjes bij de zoekopdracht “David Dudgeon Tracks sculpture milepost” veel Saskia (en Hans) laten zien.

Leuk als je reageert