A rainy day is the perfect time for a walk in the woods.
– Rachel Carson
Afgelopen nacht heeft het een aantal keren geregend. Ik werd er wakker van. Geen onweer regen, maar buiige regen. Als we opstaan is het bijna droog. Dat ’bijna’ slaat op dat het nog wel af en toe druppelt. Wat dat betreft ben ik blij dat we nu niet onder de bomen staan. Want dan blijft het druppelen. We hebben gisteren de plaats zo gekozen dat we ’s ochtends in de zon staan. En die is er nu even niet. Ik droog toch maar de tent af, wetende dat het mogelijk zinloos is. Maar ja, de zon gaat ook elke dag zinloos ten onder, want de volgende dag moet zij toch weer op. We ontbijten onder een licht grijze lucht, pakken in en zijn weer op weg.
De planning is om er vandaag een rustige dag van te maken. Op ongeveer 70 kilometer is een camping waar we goede berichten van horen. Het is ook wel lekker een keertje op tijd op de camping te zijn. Helaas gaat dit allemaal niet lukken, zoals je verderop kunt lezen.
We hadden hem gisteren al de hele tijd in het zicht en nu fietsen we er langs; Monte Kali. 135 miljoen ton (dat zijn negen nullen als je het in kilo’s rekent) zoutafval. Ik vraag me af waarom het zo goed blijft liggen. Ik zou verwachten dat het weer naar beneden zou spoelen, maar blijkbaar kleeft het of zo. Wel leuk in de winter. Zet er een ski lift op en je kunt skiën.
De route loopt een stukje door een moeras. En hoe leg je daar een fietspad aan? Nou dat is eigenlijk vrij simpel. Die bouw je op palen. Volgens mij hebben we die in Nederland ook wel. In Drenthe, meen ik. Het blijft een mooi gezicht.
We fietsen veel langs de voormalige grens tussen oost- en west-Duitsland. Regelmatig komen we borden tegen en gedenktekens. Zo ook hier. De opening van de grens was op op 18-11-1989 om 5:45. Het was toen een groot volksfeest. En alhoewel er nu geen grenzen meer zijn, zie je het toch als je in het oostelijk deel of in het westelijk deel fietst.
Onderweg doen we nog steeds caches. Het leukst zijn de schatten waar een verhaal bij zit. Hier hebben we een over twee rivaliserende vrouwen. Ze wilden dezelfde man. Terwijl ze met sikkels aan het oogsten waren kwam het tot een handgemeen. Ze overleefden het beide niet en als waarschuwing voor alle (dames let op!) vrouwen werd hier de ‘Sichelstein’ geplaatst. En nu de steen er toch staat, is er meteen maar een rastplatz voor fietsers van gemaakt.
Eigenlijk hebben we inmiddels wel weer genoeg kerken gezien. Maar in Untersuhl maken we toch even een uitzondering voor de ronde kerk. Het is inderdaad een rond gebouw en rond van binnen. Eigenlijk een hele brede toren die van boven smaller wordt. We kunnen er ook in en van binnen is hij mooi versierd met fresco’s.
In Gerstungen gaan we even naar het marktplein. Het symbool van de stad is een ooievaar. Deze komt terug in de fontein. Er is ook de legende van Limpertstein.
Ondertussen zijn we compleet vakwerkhuis moe geworden. Ik voel me een beetje voor de gek gehouden want het zijn hier eigenlijk allemaal vakwerkhuizen. Net als bij ons bakstenen huizen. Ik kan me voorstellen dat in een Duitse reisgids staat: ’let op de karakteristieke bakstenen huizen in Baflo’. En dat mensen bij ons door de straat rijden en foto’s maken. Ik probeer het te vermijden vanaf nu maar helemaal lukt het niet.
Vandaag hebben we ook weer meerdere stukken onverhard. Dat is toch wel het leuke van de Werra route. Die afwisseling. Een nadeel is wel dat je vaak -langs- dorpjes en bezienswaardigheden gaat. Voor de mooiste ruïne van Thüringen rijden we ook even om. Dat is de Brandenburg. We zien hem alleen in de verte.
Ook Creuzburg en zijn kasteel zien we alleen in de verte. We gaan ook hier niet naartoe.
Volgens het boekje komen we nu in het mooiste deel van de Werra route. We hebben de Werra inmiddels van een kabbelend beekje in een echte rivier zien veranderen. Hier loopt hij door een dal. Het lijkt wel een gorge, maar ik kan me niet voorstellen dat de Werra dit uitgesleten heeft. Ik moet wel het boekje gelijk geven; het is een mooi stuk.
Het plaatsje Mihla fietsen we even in. Het is duidelijk een voormalige oost-Duitse stad. Kazerne achtige flats, staatsbedrijven en oost-Duitse keitjes op de wegen waar Saskia graag even over wil stuiteren.
Voor de rest slingeren we, net als de Werra, verder van dal naar dal. De hele dag is het prima weer. Soms zien we zelfs zon. In de middag dreigt er weer onweer. Helaas waait het niet over. We schuilen even onder de bomen maar het lijkt er toch op dat dit even gaat duren. In het Duits heet het daarom ook ’Dauer-regen’. Er zit niets anders op dan het regenpak aan te trekken en door te gaan.
Ook in regen is het hier mooi. De regen verandert het landschap. De bossen worden groener. Alles lijkt net even een tikkeltje scherper. Het ruikt anders. En de wolken hangen als flarden tussen de bergen. Het is een mooi gezicht. Dus ondanks de nattigheid genieten we toch weer.
Het ene dorpje dat we tegenkomen is nog mooier dan het andere. Vooral Treffurt, Heldra (waar nog een wachthuisje uit de tijd van de gescheiden Duitslanden staat )en Altenburschla springen eruit. Bij dit laatste plaatsje hadden we die mooie camping gepland. Maar als het plenst gaan we geen tent opzetten. We fietsen nog maar even door. Als het droog wordt, gaan we kamperen in Eschwege. En anders proberen we daar de jeugdherberg.
Het regent nog steeds als we bij de jeugdherberg komen. Ze hebben nog een plekje voor ons op een gedeelde kamer. Bij even doorvragen kunnen we voor een paar euro meer een eigen kamer met wastafel en een douche op de gang krijgen. En plots is daar ook een eigen kamer met eigen douche. En dat voor €55, inclusief ontbijt. Voor €5 euro per persoon kunnen we aanschuiven voor het eten. Terwijl ik daar druipend voor de balie sta, vind ik het allemaal prima.
De kamer is gigantisch. Het is een familiekamer met een vide en wel 6 bedden. We kunnen mooi de tent drogen en de andere spulletjes wassen. Er er zijn voldoende stopcontacten om alles op te laden.
Als eten krijgen we schnitzels met ham en kaas. De aardappelkroketten zijn op, maar de kokin maakt voor ons nog even aardappelpuree. En er zijn verschillende salades.
Terwijl het buiten nog steeds regent kunnen wij lekker ruim zitten. Wat lezen en aan de verslagen werken. Dat laatste kost aardig wat tijd. En daarna voor de verandering weer in een gewoon bed. Het beddengoed is van degelijke kwaliteit. Niet gewassen met wasverzachter maar met stijfsel. We zullen er niet minder om slapen.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 85,1 (totaal 1204)
Afstand tot Baflo: 342 kilometer (hemelsbreed)
Aantal hoogtemeters: 297
Prachtig plaatje met die boot voor de kade en dat vakwerkhuis.
Dag Hans, Heb je ook een overzichtskaartje van de route, zodat ik een beetje kan volgen hoe jullie fietsen? Doe vooral geen grote moeite, ’t is alleen in geval je het al hebt.
Groet, Ria