All roads are flat … it’s just that some are on an incline.
– unknown
Op zondag zijn de winkels dicht in Duitsland. Ontbijt hebben we gisteren al gehaald, maar de broodjes voor vandaag nog niet. Gelukkig komt er een bakker op de camping. En dat weten de andere gasten ook. Dus na 20 minuten heeft Saskia wat broodjes en koeken weten te bemachtigen. Hiermee kunnen we op weg. Op de bagagedrager zit de tent in twee zakjes. Gisterenavond heeft het geregend. De buitentent gaat nat in het ene zakje. De binnentent, die relatief droog is, gaat in het andere zakje.
Je kunt je het haast niet voorstellen, maar Lichtenfels is nog rustiger dan gisteren als we er doorheen komen. Na Lichtenfels moeten we een heuvel op. Je kunt er ook omheen, dus we kiezen daarvoor.
Het is hierna maar een klein stukje naar Coburg. Vanaf deze kant komend, zien we helaas het kasteel op de heuvel niet. Dat zien we pas later, als we Coburg uitrijden en achterom kijken.
Coburg zelf is op zondagochtend erg rustig. Bij binnenkomst worden we al verrast door de mooie gebouwen en de fonteinen. Saskia maakt gebruik van de gelegenheid om haar fiets even af te spoelen.
Op de Matktplatz zijn de gebouwen nog mooier. Ik houd wel van die kleurtjes. In Groningen zijn de gebouwen veel saaier op de grote Markt. En het is daar ook een ratjetoe van oude en nieuwe gebouwen. Hier is alles in stijl. Zet er een standbeeld bij en een fontein en je bent helemaal het mannetje.
Om alles goed in ons op te kunnen nemen, gaan we op een terras een koffie doen. Een beetje tegen onze principes, maar hier zit een lepeltje bij en een mooi uitzicht. Er zijn hier wederom weinig mensen op straat. Er is wel een groep die een rondleiding krijgt door de stad. Maar de mannen vinden onze fietsen, en dan met name de Rohloff, veel interessanter.
Op het terras zit een handjevol mensen. Het leeft hier blijkbaar niet om met mooi weer in een stadje wat te nuttigen op een terras. Misschien dat mensen in de middag wel komen?
Hierna volgen we een tijdje de Main-Coburg route. Deze gaat veel door de velden en af en toe door mooie dorpjes. We zitten hier op de grens van wat vroeger oost- en west-Duitsland was. Het is lekker rustig op de weg. Iedereen is op familiebezoek en wij hebben de uitzichten voor onszelf.
We zouden de rustdag uitsmeren over twee dagen. En dan zou Bad Rodach het eindpunt zijn. Daar staan we om half een en we voelen ons fit genoeg om verder te gaan. De volgende camping is 40 kilometer verderop, een simpele kano camping. Zonder voorzieningen en de winkels zijn dicht, dus we besluiten in Bad Rodach te eten. Volgens het boekje zijn hier wel véél voorzieningen. Dat klopt. Er zijn wel drie ijssalons en een koffietent. De Duitse eetgelegenheden zijn gesloten, alleen een Italiaans restaurant is open. Daar hebben we geen pech mee. Ze serveren een uitstekende maaltijd. Vooral Saskia is in haar nopjes met de tagliatelle met cantharellen. Precies zoals haar moeder die maakte. Ik heb spaghetti met zeevruchten. Kan ik goed op fietsen. En salade erbij maakt het af.
We volgen nu de ‘Werra ober Main’ route. Net als de De andere dagen hebben de wolken om ons heen vergadering. Er worden pittige argumenten ter tafel gebracht. De sfeer wordt steeds grimmiger. We fietsen een tijdje met flinke druppels maar zonder overtuigende argumenten. Het lijkt weer goed te gaan maar vlak voor Hildburghausen moeten we er toch aan geloven. Ik hield de schuilmogelijkheden al in de gaten. We fietsen in een stukje bos. Voor we erin gingen zie ik een picknick bank met dak. Ik gok erop dat die ook bij de uitgang van het bos staat. Ik heb goed gegokt. En daar schuilen we een uur. Het regent zo hard dat het water in de rij moet staan voor de grond.
Door de windvlagen zitten we niet helemaal droog. Midden op tafel is het het droogst. Dus ik heb de tarp als cape over ons heen. En omdat we niets te doen hebben en mijn buik vol zit met eten val ik in slaap. Op de tafel. Een heerlijk dutje gedaan.
Na een tijdje breekt het weer open. Het regent nog wel dus we gaan met regenpak aan verder. Met name mijn schoenen wil ik graag droog houden. Het is het enige paar wat ik mee heb.
Van Hilburghausen zien we niet veel. Wel veel verregende fietsers. Ook overvallen door het onweer, net als wij.
Hier gaan we over op de Werra route. Dit is een prachtig stuk. Mooie uitzichten over de landschappen. Af en toe klimmen, en dan weer dalen. Vlak voor de dorpjes hebben ze drempels en goten in de weg gemaakt om de fietsers af te remmen. Levensgevaarlijk. Dit zou verboden moeten worden.
Kloster Vessra is een openlucht museum met een mooi klooster, de Henneberger grafkamer en mooie fresco’s. We hadden het graag gezien maar het is dicht. Misschien omdat het al na vijven is? Dan Themar. Hier zien we weer mooie vakwerkhuizen. En de stadsmuur. Gelukkig kunnen ze die niet afsluiten.
Henfstädt is een model dorpje. Het ligt tussen de velden en aan de Werra. Het is erg klein en de vakwerkhuizen staan er mooi bij. Evenals het kerkje.
Volgens het boekje is er hier een kano camping. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik me daarbij voor moet stellen. En ondanks dat het een mini dorpje is kan ik de kano camping niet meteen vinden. Hij schijnt iets verderop aan de route te liggen, als ik iemand vraag.
Als je geen verwachtingen hebt, is alles een verrassing. Zo ook hier. Het eerste wat we zien is een bar.
Daar had ik dus echt niet op gerekend. Ze hebben een heerlijk koude Radler. Voor de rest ziet het er wat anarchistisch uit.
De man vertelt dat het eigenlijk geen camping is. Hij runt er een kano verhuur bedrijf. Je kunt hier instappen en dan de Werra stroomafwaarts doen. Verderop haalt hij jou en de kano dan weer op. Hoe verder je gaat, des te meer je betaalt. Het loopt goed. In het weekend is alles verhuurd.
Op een veldje staan wat trucks. Zelf ‘woont’ hij in twee VW bussen die op elkaar gestapeld zijn. Wij mogen onze tent op het veldje opzetten.
We mogen ook gebruik maken van zijn douche. Dat is een buiten douche. De planten groeien uit de vloer maar hij is heerlijk warm. De prijs voor het kamperen is variabel. Je mag hem geven wat je het waard vindt.
Het is best gezellig in zijn kroeg. Voor het avondeten bestellen we warme worsten en bier. Samen met de broodjes die we nog hebben wordt dit het avondmaal. Er vallen even nog een paar druppels, maar de rest van de avond blijft het droog. We rekenen af. Ik betaal voor de camping hetzelfde als wat ik gisteren in Lichtenfels betaalde. Moe maar voldaan kruipen we erin. Hadden we gisterenavond nog een rock concert iets verderop, nu hebben we de Werra naast de deur. En omdat hier een verval zit, maakt het meer kabaal dan gisteren. Toch kost het ons weinig moeite om in slaap te vallen. De vermoeidheid doet gewoon zijn werk. Want het waren vandaag nog best wat hoogtemeters.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 84,1 (totaal 1023)
Afstand tot Baflo: 422 kilometer (hemelsbreed)
Aantal hoogtemeters: 733
Hè, hè, gelukkig bericht. Mooi verhaal en mooie route. En zo’n bar op de camping maakt het voor mij altijd echt af! Hartelijke groet, ook aan Saskia, Ria
Verstuurd vanaf mijn iPad