Donderdag 31 juli : Hemeln – Warburg

One’s destination is never a place, but a new way of seeing things. 

– Henry Miller

Op de een of andere manier lukt het ons altijd in de buurt van een lantaarnpaal op de camping te gaan staan. En daar komen we dan pas achter als we in bed het lampje uit doen. Ook hier weer. Ik lig er niet wakker van maar ik heb het liever donker. Toch slapen we prima. Dat is dan weer het voordeel van een hele dag inspanning.

We vervolgen de Weser route. Ook vandaag loopt hij weer grotendeels langs een autoweg. Hij is nodig om van de Werra naar de Diemel te komen. Verder is hij niet echt mooi.

Bij Bürsfelde doen we een cache bij de abdij. In de beschrijving lezen we dat je hem ook kunt bezoeken. We kijken even binnen. Hij is Spartaans. Maar wel een mooi altaar. Het is nu een dorpshuis. De dames uit het dorp staan met z’n allen de kaarsenstandaards te reinigen.

Het valt me op dat je op al die rivieren, die we volgen, geen bootjes ziet. Wel kano’s, maar geen motorbootjes. Terwijl de Duitsers toch wel een bootjesvolk zijn. 

Op verschillende plaatsen gaan pontjes over. Bij een van die plaatsen zien we vijfmaal hoe de pont heen en weer gaat terwijl we koffie drinken. Erbij hebben we een stukje Duits gebak. Dat kunnen ze goed, gebak maken. Dat halen we elke dag. We fietsen het er toch wel weer af. Bladerdeeg met maanzaad is een van de favorieten. Dat hebben we vandaag ook. 

Bij Wahnbeck gaan wij met de pont over de Werra. We zijn de enige klanten voor deze vaart ondanks dat hij nog tien minuten wacht. We vragen of er wel eens aanvaringen zijn met kano’s. Deze worden vaak door amateurs gehuurd om stroomafwaarts te gaan en je kunt niet echt remmen met zo’n ding. De schipper vertelt dat hij vorige week nog een paar onder heeft gehad. Het midden van de kiel is glad, daar ga je zo onderdoor. Maar bij de loopbruggen, daar blijven ze onder steken. En omdat hij ook niet kan remmen, worden ze dan doodgedrukt als hij bij de kant komt. Gelukkig heeft hij dit nog niet meegemaakt. Hij vertelt ook dat het water nog steeds aan het stijgen is. Dat ziet hij aan de hoeveelheid drijfhout wat langs komt. In een paar minuten zijn we over en kunnen we weer verder.

Bad Karlshafen wordt ook wel de witte Barokstad genoemd. Ze hebben de meeste huizen hier wit geverfd. Net als het stadje Thorn in Limburg. Weinig vakwerk hier. Dat begint nu echt af te nemen.

We verlaten de Weser en gaan over op Diemel route. Deze rivier mondt uit in Weser. Dit betekent dan ook dat we nu stroomopwaarts fietsen, terwijl we tot nu toe steeds stroomafwaarts gingen.

Vlak voor Trendelburg begint de fiets te zwabberen. Nu gebeurt dat af en toe met bagage, maar dit fietst wel erg dweilerig. Het blijkt dat mijn achterband aan het leeglopen is. Er zit een glas in. En net in een stuk zonder schaduw. Geen nood, er gaat een andere binnenband in en we kunnen verder. De andere band plak ik ’s avonds op de camping.

Trendelburg zelf ligt hoog. Te hoog om even naartoe te fietsen. We doen het dan maar met het zicht op de burcht vanuit de verte. Ook mooi.

Al het slechte weer is helemaal voorbij. Het is behoorlijk heet en heel veel zon. En een lichte wind tegen. De dalen worden breder en de heuvels minder hoog. Dit is wel wat saaier fietsen. Het zijn lange rechte wegen door de weilanden. Er is weinig afleiding. En saai fietsen maakt, bij ons, sneller vermoeid. Je gaat dan ook dingen voelen. Bijvoorbeeld je kont, waar we anders nooit last van hebben. Het gaat vandaag dan ook wat moeizamer dan andere dagen. We slepen ons voort tot Warburg. Met regelmatig eens een stop in de schaduw.

De camping bij Warburg wordt gerund door een Gé Braadslee alias juffrouw mier. Ze zal zeker boven de 65 zijn en ze maakt zicht overal druk om. Puffend en steunend. Ze wordt geholpen door een van de campinggasten, een Hollandse meneer. Het is hier sowieso weer een Hollandse enclave. En Hollandse prijzen. We betalen €17, en het douchen is inclusief.

We hebben geen eten gehaald en kunnen op de camping meedoen met de bbq. Maar gezien het publiek hebben we daar niet zo’n zin in. We fietsen even naar de stad. De ‘altstadt’ is beneden. Die is best mooi maar er is alleen een terras voor drinken geopend. De ‘neustadt’ ligt bovenop de berg. We moeten er flink voor klimmen maar omdat we geen bagage hebben huppelen we als gazelle’s omhoog. Boven kost het ook moeite om wat te eten te krijgen. Het eerste restaurant sluit de keuken al om half zeven (!). Bij de Thai kun je alleen nog binnen zitten. Iets verderop is nog een Italiaan. Die heeft wel een plekje buiten. En daar eten we prima. Na het eten suis ik met 52 km/uur weer naar beneden. En daarna naar de camping. Daar buiken we verder uit en dan naar bed. En deze keer gelukkig niet onder een lantaarnpaal.

Getallen van de dag

Aantal kilometers: 81,6 (totaal 1358)

Afstand tot Baflo: 276 kilometer (hemelsbreed)

Aantal hoogtemeters: 448

Hier zijn we 

3 gedachten over “Donderdag 31 juli : Hemeln – Warburg

  1. Marjan zegt:

    Ha, dit verhaal zocht ik, wij hebben er ook (weer) gestaan vorige week, vrijwel op de zelfde plaats als jullie. Ik was benieuwd hoe jij die dame had ervaren, hetzelfde dus 😉
    Leuk om jullie reisverhalen vanaf hier naar NL te volgen omdat wij deze vorige week hebben gedaan.

Leuk als je reageert