It always rains on tents. Rainstorms will travel thousands of miles, against prevailing winds for the opportunity to rain on a tent.
– Dave Barry
Vandaag volgen we weer de Römer-Lippe route. Deze heeft veelal rustige gravelpaden en hier en daar wat asfalt. Je merkt dat het zaterdagochtend is omdat er meer joggers zijn dan door de week.
In Delbruck gaan we op zoek naar brood en wat lekkers voor bij de koffie. Ik denk slim te zijn en volg het ‘Altcentrum’. Dit brengt me bij het bejaardentehuis in plaats van het oude centrum, zoals ik dacht. De route brengt ons gewoon langs een grote supermarkt met inpandige bakker.
Daarna fietsen we een hele tijd langs het ‘Boker’ kanaal. Het is 32 kilometer lang en in 1853 geopend. Dus met de hand gegraven. Maar het is zo smal en er zitten sluisjes in, dat mij het nut ontgaat van dit kanaal. Waarom hebben ze niet gewoon een goede weg aangelegd? Hier hebben nauwelijks boten doorheen kunnen gaan. Thuis maar eens nazoeken.
Als we bij Lippstadt komen, gaan we even van de route af om de stad in te gaan. Er is een mooie witte kerk en een prachtig bronzen beeld te zien.
In Hellinghausen hebben we een mooie cache. Het vertelt van twee zusters. Een rijk en een arm. De rijke wil de arme niets geven, zelfs niet als haar kinderen verhongeren. Ze wenst liever dat haar brood in steen verandert, dan dat ze het aan haar zus geeft. De volgende dag is haar brood een steen geworden en daar schrikt ze zich dood van. Het grappige is dat het stenen brood in het kerkje ligt.
De vervolg kilometers zijn wat verwarrend omdat alle namen hier op elkaar lijken. Moeten we nu naar Hellinghausen, Bellinghausen of Vellinghausen? Gelukkig schept de GPS duidelijkheid in deze verwarring.
We hebben nu een lang stuk langs rivier de Lippe. We passeren een enorme kerncentrale. De eerste van velen hier. Vlak voor Hamm ruilen we die voor het Datteln-Hamm kanaal. Hier hebben we twee keuzes; het kanaal verder volgen of een rondje buitenom. Bij dat laatste belooft het boekje van alles. Klapper is wel het zelf bediende pontje over de Lippe. Maar ook Schloss Oberwies en Haus Hessen krijgen we te zien. Mag je niet missen.
Ik zie de bui al hangen. Er zwerven kuddes e-bike bejaarden rond. En als we bij het pontje komen zien we de mensenmassa al staan. Op een bankje zitten drie heksen. Als ik ‘lijk’ voor te dringen (ik doe het niet) heb ik hun toorn al te pakken. Je mag maar met zes mensen tegelijk op het pontje, terwijl er wel tien op passen. Als ik dat noem, dan lijkt het of ik ze een oneerbaar voorstel doe. ‘Nee, zo doen we dat hier in Duitsland niet’. Ik moet gewoon geduldig wachten tot ik aan de beurt ben. De dames zijn met hun partners van de fietsclub op stap. Je beweegt het pontje door aan een ketting te trekken. Gelukkig doen zij dat maar het is wel jammer dat ze met twee man terug komen om de heksen op te halen. We gaan er toch bij en overschrijden de limiet. Gelijk loopt net pontje vast en is moeizaam weer los te trekken. Hulde voor de fietsmannen. Ze kunnen prima trekken, maar dat zou ik ook met zulke vrouwen.
Aan de overkant gaan we er snel vandoor. We kijken nog even bij Schloss Oberwies waar een trouwerij gaande is. Van Haus Hessen is een meisjes gymzaal gemaakt.
Bij het hostel, waar we willen kamperen, is niemand. Alleen tussen 5-6 is iemand aanwezig. Er zit een meisjes voetbalkamp in en de trainer geeft aan waar we waarschijnlijk de tent op kunnen zetten. Hanneke en Jan, van de vorige camping, arriveren ook. We zetten het tentje op en ik doe even boodschappen bij de dichtstbijzijnde super. We hadden gehoopt weer voor €5 mee te kunnen eten bij het hostel, maar dat zit er niet in. In plaats daarvan eten we paella, een salade met haringsaus en een yoghurt toetje.
De meneer van het hostel is inmiddels gearriveerd. Voor €9,50 per persoon kunnen we kamperen én ontbijten. Het kan niet zonder ontbijt. De mededeling dat ik net ontbijt in de winkel gehaald hebt doet hem niet heroverwegen. Hij kent maar één manier en dat is nu eenmaal mét ontbijt.
Om ons heen rommelt het weer in de lucht. Maar we krijgen respijt. Pas als het eten op is en de afwas is gedaan barst het los. Ik kan net geen koffie meer zetten, maar dat kan even later in de dweilpauze. De rest van de avond brengen we door in het tentje terwijl het gezellig tikt. En aangezien je dan niet veel anders kunt doen dan slapen, brengt Saskia dat in de praktijk. Ik hou het nog iets langer vol, maar moet tenslotte ook toegeven aan het sluiten van de ogen. Morgen maar zien wat het weer brengt.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 85,9 (totaal 1520)
Afstand tot Baflo: 207 kilometer (hemelsbreed)
Aantal hoogtemeters: 86
Hè Hans ,er is anders wel zo’n ebike bejaarde met een verband aan zijn knie aan het touw aan het trekken en jij doet niets als jonge kerel.(grapje)