Vrijdag 10 Juli : van Avranchez  naar Cherrueix.

Kan een vakantie beter beginnen dat dit? Vast wel, maar ik zou niet weten hoe aangezien ik nu met 30 graden in de schaduw zit te genieten van een glas Bretonse cider.

Het begon gisteren al goed. Na een voorspoedige reis kwamen we rond kwart voor vijf in Avranches aan bij de Jardin de Zoë. Volgens de website is het een ecologische camping en daar is geen woord van gelogen. Tussen de plantages zijn plekjes voor de tenten. Er scharrelt een paard rond over het terrein. De douche wordt met zonnestralen verwarmd en poepen doe je op een doos waarna je er wat zaagsel op strooit. Dit wordt de mest voor de tuin. Het paradijs moet er net zo uit gezien hebben.

Op de camping is Kees Swart ook net aangekomen. Kees is fietsende fotograaf, schrijvende fietser en de maker van de route  die we de komende weken gaan doen. Het eerste deel in Bretagne is nog in de maak en we hebben er een sneak-preview van. Maar los daarvan is Kees gewoon een gezellige man die ontzettend veel weet.

Op de camping is niemand te vinden om in te checken en we gaan in Avrances wat eten. Het is een typisch Bretons stadje. Een kerk van grijs graniet en een leuk plein met diverse barretjes en eetgelegenheden. We kiezen voor een crêperie waar we achtereenvolgens een galette en een crêpe naar binnen schuiven. Met de buik vol rollen we het tentje in.

De volgende dag wordt ik wakker omdat er een paard naast de tent staat te grazen. Het is weer eens wat anders dan een paard in de gang. Ik heb me nooit gerealiseerd wat een lawaai dat maakt. Daar zou Marianne Thieme eens wat aan moeten doen!

We hebben voor een rustige start gekozen, dus we ontbijten samen met Steven, Rosa en Kees. Daarna koffie met Steven, Rosa en Kees. En dan eindelijk op pad. Ondertussen is Zoë , van de camping, ook wakker. Ze had een ‘rough night’ en verontschuldigt zich. Van haar horen we dat het eigenlijk geen camping meer is. De ‘Mairi’ doet moeilijk over de vergunning, dus eigenlijk zijn we haar vrienden die gewoon langs komen en in de tuin kamperen. Ze heeft ook geen tarieven meer, dus we mogen betalen wat we het waard vinden. Al met al een prachtige camping die ik iedereen kan aanraden. Formeel verdient ze haar geld nu met het kweken van ‘power salads’ (op onze poep…) en blijkbaar loopt dit goed genoeg.

We nemen afscheid van Steven en Rosa. Zij blijven hier nog een weekje vakantie vieren en nemen de auto mee terug naar Nederland. Kees fietst het eerste stukje met ons mee tot we weer op de route komen. Daar gaat hij noordwaarts en wij zuidwaarts.

Vandaag hebben we Mont St. Michel eigenlijk de hele dag in het zicht als we om de baai van Mont St. Michel heen fietsen. Deze Benedictijner abdij ligt op een rots in het water. Met zijn 80 meter hoogte is het een speelbal van de getijden met een hoogteverschil van 14 meter tussen eb en vloed. Er is een weg aangelegd die hier weinig last meer van heeft. Meer last heeft het van de vloedgolven van toeristen die hier tegenwoordig aanspoelen. Wij laten het dan ook links liggen. We zijn er een paar jaar geleden al geweest. In de herfst en ’s morgens vroeg was het er heerlijk rustig. Die herinnering wil ik graag zo houden. Vanuit de verte blijft het een mooi beeld.

Vanuit de Mont gaan we via een ‘voie verte’ naar Cherrueix. Deze loopt als een soort dijkje door het landschap, geflankeerd door bomen. En dat is wel erg lekker want de temperatuur zit inmiddels op de 29 graden. Een ander voordeel van deze ‘voie vertes’ is dat ze autovrij zijn.

Omdat we alle tijd hebben zoeken we een plekje in de schaduw om een dutje te doen. We komen tenslotte al op leeftijd en het is vakantie, dus waarom niet?

In Cherrueix is het uitgestorven. Maria kijkt al sinds 1888 uit over het strand. Vandaag ziet ze wat karretjes met zeiltjes over het strand waaien. Wij zoeken een bar-tabak om het vocht wat aan te vullen. Bij een mini-supermarktje kopen we een blik paella en een salade. Dat is het avondeten. Daarna zoeken we de camping op.

L’Aumone is een voormalig landhuis waar ze nu gites verhuren. Maar je kunt er ook kamperen. We vinden een mooi plekje in de schaduw van een grote boom. Een fles (koude!) cider kost hier maar €4,40. En die gaat er heerlijk in. In de schaduw wordt gelezen en geschreven. Het blik paella blijkt een uitdaging te zijn. De instructie is in het Frans en we begrijpen de helft. Wat ook niet meehelpt is de tweede fles cider die inmiddels staat te verdampen. De paella lijkt eerst op een soep, maar het komt allemaal goed. Uiteindelijk eten we best lekker. Hiermee verklaren we de vakantie officieel voor geopend.

Getallen van de dag

• Aantal kilometers: 54,0 (totaal 54)
• Afstand tot Baflo: 783 kilometer (hemelsbreed)
• Aantal hoogtemeters: 174