Was het gisterenavond nog windstil, ’s nachts waait er een harde wind. Saskia gaat er nog uit om de tarp te redden die los over de fietsen ligt. Tegen de ochtend neemt de wind iets af. Het is zwaar bewolkt als we opstaan, maar nog wel 18 graden. De wind heeft het voordeel dat we het tentje kurkdroog in kunnen pakken, maar we hebben hem wel de hele dag tegen.
Via een eigen alternatief gaan we naar de route terug. In de verte zien we Mont Dol al liggen als een granieten puist in het landschap. Het is gelijk de eerste steile klim die we hebben. Hijgend komen we boven.
Er zijn diverse legendes over deze ‘berg’ van 65 meter hoog. De bekendste is wel dat Saint Michel hier gevochten heeft met de duivel en dat dit gevecht zijn sporen heeft achter gelaten in het landschap. Die zien we niet. Er is wel een kapel (gesloten), een toren (met twee dronken jongelui) en een molen. En er zijn natuurlijk de uitzichten over het landschap. In de verte kunnen we zelfs Mont St. Michel nog zien liggen. De dronken jongens in de toren zijn geslaagd voor hun opleiding en dat moet gevierd worden. Dat belet ze niet om even laten in de auto weg te rijden. Typische gevallen voor een kruisje en een bosje bloemen langs de weg. Saskia probeert ze nog even te overtuigen dat dit een slecht idee is, maar het vindt geen vruchtbare grond. Wij hopen ze in elk geval niet meer tegen te komen.
Hierna leidt de route ons weer richting kust. In Hirel wordt het druk. Veel mensen met een auto willen ook graag van de zee genieten. Wij doen dat zonder auto maar wel met een kopje koffie. Er is genoeg te zien. Op het wad annex strand zijn ze een soort van feestmarkt aan het opbouwen. Veel krasse knarren die niet voor elkaar onder willen doen.
Als we Hirel weer verlaten begint het te regenen. Zelfs zo hard dat de regenjas even aan moet. Het is gelukkig de enige regen van de dag want hierna klaart het op en hebben we weer veel zon en warmte.
Via binnenland gaan we eerst naar St Coulomb. Dit zijn bekende buurten. Met Lucas en Ria hebben we hier eerder gefietst. Toen in de herfst met grijze luchten. Met zon ziet het er toch wel anders uit.
Vlak voor St. Malo komen we langs de ‘jardin de Fernand’. Die heeft meer rommel verzameld dan malle Pietje in zijn leven gezien heeft. Veel fietsen met poppen erop. Met elektromotoren bewegen sommige stukken ook nog. Heel bijzonder.
St. Malo naderen we over de boulevard. Volgens het gidsje zijn de zeeën hier smaragd blauw. En dat is niet gelogen. Het omlijst de prachtige uitzichten die we op de stad hebben.
St. Malo dankt zijn naam overigens aan de monnik MacLou, uit Wales, die hier de piraten kwam kerstenen. Vorige keer hebben we al genoeg gezien van deze prachtige stad dus nu volgen we gewoon de route. En dat is lastig genoeg. Deels door de hoeveelheid mensen die hier rond lopen, deels door de kinderkopjes waar echt niet over te fietsen valt, maar ook omdat we de route andersom fietsen en er is hier veel een-richtings verkeer. Maar met stukjes lopen is dit allemaal op te lossen.
Zo komen we bij de haven waar we met een bootje overgezet worden. Voor €10,80 p.p. Hebben we een mini-cruise met prachtige uitzichten op St. Malo en Dinard.
Dinard is vooral populair bij de rijken der aarde. En aan het aantal bootjes in de haven te zien, zijn ze er allemaal.
Voor mij geen schommelend bootje. Ik moet de fietsen met bagage de trap op tillen. Ze zijn niet zo gewend aan (bepakte) fietsers. Dinard is erg druk dus we zijn blij als we via een ‘voie verte’ de stad kunnen verlaten. Deze brengt ons in alle rust en schaduw in Pleurtuit.
Daarna fietsen we veel door het binnenland en het gaat alweer aardig op en neer. Bij een 16e eeuws kapelletje maken we een kopje thee. Het is helaas niet open.
P
De ruïne van kasteel Guildo kan ons niet zoveel meer boeien. We worden al aardig moe. Daardoor besluiten we de camping in Matignon op te zoeken. Een paar kilometer eerder dan de dagplanning. Matignon is ook een feest van herkenning. Bij de fontein in het dorp werden we eerder door overijverige tuinmannen met een bladblazer geföhnd. Nu is de uitdaging echter de supermarkt. Het lijkt wel of heel Bretagne hier boodschappen aan het doen is voor de komende weken. In de mega-winkel vecht ik mijn paar boodschappen bij elkaar. Liever was ik nog drie keer Mont Dol op gefietst.
De camping in Matignon is best mooi. We mogen overal staan behalve op plek 61. Maar dat is wat lastig want bij de meeste plekken staat geen nummer. We kiezen er op goed geluk een. Blijkbaar de juiste, want niemand komt het claimen. Voor dik dertien euro krijgen we een plek waar onze tent zes keer op past.
Een andere pré van de camping is dat ze koude cider hebben. Hiermee kunnen we ons eindelijk overgeven aan de vermoeidheid. Want we zijn best moe van een dag tegen de wind in fietsen. In de avondzon kook ik een pasta maaltijd met chorizo worst. Een prima afsluiting van een mooie dag.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 81,6 (totaal 136)
Afstand tot Baflo: 814 kilometer (hemelsbreed)
Aantal hoogtemeters: 604
Ja, weer geweldig beschreven, alsof ik mee fiets