Het was een zware dag. Met veel kilometers omhoog. Volgens mij meer kilometers omhoog dan naar beneden. ‘Hé’, zie ik je denken. ‘Dat kan toch helemaal niet, natuurkundig gezien?’. Toch is het zo. Alleen in Bretagne.
Via Pleboule komen we weer langs de kust. In de ochtend is het steeds eb en genieten we van de drooggevallen baaien. Ik hou van de zilte zeegeur en de jammerende meeuwen op de achtergrond. Ze zeggen dat geur ergens diep in de hersenen zit. En aangezien ik aan de zee geboren ben, roept deze geur iets heel dieps op. Ik ben het gelukkigst aan zee.
We gaan eerst naar fort La Latte. Eerder stonden we voor een dicht hek. Nu herhaalt de geschiedenis zich. Ze zijn pas om half elf open en dat betekent meer dan een half uur wachten. Dat doen we niet dus we bewaren dit fort voor een latere keer en doen het nu wel met de ‘gewone’ uitzichten.
Daarna Cap Frehel. Deze hebben we de vorige keer links laten liggen. En dat gemis willen we graag goed maken
Het is er prachtig. Het is de winderigste plek van Bretagne maar vandaag houdt hij zich in. Ik heb wat met vuurtorens en deze is de moeite waard. We lopen helemaal naar het uiterste puntje en kijken over het Kanaal uit. Hier fietsen we tenslotte omheen.
Dit deel van de reis zit vol met herinneringen. We maken koffie op het zelfde plekje als waar we met Lucas en Ria zaten. Lucas was toen al een heel stuk omhoog geklommen toen Ria hem belde dat hier een mooi plekje was. Dat zijn geklommen kilometers voor niets. Maar hij kwam terug en we hebben toen ook genoten van het uitzicht. Helaas kan dat nooit meer want Lucas is er niet meer. De goede herinneringen aan hem blijven. Er is nu een fietspad langs de weg gemaakt. We dalen gelukkig stukken en hebben mooie uitzichten op stranden.
Daarna hebben we af en aan off-road stukken. Dat vind ik altijd lastig fietsen. Maak daarbij steeds de zelfde fout als in de rij bij de supermarkt. Steeds lijkt de andere rijbaan beter, maar als ik eenmaal overgestoken ben, dan lijkt het eerste spoor weer beter.
Het wordt vandaag een lange dag en omdat op zondag de winkels dicht zijn kunnen we geen boodschappen doen. We besluiten ‘moules et frites’ te eten tussen de middag. Dat moet je op zijn minst een keer gedaan hebben in Bretagne. Het is een klein tentje aan het strand en we moeten onderhandelen om een plekje te krijgen. Het is het waard want we hebben een heerlijk authentieke maaltijd.
Ondertussen is het wel gaan regenen. Niet heel hard maar wel van het niveau ‘jas-aan’. Hiermee vervolgen we onze weg. Bij Les Ponts Neufs zitten we weer op een voie verte. Ze hebben van de oude spoorlijn een fietspad gemaakt. En daarbij hebben ze ook de mooie spoorbrug meegenomen. Het scheelt ons in elk geval een stuk dalen en weer omhoog klimmen.
St. Brieuc is uitgestorven. Het is inmiddels ook na vijven. Waar we nu zitten is een druk, stedelijk gebied. Op zich minder leuk fietsen. De stad ligt aan een monding. Dat betekent eerst steil dalen en daarna weer klimmen om er uit te komen.
Eigenlijk maken we er een iets te lange dag van. We compenseren wel de kilometers van gisteren maar door het vele klimmen worden we gewoon erg moe. Het blijken uiteindelijk een kleine 1000 hoogtemeters te zijn. Mijn benen zijn in elk geval op. We slepen ons op het laatst naar Pordic. Daar zijn twee campings. De eerste camping accepteert geen tentjes meer. Maar de tweede camping ontvangt ons erg vriendelijk. Ze hebben een mooi plaatsje voor ons. Voor een fietser is hij best wel duur met €20,10. De koude cider compenseert dit gevoel dan weer ondanks dat deze ook iets duurder is dan de vorige. Maar al had hij € 16 gekost, ik had hem nog genomen. Hij smaakt in elk geval verdiend na deze dag.
Alle uitdagingen zijn nog niet voorbij. Bij het opblazen van de matjes blijkt er een probleem met het ventiel te zijn. Die is erin geschoten. Met wat schudden en schuiven weten we hem eruit te halen. En na wat prutsen zit hij er weer in. Want om na zo’n dag als dit op de grond te moeten slapen is echt niet fijn.
We eten wat boterhammetjes als avondeten. Daarna douchen en in de kantine zitten omdat er stroom en wifi is. Om 10 uur worden we eruit gegooid. En dat is mooi want we willen inmiddels ook wel horizontaal.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 88,5 (totaal 225)
Afstand tot Baflo: 842 kilometer (hemelsbreed)
Aantal hoogtemeters: 958
Deze had ik dus eerst moeten lezen, evenals je tweede blog leest het alsof ik mee reis. En de foto’s geven natuurlijk de beelden erbij. Mooi
Dan hou je de kilometers naar beneden nog te goed. Mooi verhaal, je fiets gewoon mee!
Weer leuk om te lezen! Mooie omgeving daar trouwens, wij zijn daar ook geweest (met de auto, dat wel…) 🙂 Veel plezier nog!