Maandag 20 juli: Van Charmouth naar Broadmayne

Gisteren was een mooie dag, maar vannacht tikte het weer op de tent. Buiten is het grijs en mistig met flarden laaghangende wolken om ons heen. Gelukkig is de temperatuur nog lekker om te fietsen. Het wordt vandaag een meteorologische uitdaging.

Mocht je je afvragen wat we nu eigenlijk aan het fietsen zijn, dat kun je zien op onderstaand kaartje. Dit komt uit het boekje van Kees Swart (evenals informatie die ik in de verslagen noem). Tijdens dit verslag zitten we ongeveer bij het cijfer 7.

Vandaag zien we weinig van de kust. We zien sowieso weinig door de mist en de uitzichtloze wegen. Door de heggetjes wordt alle zicht opzij ontnomen. En soms is het passen en meten als er een grote vrachtwagen langs komt. Bridport laten we rechts liggen. We komen nog een Australisch stel tegen waar we even mee kletsen. Ze zijn drie maanden op de fiets onderweg door Europa.

In Loders maken we een koffie bij een oud schooltje. Het is een mooi dorpje. Iets verderop ligt Uploders. Waarschijnlijk hebben ze er nooit bij stil gestaan wat deze naam gaat betekenen in het digitale tijdperk.

Tegen de middag begint het gewoon hard te regenen. En door de mist is er maar weinig te zien om ons heen. Weinige foto’s dus ook. In het dorpje Littlebredy zijn we blij met Mr.and Mrs. Williams. Ze hebben hier gewoond en om hun zilveren bruiloft te vieren schenken ze een schuilhutje aan het dorp. En daar kunnen wij even droog en uit de wind zitten om een broodje te maken en een soepje te eten.

Daarna gaat het verder door de mist. Soms zitten we op drukkere wegen en dan is het eigenlijk best gevaarlijk. Hoe hoger we komen, des te minder zicht. Soms is het zicht maar 100 meter en ondanks onze felle kleurtjes, zien ze ons pas laat. Hierboven zouden we een mooi uitzicht op Chesil Beach moeten hebben, maar we zien alleen maar een witte soep.

We zijn dan ook blij als we weer wat lager in Abbotsbury komen. Een dorpje met huisjes uit de 16e eeuw. Het is ook bekend van de zwanerij (ze fokken er zwanen), tropische tuin en abdij.

Inmiddels is het alweer droog geworden. Om bij te komen doen we even een dutje in het gras. We kiezen ervoor om vandaag nog dóór Weymouth te gaan. De eerste toerist die hier kwam was koning George III. Hij was ziek en kwam hier kuren. Dat betekende baden in zee terwijl een orkest God save the King speelt. En het hielp. En hiermee werd Weymouth een toeristische trekpleister.

Voor mij is deze grote stad zonder track best wel puzzelen. Maar het gaat allemaal goed ondanks dat het met bakken uit de hemel komt, als we door de stad fietsen. Ik zie er niet veel van.

We zijn not impressed door Preston, een drukke voorstad van Weymouth. Daarom gaan we door een dichte mist nog een klein stukje verder naar Broadmayne. Volgens de gids zijn er twee B&B’s. Met wat zoeken komen we uit bij The Black Dog.

Op de borden staat a warm welcome. Helaas ervaren wij dat niet zo. Ze zijn eerst nog niet open en als er iemand komt, laat ze ons buiten in de regen wachten om te kijken of er wel plek is. Dat is er. Een half jaar geleden hebben ze de hele boel gerenoveerd. We hebben een mooie kamer, met een fijn bed. En een goddelijke douche. De fietsen kunnen in de garage. En dat alles voor £ 95,=. We kunnen eten in de pub. Ik ga voor de hamburger en Mevr. vd Veeke voor de gammon steak. Het geheel wordt weggespoeld met bier en cider. Er zijn mindere manieren om een fietsdag te eindigen.

Een voordeel is ook dat ze snel internet hebben. Zo kunnen we ons weer even digitaal updaten terwijl ondertussen alles, inclusief onszelf, weer opgeladen wordt.