Vrijdag 31 juli: Esquelbecq

We worden moe wakker. Het lichaam eist een rustdag en we geven er aan toe. Het kan ook prima hier. Het is een mooi plekje op een prima camping. De faciliteiten zijn goed en het wordt mooi weer vandaag. Er was maar een nadeel: de haan die vanaf een uur of vijf wil laten weten dat hij er is. Maar daar trekken we ons niets van aan en blijven gewoon een keertje lekker liggen tot negen uur. Daarna is het een beetje lezen, koffie drinken, onderhoud doen aan de fietsen en een wasje doen. Het lichaam is hier blij mee.

In de middag gaan we even kijken in Esquelbecq. Onderweg komen we weer een opgesloten Maria tegen. Ze praten hier allemaal Frans, maar je ziet duidelijk dat het Vlaams hier ooit de voertaal geweest is. Sommige teksten lijken gewoon Nederlands. Het Vlaams zelf is een bijzonder taaltje. Het leest als Nederlands maar met bijzonder woorden. Net als het Afrikaans. Maar we hebben niemand het hier horen spreken.

Het dorp heeft een kasteel en een mooie kerk. Het kasteel blijkt privé bezit en we kunnen alleen vanachter een hek kijken. Het is behoorlijk vervallen maar ze zijn druk bezig met het herstel. De kerk valt wat tegen. Minder mooi dan de eerdere kerken die we zien.

Op de markt wordt ik gestrikt door een dame die worst verkoopt. Elke keer trap ik er weer in. Ze bieden een stukje aan om te proeven en dan kun je haast niet weglopen zonder iets te kopen. Verder kopen we yoghurt en fruit voor het ontbijt morgen.

Op de camping schuiven we aan bij de kroeg. Ze tappen een prima Leffe. We kunnen er ook eten. Ik vraag of ze verse kip hebben. Het liefst die haan die ’s ochtends zo loopt te kraaien. Dat kan niet. Dus ik ga voor wat anders. Potje Vlees behoort hier zelfs tot de mogelijkheden, ondanks dat we in Frankrijk zijn.

Morgen weer op de fiets. Kijken of het lichaam zich hierin kan vinden. Voor de duidelijkheid heb ik hieronder een kaartje toegevoegd wat we nu aan het fietsen zijn.