Woensdag 5 juli: Van Vrouwenpolder naar Oostvoorne

Vanuit Walcheren tikken we even Noord-Beveland aan voordat we over de Oosterschelde gaan. We zijn er nu al een paar keer geweest maar de Oosterscheldekering blijft een imposant bouwwerk en een staaltje menselijk vernuft. ‘Hier gaan over het tij, de wind, de maan en wij’, staat er op het plakkaat en in wezen is het zo. Het is een van de maatregelen die de Deltacommissie bedacht na de watersnoodramp van 1953. De totale stormvloedkering heeft 2,5 miljard euro gekost maar heeft de kans dat er een overstroming plaats vindt, teruggebracht naar eens in de 4000 jaar. Hij is drie kilometer lang en bij storm en/of springtij worden de stalen deuren gesloten. Hetzij door mensen, hetzij automatisch. Dat is in totaal nu 23 keer gebeurd. De deuren worden met hydraulische cilinders geopend en gesloten. Aan de hoogte van de cilinder op de schuif kun je zien hoe diep het is. En door gebruik te maken van schuiven in plaats van een dam blijft de getijdenwerking aanwezig. Prachtig om overheen te fietsen.

We laten Neeltje-Jans links liggen en gaan door naar Schouwen-Duiveland. De route gaat door het natuurgebied de Kop van Schouwen met het grootste bos van Zeeland. Het doet ons denken aan Schiermonnikoog waar je ook met slingerende fietspaden door de duinen gaat. Omdat het nog vroeg is, hebben we de wegen nog voor ons alleen. Een mooi landschap en zó anders dan de rest van Nederland.

Zo slingeren we ons over dit deel van Zeeland. Ik had het niet voor mogelijk gehouden, maar ook in Nederland zijn hellingen van 25%. Gelukkig gaan wij dit keer naar beneden. Toch heeft de route zo zijn uitdagingen. Door acties van paarden zijn wegen volledig geblokkeerd. Ze eisen een betere CAO en betere prijzen voor hun vlees. We geven ze groot gelijk en mogen door. Met koffie, Zeeuwse appeltaart en uitzicht op zee vieren we dit.

Bij Renesse is de goegemeente ook wakker geworden en gaat in drommen naar het strand. Allen voorzien van de verplichte artikelen. Schep, koelbox, body-board en zonnebrand. Man, man, wat een volk.

Wij steken de Brouwersdam over om op Goeree-Overflakkee te komen. Dit was het zevende bouwwerk van de Deltawerken. Halverwege ligt Porte Zélande, een vakantiepark waar we ooit met de kinderen hebben gezeten. Tussen de Brouwersdam en de, oostelijker gelegen, Grevlingendam ligt het Grevelingenmeer, een mekka voor watersporters. Het ziet dan ook wit van de zeiltjes.

Ook op Goeree-Overflakkee blijven we de kustlijn volgen. Zo komen we mooi langs de vuurtoren van Ouddorp en langs de schurvelingen. Dit zijn met gras begroeide zandwallen van een meter of twee hoog die de weilanden afbakenen. In de middeleeuwen werden de weilanden afgegraven om bij de vruchtbare klei te komen. Wat er af kwam werd op hopen gegooid en dat werden schurvelingen.

Goedereede zien we al vanuit de verte door zijn massieve toren. De route gaat door dit gezellig dorpje heen met monumentale pandjes.

Als laatste steken we het Haringvliet over met de dam. Dat brengt ons eigenlijk in Zuid-Holland en daarmee verlaten we het vakantiepark dat Zeeland is geworden. Ze zeggen dat de Voornse Duinen de mooiste zijn van Nederland vanwege hun variatie. We zien inderdaad duinen, bos, moeras en duinmeertjes. Via Rockanje komen we in Oostvoorne. De camping is eigenlijk vol, maar we kunnen een niet gebruikte vaste plaats delen met een paar andere fietsers.

Omdat het de laatste avond is, gaan we uit eten. Een paar honderd meter terug staat de Meidoorn Op het terras zitten we in de avondzon. Ze hebben een lekker biertje en wijntje en de kok weet het eten lekker op te warmen. Een mooie afsluiting van een prachtige dag.

Getallen van de dag
Aantal kilometers: 79,2 (totaal 1601)
Afstand tot Baflo: 231 kilometer (hemelsbreed)
Aantal hoogtemeters: 255

kaart-27

0 gedachten over “Woensdag 5 juli: Van Vrouwenpolder naar Oostvoorne

Leuk als je reageert