Life begins at the end of your comfort zone.
Ik ben een planner. Sommige noemen me zelfs een control-freak maar volgens mij zijn dan jaloers op mijn vaardigheden. Voor een reis puzzel ik thuis ook altijd van alles uit om geen verrassingen te krijgen onderweg. Zo heb ik deze keer wat kortere etappes gepland. We worden tenslotte een dagje ouder en het is fijn rond vier uur aan te komen op de camping. En ondanks dit alles arriveren we vandaag, moe en bezweet, na zeven uur ’s avonds op de camping.
Het begon met het eindigen van een natte nacht. Ik wist niet dat het omhoog kon regenen, maar in Noorwegen is alles mogelijk. Alles aan de tent is dus erg nat. Gelukkig is het stralend weer maar het kost tijd om te drogen. We vertrekken laat vandaag. Tegen tien uur. Een minpuntje is dat de rug het laat afweten. Of het de inspanning is, het vocht in de grond of de luchtbedden? Geen idee, maar lastig is het wel.
We fietsen eerst naar Tvedestrand. De natuur is, zo mogelijk nog mooier met de spiegelende bergen in de meren. Tvedestrand is, net als ieder ander kustplaatsje, bekend om zijn witte huisjes. Het dorpje is erg populair bij de toeristen. Er zijn 1700 zomerhuisjes. Daarnaast zijn er 2000 gebouwen die ouder zijn dan 100 jaar.
We doen vandaag eens luxe en nemen een ‘echte’ koffie op een terras. Met een kaneelbroodje. We zitten nog in de relax stand. Bij de apotheek haal ik een crème voor mijn rug. Ik wordt geholpen door een aardige huldre (*) die bezorgd vraagt of ik wel iemand heb om het in te masseren. Het is een verleidelijk aanbod, maar er is maar één Mevr. vd Veeke.
(*) Huldre
In de Noorse folklore is dit een aantrekkelijk (jonge) vrouw, maar ze heeft een staart, verborgen onder haar jurk en soms rond haar middel gebonden. En die komt op ongelukkige momenten tevoorschijn. Ze is niet alleen mooi maar ook een goede huisvrouw. Een serieuze bedreiging dus en daarom zijn de normale vrouwen er niet blij mee. Als de huldre in de kerk trouwt met een man valt haar staart er compleet af. Daarnaast kan ze een nacht zeven jaar laten duren. De verleide man is dus vaak wat later thuis.
Door het binnenland gaan we door naar Risør. De weg gaat continu op en neer, de uitzichten zijn mooi en soms is de weg rustig en soms wat drukker.
Met name het laatste stukje naar Risør is druk. Je vraagt je af waarom, want de weg loopt daar min of meer dood. Eenmaal daar gekomen snappen we het wel. Het is een ‘bustling town’ met veel terrasjes, bootjes en mensen.
Wij gaan op zoek naar het postkantoor onder water maar kunnen het niet vinden. De verzonden post wordt mee onder water genomen, wel droog, en daar afgestempeld. Daarna wordt het normaal verzonden. We rijden de hele haven af, maar ik denk dat het ondergelopen is. We hebben meer zin in een ijsje.
Dan op zoek naar het pontje. Ik hoop wel dat hij nog vaart want omfietsen kost een dag. Na wat vragen vinden we het vertrekpunt. De vaartijden zijn wat anders dan de tijden die ik op internet gevonden heb, maar uiteindelijk zitten we op het water. De prijzen zijn wat anders dan in Nederland. We betalen Nkr 160 (ongeveer € 17)
Op het schiereiland rijden weinig auto’s. Alleen bij het aankomen van de pont is het even druk. Ook hier veel bossen, stenen en water. En heuvels. Zo ploeteren we naar Stabbestad.
We hebben de keus bij Stabbestad een camping te nemen die drie kilometer uit de route ligt. Of over te steken naar Kragero, een paar kilometer fietsen en dan een camping nemen die vier kilometer uit de route ligt. We besluiten voor het eerste. Stabbestad ziet er groot genoeg uit om een winkel te hebben, dus we kunnen nog boodschappen doen voor we naar de camping gaan.
Dat is een foute aanname. In Stabbestad is weinig. Een duur hotel en een ijskraam die ook pølser (soort hot dog) verkoopt. Uiteindelijk kiezen we ervoor om toch maar de pont naar Kragero te nemen. Ook hier zijn de tijden anders dan ik gevonden had. We hebben nog tijd om een pølser te nemen. Helaas zijn de broodjes op, dus hij wordt in een pannenkoekje gewikkeld. Inmiddels is het al zes uur. Een korte dag zit er niet meer in.
Deze pont is iets groter dan de vorige, neemt ook auto’s mee en is iets goedkoper (150 Nkr). In een kwartier zijn we aan de overkant en in de haven is meteen een winkel.
Dan door naar de camping. Het is een hele grote luxe. Ze hebben het terrein met de rotsen mooi geïntegreerd in de camping. En hij is vol. Maar de campingbaas belooft ons toch een privé plekje. Bij een stacaravan in wording mogen we op het grasveldje kamperen. Inderdaad een pracht plekje. Inmiddels is het na zevenen, maar we zitten nog steeds in de zon. Tijd om de spullen nog even te laten drogen voor we het opzetten.
Dit kost natuurlijk wel wat. Niet eerder in mijn fietscarrière betaalde ik zoveel voor een plekje. Nkr 345 plus nog een keer 60 voor het douchen. Iets meer dan €43. Kassa voor Noorwegen. Toch zou ik ook het dubbele betaald hebben gezien het tijdstip en de vermoeidheid. We wisten dat Noorwegen duur is. En vandaag hebben we dat ook echt aan den lijve ondervonden. Maar goed, je krijgt er veel moois voor terug.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 83,3 (totaal 197)
Aantal hoogtemeters: 997
Camping Lovisenberg (Nok 345 + Nok 60 douche / €43,25)
Wederom een mooi verhaal Hans ! Volgende keer graag een foto van die staart van een Huldre.
Wat een prachtig kleurrijk jurkje komt er steeds voorbij fietsen😉