Some beautiful paths cannot be discovered without getting lost.
Vandaag staat eigenlijk te boek als een rustdag. Maar om nu een hele dag op de camping te zitten, vinden we ook maar niets. Daarnaast is, tot overmaat van ramp, de e-reader van Mevr. van der Veeke ook nog stuk gegaan dus er valt minder te lezen. Ze moet het nu op de telefoon doen. Een gelukje is dat de meeste boeken die ze wil lezen in een dropbox staan, dus die kan ze zo weer van internet binnenhalen.
Goed. Op pad dus maar. We lopen iets van 30 kilometer achter op de planning, dus die gaan we nu inhalen. Voelt als een rustdag.
De route is nog steeds een puzzelstuk. De werkelijkheid klopt niet met de aangegeven routes op mijn kaart. Als we denken naar de route terug te gaan vanaf de camping, zitten we ineens op de route. En het is een mooi bospaadje.
De volgende stop op de route is Åsgårdstrand. Het centrum voor kunstenaars en schilders. Onder andere Edward Munch (de schreeuwlelijk) en Hans Heyerdahl hebben hier gewoond. Ze zeggen vanwege het licht, maar ik denk dat ze gewoon voor het mooie weer komen. Wij maken een koffie en laten het allemaal eens op ons inwerken.
Vlak voor Horten wijst de route ons ineens de bosjes in. Het blijkt een spannend paadje te zijn. Meer ATB track dan fietsroute, maar de fietsen kunnen het aan en wij vinden het altijd leuk.
Horten is weer een grotere stad. Wij denken er boodschappen te kunnen doen, maar het is er uitgestorven. Je kunt een kanon afschieten zonder iemand te raken. Ook alle grote supermarkten zijn gesloten. We hoeven gelukkig niet te verhongeren want er is nog een kleine Spar open waar we een simpel maaltje kunnen krijgen.
In de buurt is ook de Borre mound cemetary. Hier liggen de meeste dooie (Noorse)koningen bij elkaar op één begraafplaats. Wij maken nog een koffie en overdenken dit feit.
De LF1 steekt hier over naar Moss. Dat hadden we origineel ook in de route, om dan via Oslo te gaan. Maar dat stuk is, door realiteitszin van Mevr. van der Veeke, al eerder gesneuveld. En dat is maar goed ook want dat hadden we never-nooit-niet gehaald zonder huwelijksschade.
Vanaf hier hebben we een verbindingsstuk naar de LF5, die meer in het binnenland ligt. Hier lopen geen fietsroutes dus ik heb een eigen route gemaakt via grotere wegen. Hierdoor zitten we soms stukjes op provinciale wegen. Gelukkig is het zondag en niet druk.
Een paar kilometer voor Holmestrand gaan we naar camping Sandbade. Hier willen we de rest van de rustdag doorbrengen. De camping stelt ons wat teleur. Ze hebben eigenlijk alleen maar vaste plaatsen en voor ons is het dus behelpen. Eerst wil de campingbaas ons op het parkeerterrein van het naastgelegen strandje plaatsen maar dat willen we niet. Uiteindelijk is er nog een stukje gras tussen de caravans beschikbaar. Dat is het voordeel van een klein tentje.
De rest van de middag kunnen we een wasje doen, op het strandje luieren en ’s avonds maken we een maaltijd met uitzicht.
Dit was het laatste stukje langs de Noorse zuidkust. Morgen gaan we het binnenland in richting de hoogvlaktes. We hopen op net zo mooi weer als hier maar het zal wel een beetje kouder worden.
Tenslotte nog even een stukje over hoe ik de Noorse mensen ervaar (let op; persoonlijke mening. Mag je het totaal mee oneens zijn):
Naar ons toe zijn ze erg gesloten. Het komt zelden voor dat iemand ons aanspreekt. Sterker, ze kijken bijna altijd van je weg. Sta je in andere landen even stil om om je heen te kijken, dan komt er meteen iemand naar je toe of je verdwaald bent. Dat zal je in Noorwegen niet overkomen.
Onderweg wordt niet gegroet. Zelfs niet tussen fietsers onderling. Een knikje is het hoogst haalbare waar je op mag hopen. Terwijl in de meeste andere landen waar we gefietst hebben, we altijd toegeroepen, uitgelachen of toegejuicht worden.
Ook op campings hebben we nauwelijks contact terwijl het reizen met de fiets hier niet gebruikelijk is. Eigenlijk komen de Noren in het algemeen erg nors over. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Zoals de Noor die op een camping wel kwam informeren naar de reis en zijn eigen ervaringen vertelde. En de man die Mevr. van der Veeke spontaan een krabbenhengel leende.
Toch zijn ze niet onvriendelijk. Als je hulp vraagt, dan krijg je die. Als je een praatje probeert aan te knopen, dan is er altijd wel response. Maar al met al ervaar ik het niet als een warm volk. Een voordeel is wel dat bijna iedereen, ook kinderen, Engels spreekt.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 35,7 (totaal 406)
Aantal hoogtemeters: 374
Camping Sandbade (Nok 200+ Nok 45 douche / €26,35)
Gelukkig is jullie Engels meer dan voldoende om jullie verstaanbaar te maken. Hoer in Italië is het verstaan en begrijpen ook regelmatig een uitdaging!
Beste Hans en Saskia,
Wij volgen jullie prachtige verhalen en avonturen elke dag en genieten van de fijne zelfspot van Hans. Als wij niet dagelijks reageren komt dat om dat Co niet op een computer durft te schrijven, maar zij wordt daar nu voor behandeld. Weet dat wij meeleven en meegenieten.
Een fijne tijd en tot later. Paulus en Co.
Klopt Hans ,wat betreft de Noren. Ik had dezelfde ervaring. Maar jouw kennende komen ze daar niet zo makkelijk af.
Hans, jouw Noorse waarneming herken ik. Zou ons woordje nors een verbastering zijn?