5 augustus: Van Haugland naar Bergen

I travelled in the most inefficient way possible and it took me exactly where I wanted to go.

De zon schijnt als we opstaan, maar het is slechts van korte duur. Zodra we onderweg zijn komt de bewolking en die blijft zo’n beetje de hele dag. Pluspunt is dat het wel droog blijft en dat schijnt wel bijzonder te zijn voor deze streken.

We zakken via het (schier)eiland Radøy af naar Bergen. Ik vraag me af, als je een brug aanlegt naar een eiland, is het dan nog een eiland of wordt het dan een schiereiland? In elk geval zitten we eerst nog in een minder bevolkt deel van Noorwegen. Een plek waar de bomen de huizen terugvorderen, een bushokje de beste plaats is om koffie te drinken en waar de muurtjes typisch Engels zijn. Misschien dat de Noormannen dit wel mee naar Engeland hebben genomen tijdens hun plundra-tochten.

Gisteren noemde ik het ook al. Het landschap is hier anders. Meer vervallen en rommelig. Beetje verveloos en niet zo mooi en opgeruimd als in de eerdere delen van Noorwegen die we bezochten. Nu kan ik me ook voorstellen dat het vocht alles aantast. Het moet hier wel schimmelen met al die regen. Het voelt ook de hele tijd klam en vochtig aan. 

Via Hella, Byrkjeland en Sæbo komen we bij Alversund en Knarvik (waar de krasse knarren wonen). Langzaam wordt het voller en drukker. We moeten nu een serie van bruggen over.

Eerst bij Alversund waar we Alverstraumen oversteken via de Alverflatenbrua. Alver komt van het oude Noorse woord Alviòra, dat aangeeft dat het weer hier van alle kanten komt. En dat geloven we wel. De brug heeft één rijbaan maar wel een aparte baan voor fietsers en voetgangers. Als we erop rijden, samen met ander verkeer, wiebelt hij wel.

Iets verderop komen we bij Knarvik, een van de grotere steden hier (met het grootste winkelcentrum van de buurt, maar dat heb ik Mevr. van der Veeke niet verteld). Het is omgeven door vier fjorden; Osterfjorden, Sørfjorden, Byfjorden en Radfjorden. Via de iets grotere Hagelsundbrua gaan we over naar het (schier)eiland Flatøy. Daar moeten we nog flink voor klimmen.

Het eilandje Flatøy is eigenlijk een kruispunt van snelwegen en bruggen die de verbinding vormt tussen het noordelijke Nordhordaland en Bergen. Wij gaan de Nordhordalandsbrua over die met zijn anderhalve kilometer een flinke jongen is.

We volgen de kustlijn tot Bergen en hadden gedacht dat dit een makkelijke tocht zou worden. Niets is minder waar. Het gaat hier continu op en neer en het is zeer vermoeiend fietsen. Een beetje zoals aan de zuidkust van Noorwegen. En we zitten steeds in bebouwing en met auto’s om ons heen. Het is hier gewoon druk en dat zijn we niet meer gewend. Wel zien we soms vreemde bordjes. Wat we daar nu weer van moeten denken?

Als we Bergen naderen hebben we een mooi uitzicht op de stad. Bijzonder vind ik dat de grotere scheepvaart hier midden in de stad aankomt. Morgen gaan we de stad beter bekijken.

Via Airbnb hebben we een appartementje op loopafstand van de binnenstad kunnen regelen. Het ligt in een studentenwijk en na wat klimwerk worden we opgevangen door Anja. Ik vermoed dat het haar woning is en dat ze wat bijverdient door bij haar vriend(in) te logeren en dit te verhuren. Het is een mooi plekje met veel ruimte, een ingerichte keuken, een heerlijke douche en wifi. We vinden dit veel fijner dan een hotel want je kunt gewoon lekker in je pyjama op de bank hangen en je eigen potje koken. Het enige nadeel is dat we steeds drie trappen op moeten en dat kost moeite na zo’n zware fietsdag. Maar goed, daar is nog wel overheen te komen.

Getallen van de dag
Aantal kilometers: 60,4 (totaal 1039)
Aantal hoogtemeters: 955
Airbnb adres op Tartargaten 1 (€ 101)