Pluviophile
(N) a lover of rain; Someone who finds joy and peace of mind during rainy days
Het heeft de hele nacht geregend. En ook ’s ochtends, als we opstaan, regent het ook. Wat dat betreft kon de hoteldag niet beter gekozen worden. We ontbijten op de kamer met ons standaard yoghurt/fruit ontbijt. Dit spaart weer €20 uit. Daarna gaan we op pad.
Op de boulevard zien we nog net de pier van St. Jean-de-Monts. Die hadden we gisteren even gemist.
Het is 13 graden en de stoffige paden zijn modderpaden geworden. Dit fietst wat zwaarder dan droge paden en de fiets ziet er na een tijdje niet meer uit.
Notre-Dame-des-Monts zien we alleen vanaf de zandpaden en we komen er niet aan de boulevard. Hier wordt in juli een groot vliegerfestival gehouden. Met de wind van vandaag zou dat prima kunnen. We doen er wel even boodschappen. Dit komt mooi uit want dan kunnen we meteen even schuilen voor de bui.
Vlak voor La Barre-des-Monts komen we een hoge uitkijktoren tegen. Daar klimmen we natuurlijk even op. Terwijl we dit doen worden we meerdere keren ingehaald door mensen die de trappen als training omhoog lopen. Het uitzicht valt wat tegen. Het zou zeker helpen om de bomen wat te toppen zodat je ook wat kunt zien.
We willen eigenlijk via het eiland Ille-de-Noirmoutier fietsen. Dit is ook de route, maar dat heeft wat plannings-uitdagingen. Je gaat dan via de Passage du Gois weer naar het vasteland. Maar deze weg is alleen, twee keer per dag, anderhalf uur voor, en anderhalf uur na eb berijdbaar. Vandaag is het om 00:44 (die hebben we dus al gemist) en om 13:00 uur eb. Het komt dus mooi uit dat we er rond kwart voor twaalf zijn.
Maar we moeten eerst nog het eiland op. Dit gaat via een hoge brug en ik kan me voorstellen dat dit bij veel wind lastig is. Je hebt in elk geval een mooi uitzicht naar alle kanten.
De passage is een unieke locatie en bijna Unesco erfgoed omdat hij twee keer per dag boven water komt. Je rijdt dan min of meer ruim vier kilometer over de bodem van de zee en om je heen zie je de drooggevallen delen. Overigens valt de uniekheid wel mee. In Engeland, bij St. Micheals Mount, is dit ook het geval. Door de regen is de lucht heel helder en het licht heel mooi.
Dit had heel prachtig kunnen zijn als het geen gekkenhuis met auto’s was geweest. Het is één lange file van auto’s van, naar en op de passage. Mensen parkeren lukraak her en der om het wad op te kunnen gaan. En de smalle weg wordt door auto’s, motoren, fietsers en wandelaars gebruikt. Dit was zoveel mooier geweest zonder al dat blik. Maar goed, de mensen in de auto’s zullen wel klagen over de fietsers. Je kunt het onderlopen van de passage hier live zien.
We zijn blij als we uit deze drukte zijn en fietsen door een heel rustige gebied met veel oesterkwekerijen en kleine haventjes. Het verschil tussen eb en vloed is hier enorm en dat zie je duidelijk in de havens.
Omdat we morgen het laatste stukje langs de kust fietsen en daarna het binnenland in gaan, willen we nog een keer vers uit de zee eten. In het haventje van Les Brochets komen we langs een authentiek restaurantje. Je kunt de oesters zelf uitkiezen als je wilt. Nu ben ik ik niet zo van een slok zeewater, dus ik ga veilig voor de mosselen en Mevr. van der Veeke kiest deze keer voor sardines.
Met de buik vol gaan we naar Les Moutiers-en-Retz. Naast een mooie kerk is er een lantaarn voor de doden. Dit is een metselwerk van variabele vorm met aan de bovenkant drie openingen. In de schemering wordt hierin een lamp gehesen ter herinnering aan de doden. Vandaag staat hij tussen de rommelmarkt maar is niet te koop.
In La Bernerie-en-Retz gaan we op zoek naar een camping. De eerste is een met vier-sterren. Die slaan we over. Dan komen we bij een twee-sterren camping. Deze heeft achterin een ruim veld maar dit is zo hobbelig dan we geen vlak plekje kunnen vinden. Het ligt tussen twee snelwegen en de sanitaire voorzieningen liggen een kilometer verderop.
We zoeken dus nog even door. Aan de oceaan is een andere twee-sterren camping. Als ik daar informeer kijkt de mevrouw alsof ik haar vraag de oceaan met een theelepel leeg te scheppen. Na veel zuchten en steunen is er geen plek. Met wat aandringen en vermoeid kijken is er een plekje tussen twee caravans. Als ik aangeef dat we wel een klein tentje hebben, maar niet zo klein geeft ze het op, maar haar man nog niet. Uiteindelijk krijgen we gewoon een plek met uitzicht op de oceaan
Bij het opzetten van de tent, zie ik dat er een scheurtje in zit bij een naad. Ik kan dit gelukkig repareren met spullen die ik mee heb, maar het is wel zorgelijk. We hopen dat de tent het deze vakantie uithoudt. Voordeel is dat we mogen uitkijken naar een nieuwe.
Het spettert steeds af en aan. Toch kunnen we droog onze avondmaaltijd eten op een bankje aan de boulevard achter de tent. Diner met uitzicht. Vanwege de kou kruipen we vroeg in de tent. En met de branding op de achtergrond en het tikken van de regen op de tent, vallen we zo in slaap. Morgen gaan we van de kust af, het binnenland in.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 68,1(totaal 808)
Aantal hoogtemeters: 291
Afstand (hemelsbreed) naar Baflo: 927
Camping la Goelette (€18,90)
Goede voortzetting, zonder uitzichten op zee
‘S morgens niet te zuinig worden met eten Hans. ‘S morgens eten als keizer ’s middags als koning en ’s avonds als een bedelaar.
“Op je laatste hemd zitten geen zakken”🤔