Ô mon fleuve du Loir
qu’ heureuses sont
les sources
qu’ heureux
les calmes flots
et qu’ heureuses
les courses
Het zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen. Soms, vanuit mijn ooghoeken, zag ik hem al. En de non-verbale communicatie van Mevr. van der Veeke werd steeds verbaler zonder iets hardop te zeggen. Uiteindelijk kun je er niet omheen. Er moet een rustdag komen.
Ook het lichaam deed een duit in het potje. Je kunt niet zomaar ongestraft 15 dagen achter elkaar fietsen. Elke dag. De batterij laadt ’s nachts wel weer op. Maar steeds een beetje minder. Totdat er niets meer in komt. Dan is er een volledige reset nodig om weer vol te raken. En daarom vandaag rust.
Maar wat doe je dan op zo’n rustdag? Ik weet niet beter dan tent opbreken, fietsen, tent opzetten, bier drinken, eten en slapen. Het voelt wat onwennig. Als een vis die op het land komt.
Allereerst blijven we wat langer liggen. Nu is dat met mijn rug niet altijd een feest, maar vanochtend heb ik doorgezet. Het is tenslotte een rustdag. Dan moet er gerust worden. Tot de zon op het tentje brandt en je op golven van zweet eruit begint te drijven. Toch weer een nieuwe ervaring vandaag.
Alles gaat wat langzamer. Alsof je in de slow-motion zit. Het is tenslotte een rustdag, dus waarom zou je het snel doen? Langzaam douchen, langzaam afdrogen, langzaam naar de wc en langzaam ontbijt. Als het maar rustig gaat.
Wij besluiten er ook een wasdag van te maken. Na twee weken is alles wat vies, muffig en morsig. Prima, zou je denken maar het hele wasgebeuren is allesbehalve rustig. Er is één wasmachine op de camping en, omdat het een mooie, warme dag is, wil iedereen wassen. De wasmachine moet veroverd worden. En als alles dan schoon is, moet het opgehangen worden. Hoeveel waslijn (en knijpers) denk je dat er in de fietstas zitten?
Maar goed, dan is het leed geleden. Koffie, boek en uitrusten. In de verte horen we de ezel balken en de kerkklok van het dorp luidt sloom de uren af. ‘Lekker rustig hè’, zeggen we tegen elkaar. Ik zie de buurvrouw voor de derde keer naar de wc gaan. De vis begint nu toch wat naar adem te happen.
In een folder lees ik van een wandeling door Durtal. Dat moet hem dan maar worden. Het is inderdaad een mooi dorpje. We zien alle kanten van het kasteel en meer. Ook leuk dat we van la Loire naar le Loir zijn overgestapt. Klinkt alsof het in de familie blijft.
Al het eten en drinken is op. In het dorp is alles dicht. Het is tenslotte maandag, tussen de middag en een Frans dorp. Dan maar naar de Lidl. Die is altijd open. Mogen we toch nog even op de fiets. Zoals iedereen weet, moet je nooit boodschappen doen als je honger hebt. Je neemt veel te veel mee. Zo zitten we om drie uur aan een bacchanaal van eten en drinken.
Meer boek, meer drinken en de dag kruipt voort. Wij kruipen met de schaduw mee. Ik zie de was drogen en lees nog wat. Ook knip ik de teennagels. Per saldo kan dit op elk dag, maar het is alleen toegestaan op rustdagen. Daar zijn ze voor uitgevonden. De ezel balkt nog een keer in de verte. Ik schuif weer een keer in de schaduw. Wat een rust. Tenslotte mag de was opgeruimd worden. Even weer in de benen. En het laatste bier gaat open.
Aan het einde van de middag aanschouw ik het arriveren van de nieuwe gasten. Campers, zo groot als stadsbussen, installeren zich tegenover ons. Stroom aansluiten. Tafel en stoeltjes naar buiten. En natuurlijk de antenne installeren want er moet vanavond wel tv gekeken worden.
Goed, het klinkt allemaal wat cynisch. Maar het was een heerlijke rustdag. Ik kan me geen betere voorstellen. Heerlijk weer, een mooie camping en een leuk dorpje. En toch ben ik blij dat we morgen weer op de fiets stappen. Bewegen doet me goed.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 2 (totaal 1079)
Aantal hoogtemeters: 5
Afstand (hemelsbreed) naar Baflo: 793
Camping les Portes d’Anjou (€ 15,30)
Het heeft ook voordelen als je elkaar al wat langer kent. (ik heb ervaring na bijna 50 jaar) Je hebt dan geen woorden nodig) Ook heb ik soms nog wel beeld maar geen geluid, maar na wat gesoldeerd op de print komt het na enig tijd weer.
Mevr van der Veeke lijkt mij niet de moeilijkste Hans ( Knijp je hand maar dicht)
Prachtig typisch “Hans van der Veeke” verhaal. Heerlijk om te lezen. Veel plezier nog jullie beiden.
Proza(c) voor de thuisblijvers. Hier word ik blij van. Dank voor het mooie verhaal.
Mooi beschreven Hans. Ik kan me voorstellen dat zo’n dag wel erg rustig is voor jullie. Maar voor mij klinkt het als echt vakantie vieren😊
Geweldig, Hans! Je groeit nog steeds in het schrijven. Dichterlijk, deze keer. Je hebt echt talent. Wij genieten van het meebeleven, de herkenning, nou ja, dankjewel en veel genoegens nog.