Komorebi (Japanese)
Sunlight that filters through the leaves of trees
De voorspelde regen is gekomen. Gelukkig hadden we gisteren alles al zo veel mogelijk ingepakt, dus het meeste zit droog in de tas. De tent kan ik van binnenuit afbreken zodat uiteindelijk alleen de buitentent nat in de zak gaat. Onder het grondzeiltje voel ik wat hards. Het blijkt de kurk van de ciderfles te zijn, die we gisteren lieten ploppen. De camping heeft overdekte bankjes. Daar ontbijten we, samen met twee Belgische motorrijders. Dan kan het volledige regenpak aan en kunnen we gaan.
Sées hebben we nog niet bekeken omdat de camping ten zuiden van de stad ligt. Je ziet van verre de kathedraal al liggen met zijn torens van 80 meter hoog. Het is een mooi gotisch gebouw uit de 13e en 14e eeuw. We zijn vroeg vandaag dus hij is nog op slot. Maar als ik aan de deur rammel komt er een mevrouw aan die om ‘cinq minutes’ vraagt. En dan kunnen we alsnog binnen kijken. Met name de gebrandschilderde ramen zijn prachtexemplaren. Links en rechts is een groot rozet, in de torens, met fantastische beeltenissen.
Vandaag hebben we eerst een stukje afdaling. Dan moeten we nog een klein stukje klimmen. En daarna gaat de route min of meer naar beneden. De eerste kilometers vliegen voorbij, temeer omdat we ook wind mee hebben. Het regenpak is wel een dilemma. Het regent te weinig om hem aan te doen, maar teveel om hem uit te doen. Vooral met klimmen is het zweten erin. Hij gaat al vrij snel toch weer uit en dat gaat prima gedurende de dag. Alleen in de middag hebben we een fikse bui.
Volgens het boekje is het hier paardenland. Maar we zien vooral lege weiden en auto’s met trailers. Waarschijnlijk zijn de paarden ook op vakantie.
We fietsen in het departement Orne en dit is bekend van de camembert. Een gevluchte priester met het recept kwam terecht in de plaats Camembert. Het recept gaf hij aan Marie Havel, die hem onderdak gaf. Marie en kinderen maakten er de huidige versie van. In 1890 werden de karakteristieke ronde doosje van spaanplaat bedacht en sindsdien is er weinig meer veranderd.
Esschaffour ligt er verlaten bij. Ooit heeft Marquis de Sade hier gewoond. Wij vinden de kerk fascinerend. Buiten is een beeld van een jongetje die niet zo vrolijk kijkt. Zijn ingewanden vallen eruit. In de kerk vinden we een vitrine met allerlei botjes, waarschijnlijk relikwieën. En ook hier zijn de ramen weer prachtig. Dit geeft ons voldoende om over na te denken de komende kilometers door de bossen.
Bij St. Evroult-Notre-Dame-du-Bois (de namen lijken steeds langer te worden) zijn de restanten van een abdij. In de 11e tot en met de 14e eeuw was dit een wetenschappelijk centrum. Vele grote geesten leefden hier. Een vijftal monniken trok naar Engeland en begon in een schuur les te geven. Dat heet nu Cambridge. Uiteindelijk is het klooster de das omgedaan door slecht onderhoud. De abten woonden elders en vonden het niet zo belangrijk. Zo ging het van kwaad tot erger. Uiteindelijk zijn de laatste monniken vertrokken in 1791. Plundering van de materialen en verder verval hebben het gemaakt tot wat het nu is.
Inmiddels zijn we door Basse-Normandië heen en overgestapt naar Haute-Normandië. Het zijn veel rustige wegen door bossen. We zien regelmatig wild en vandaag steken drie hertjes de weg over.
De afgelopen tijd hebben we gewoon op de kaart gereden. Nu komen we weer een tijd langs een fietsroute, de Vallée de la Charentonne, langs het gelijknamige riviertje.Dit is gemakkelijk omdat er dan bordjes staan met route aanwijzingen. En vaak is er een betere infrastructuur in de vorm van picknickplaatsen en bankjes. Maar deze heeft zijn beste tijd gehad. Veel bordjes zijn weg, scheef gevallen of vervaagd. Jammer want het is wel een mooie route.
Ook zien we het landschap veranderen. Meer glooiend en veel bos. En met het landschap, de huizen. Het zijn veel vakwerkhuizen zoals we die in Duitsland gezien hebben. Tussen de balken wordt het met leem opgevuld en als ze geld hadden werd het gepleisterd.
In Broglie kunnen we het weer niet laten om in de kerk te kijken. Geen gekke dingen hier maar wel weer mooie beelden en brandschilderingen in de ramen.
Als we de kerk uitkomen, zien we een donkere lucht aankomen. Tot nu toe hebben we veel geluk gehad. We hopen dat dit ook overwaait. Tussen Broglie en Bernay liep vroeger een spoorlijntje. Als je de rails eruit haalt en er asfalt in gooit, dan heb je een mooi fietspad. In Frankrijk noemen ze dit een voie verte. Die vluchten we op voor de bui. Maar het mag niet baten en even later spoelt het. Onder de bomen vinden we wat beschutting.
En na regen komt zonneschijn, dus een tijdje later fietsen we door een tunnel. Het zonlicht maakt er alle tinten groen van, die je kunt bedenken. En dat is prachtig, maar ook wat saai. Door de bomen heb je geen uitzicht.
Vanwege de verwachtte regen hebben we een hotel geboekt in Bernay. Het mag ook wel een keer luxe. Of, zoals Willem zou zeggen, je laatste broek heeft toch geen zakken. Het is midden in het centrum. De fietsen mogen binnen staan. Maar wederom zitten we op de bovenste verdieping. Dus dat betekent met elk vier tassen, stuurtas en tent/slaapzakken naar boven sjouwen. Gelukkig is er wel een lift. Kamperen voelt heerlijk vrij, maar een eigen badkamer en wc is ook een verwennerij. In het hotel kunnen we natuurlijk niet koken, dus we gaan ook uit eten. We vinden een perfect Frans restaurant. Het is er druk met autochtonen en dat is altijd een goed teken. Een schot in de roos want we krijgen een heerlijke, authentieke Franse maaltijd voorgezet. Met de buik vol, evalueren we de dag. We kunnen alleen maar concluderen dat, ondanks dat het weer niet zo goed was, het weer goed was.
Getallen van de dag
Aantal kilometers: 74,2 (totaal 1308)
Aantal hoogtemeters: 580
Afstand (hemelsbreed) naar Baflo: 630
Hotel le Lion d’Or (€ 68,=)
Mooi!
Voie Verte, tinten groen, saai want de bomen belemmeren het uitzicht terwijl Saskia zich voor jouw neus door vijftig tinten groen voortbeweegt in “un imperméable vert”. Ik verwachtte een ander arousal niveau.
Weinig praktisch idee maar wat zou het leuk zijn als jullie een fotodrone mee zouden kunnen nemen, Saskia en Hans samen fietsend is een beeld dat dagelijks te zien is maar door niemand is vastgelegd. Ik ben ook tevreden als je dit hiaat in de geschiedschrijving verhelpt met een selfie stick 😉
Even wat technisch gezeur, het valt me op dat het lettertype soms aan het eind van een alinea verspringt. Zal een onhebbelijkheid zijn van wordpress.
Prachtige geschilderde raam partijen. Alhoewel ik zelf niet gelovig ben vind ik kerken ook prachtig om te bezichtigen. Goed dat je mijn advies opgevolgd hebt voor een keer Hans.
Nog veel droge fietsdagen gewenst!
De buien trokken hier in Nederland ook over. Ik lag echter te drijven in een zoutbad zonder regenjas terwijl de zoete druppels van boven kwamen. Bon route!
Kan het kloppen dat de mogelijkheid tot reageren uit staat bij het verslag van het lange weekend? Vind het trouwens een prima verslag en ik ben via mijn vader zaliger bekend met het fenomeen schuifkaas. Alleen moest er met mes en vork gegeten worden dus de schuifactie kwam voor rekening van het mes. Een geluk daarbij was dat er geen boter onder de kaas zat want zuivel op zuivel haalt de duivel, ja diezelfde die slaapt tussen twee geloven op één kussen.