Vrijdag 25-zondag 27 augustus: Van Gent naar Kruiningen naar Rijsbergen naar Nieuwland

Vrijdag 25 augustus: van Gent naar Kruiningen

Listen to the mustn’ts, listen to the don’ts. Listen to the shouldn’ts, the impossibles, the won’ts. Listen to the never haves, then listen close to me. Anything can happen, anything can be.
Shel Silverstein.

kaart-25-8


België kent, net als Nederland, fietsknooppunten. Het staat allemaal prima aangegeven maar soms leidt dit toch tot een woud van bordjes.


Zoals je al eerder kon lezen, zitten we bijna nooit op een terras. Liever zoeken we een hangplek bij Jezus of een sta-tafel bij Maria. In België en Nederland zijn ze meer op fietsroutes gericht en daar staan vaak bankjes. Voor ons zijn dit de mooiste rustplekken. En als er dan ook nog een verhaal bij zit, dan is het helemaal goed.
Hier zitten we bij de Bevende Hazelaar of de (tril)linde. Maar wat is dat dan? Staat die boom te schudden of zo? Hij staat op de plek waar, bij vergissing, de graaf van Kleef werd vermoord. Hij werd stiekum begraven en er werd een linde op geplant. Dit schijnt in 1494 gebeurt te zijn, maar daarvoor is deze boom te jong. Dus ze zullen er wel een nieuwe geplant hebben. En later een kapelletje opgehangen waar kooplieden een penning offeren voor een goede (ver)koop.



We wisten niet dat je in België zo mooi kunt fietsen. Via de knooppunten komen we op bospaadje, langs maisvelden, door stedelijke gebieden, dorpen maar ook veel landelijke gebieden. We gaan hier zeker nog een een keer terug komen.

Vroeger had je grensovergangen. Met slagbomen en bars uitziende mannen die brommend om je paspoort vroegen. Tegenwoordig staan er niet eens meer bordjes. Op de GPS zie ik dat we in Nederland zijn, maar de omgeving geeft geen enkele indicatie hiervoor. Behalve dan een oude grenspaal die we voor een selfie misbruiken.


In Nederland komen we eerst in Terneuzen. Daar worden we onaangenaam verrast door het horkerige verkeersgedrag van de medelanders. En dat terwijl we er bijna 1800 kilometer op hebben zitten met Franse en Belgische automobilisten die altijd rekening met ons hielden. Bij zebra’s wordt gestopt. Inhalen wordt alleen gedaan als het veilig kon en meermalen kregen we voorrang terwijl we het niet hadden. Fijn fietsen in die landen.
Daarna fietsen we een stuk langs de Westerschelde. Dit geeft toch weer even het zee-gevoel met de zilte lucht, de krijsende meeuwen en het water. Voelt als een soort reünie van de reis.


Als je wat ouder bent, dan ken je het veer Kruiningen-Perkpolder nog. Vaak werd op de radio omgeroepen als het niet kon varen. In 2003 is deze opgeheven omdat de Westerscheldetunnel afgerond was. Maar in de zomermaanden vaart er nog een alternatief voor voetgangers en fietsers. Maar niet regelmatig. Op sommige dagen niet en op de dagen dat hij wel vaart, soms wel en niet. Als planner krijg ik daar een broekpoep-gevoel bij. Want als hij niet vaart, betekent het vele tientallen kilometers omrijden. Met wat puzzelen op internet denk ik dat hij morgen om 9 uur vaart. Maar mogelijk halen we die van vanmiddag 16.15 ook. We zijn ruim op tijd en hij lijkt te varen. Zo staan we om vijf uur aan de overkant. Weer een zorg minder.

 


In Kruiningen komen we eerst bij een boerencamping. We krijgen een plekje midden op een veld met lege caravans. Daar hebben we geen zin in. Gelukkig is er een paar kilometer verderop een beter alternatief. Ze hebben zelfs speciale fietsplekjes met een picknicktafel. Vanavond kunnen we in luxe dineren.

Getallen van de dag
Aantal kilometers: 87,5 (totaal 1889)
Aantal hoogtemeters: 105
Afstand (hemelsbreed) naar Baflo: 272
Camping den Inkel (€ 16,50)

 

Zaterdag 26 augustus: van Kruiningen naar Rijsbergen

 kaart-26-8

The earth has music for those who listen.
Shakespeare.

 

Vandaag was weer een mooie dag met een prachtige start. We fietsen nog een stukje langs de Westerschelde en gaan dan Brabant in. En, tot onze verbazing, pakken we ook nog stukje België mee. Veel bos vandaag, wat lekker koel is, maar het verveelt wel op den duur.


Het is een perfecte morgen. De temperatuur is aangenaam. Vogels foerageren in het slik. Over de Westerschelde hangt een dunne mist. Zo dun, dat je hem haast niet ziet. Vertes kijken altijd ver weg, maar hierdoor lijkt hij nog iets verder weg. Je hoort het ritmische motorgeluid van een schip zonder het te zien. Op het prikkeldraad zitten de zwaluwen alsof ze een muziekstuk vormen. En de zon glinstert op het water. Een feest voor alle zintuigen. Zomaar een geluksmoment van moeder natuur. Dit zijn de hoogtepunten van het leven. Dit is waarom we fietsen.


Bij een bejaardenhangplek (bij Bath) willen we nog even het zicht op de Westerschelde houden. Hier staat een huisje en wat bankjes waar de oude kapiteins samenscholen en samen sterke verhalen vertellen. Nu confisqueren wij het met koffie, croissantjes, was en een drogende tent. Ondertussen strijken er autochtonen neer zodat we steeds meer van ons domein moeten teruggeven. Maar daar krijgen we interessante verhalen voor terug. Gisteren is hier nog een vrachtschip gestrand omdat het roer niet werkte. Er gebeuren vaker incidenten in de bocht van Bath. Daarvoor is er een hangplek. Met binnen en buitenruimte want ongelukken laten zich niet tegenhouden door het weer.

Het fietsen gaat me steeds zwaarder af. Terwijl er toch geen vals plat is. En achter begint het wat te zwabberen. Duidelijk een lekke band. Meestal hebben we die wel een of meer keer tijdens de lange reis. Gelukkig is er een mooie picknickplek waar ik alles kan uitstallen. Terwijl Mevr. van der Veeke voor de schaft zorgt, vervang ik de band. Tevergeefs, blijkt later.


Het is voor het eerst dat we op kunstgras staan. En, ondanks de eerste huivering, moet ik zeggen dat het ideaal is. Geen modder om te tent, het voelt fijn aan de voeten en je kunt overal wat neerleggen zonder dat het vies wordt. De camping is een voormalige boerderij. Ze moesten de zaak opdoeken en toen hebben ze de stal omgebouwd tot kinderspeelparadijs en het weiland tot camping. Er komen veel ouders met kinderen of grootouders met kleinkinderen. En hij kon de hand leggen op een partij kunstgras. Maar op dit moment is de camping nagenoeg leeg. De schommel schommelt wat in de wind. En de wil-wap lijkt uit zichzelf te bewegen. Geeft wel een Norman Bates gevoel, maar het is allemaal prima hier.

Onze plek ziet eruit als een rommelmarkt. Zo gaan die dingen zodra er met kunstgras gewerkt wordt. Je ziet dat ik aan het bandenplakken ben. Ook de tweede binnenband liep steeds leeg ondanks dat ik de buitenband goed gecontroleerd had. Door elke tien kilometer te pompen zijn we hier gekomen. In beide binnenbanden zitten gaatjes en weer kunnen we, met z’n tweeën, niets vinden in de buitenband. Ik hoop dat het nu goed komt.

 

Getallen van de dag
Aantal kilometers: 72,1 (totaal 1961)
Aantal hoogtemeters: 103
Afstand (hemelsbreed) naar Baflo: 240
Camping de buiten bij (€ 19,40)

 

Zondag 27 augustus: van Rijsbergen naar Nieuwland

It’s ok not to be ok all the time.

 kaart-27-8

Vandaag wordt gekenmerkt door uitdagingen in de vorm van weg-afsluitingen, weg-omleidingen, pontjes en lekke banden. En het weer was weer fantastisch. Ik moet zeggen dat ik ook een fan van kunstgras ben geworden. Geen natte voeten ’s ochtends. Als het in de fietstas gepast zou hebben, dan had ik het meegenomen.

Eigenlijk zijn de vroege ochtenden het mooist om te fietsen. En zeker op  zondagochtend als iedereen uitslaapt. De stilte hangt in de lucht en de mist in de bossen. En je komt natuurlijke kunstwerken tegen zoals deze.

De route leidt ons door bossen, maar ook langs riviertjes, kanalen en vandaag meer door steden. Breda was leuk om doorheen te fietsen. Gaan we zeker nog een keer bezoeken. Maar hier komen we de eerste omleiding tegen. Netjes aangegeven. In het bos komen we de tweede hindernis van de dag tegen. We mogen er niet door want er komt zo een triathlon aan. We hoeven maar een paar honderd meter en met wat zeuren mogen we toch door. Mits we een stukje fietsen, lopen en zwemmen.

Het bandenleed is nog niet afgelopen. Na tientallen kilometers loopt hij weer leeg. Oppompen helpt niet, er zit echt weer een lek in. En geen scherp voorwerp meer. Het lek zit wel op de plek waar de buitenband beschadigd is. Blijkbaar gaat daardoor de binnenband ook weer lek. Gelukkig heb ik in mijn gereedschapsetje ook buitenbandplakkers (die je aan de binnenkant doet). Die gaat erin, andere binnenband en we zijn weer op pad.

De volgende hindernis is een opgebroken weg en een uitgebroken koe. We moeten hier echt langs om bij de pont te komen. Dat betekent een stuk lopen en een stuk hobbelen. Niet echt prettig voor mijn fragiele buitenband, maar je moet wat.

Het eerste pontje gaat continu en we kunnen er zo oprijden. Hij is gratis en zorgt voor de oversteek over Bergsche Maas. Het is maar een klein stukje en we zijn er zo. Toch hebben pontjes altijd een bepaalde charme voor mij. Even het vaste land verruilen voor de deining van het water.

In Dussen gaan we lunchen want we verwachten geen winkel meer te vinden voor de boodschappen van het avondeten. Als ik daarna bij de fiets terugkom, is de band weer leeg. Maar weer alles los halen. De buitenbandplakker zit nog goed, maar het blijkt dat het plakkertje op de binnenband, van gisteren, niet goed gehouden heeft. Ik doe onze laatste reserve binnenband erin en maar weer op stap. Ik heb geen idee wat ik nog kan doen als hij nu weer lek raakt. Het is zondag, dus de fietswinkels, om een andere buitenband te kopen, zijn dicht.

Ondanks de stress van de lekke banden, gaan we toch nog even bij kasteel Dussen kijken. Het staat er al sinds 1331. In de tweede wereldoorlog zwaar beschadigd maar in 1953 toch weer gerestaureerd. Een van de bekendste bewoonsters was Rolina Duringar. Zij moest elke nacht bewaakt worden door zes mannen uit het dorp terwijl de ezel in de torenkamer sliep. Kun je het nog volgen?

Het tweede pontje van de dag brengt ons in Gorkum (Gorinchem). Deze vergt wat meer planning, want hij vaart maar een keer per uur. Door alle lekke banden hebben we flink vertraging dus we moeten er voor racen om die van half vier te halen. Maar het lukt nipt. Voor €4 staan we in Gorkum. Een mooie stad, waar het koopzondag is. Zo kunnen we hier een ijsje eten en toch nog wat boodschappen doen voor het ontbijt van morgen. Je voelt gewoon dat je Brabant uit bent. Het landschap is anders, de mensen zijn anders maar net name de taal en tongval zijn anders.

We zitten op een kleine boerencamping op het kleinste plekje ooit maar ook met het mooiste uitzicht ooit. Mijn band is hard gebleven, maar ik moet nu nog wel twee binnenbanden plakken. Omdat we vanmiddag al ‘warm’ gegeten hebben, nemen we nu nog een soepje en een boterham. Voor mijn gevoel komen we steeds dichter bij huis. Nog een paar dagen fietsen en hopen dat het mooie weer aanhoudt.

Getallen van de dag
Aantal kilometers: 74,9 (totaal 2036)
Aantal hoogtemeters: 80
Afstand (hemelsbreed) naar Baflo: 191
Camping Grienduil (€ 11,50)

5 gedachten over “Vrijdag 25-zondag 27 augustus: Van Gent naar Kruiningen naar Rijsbergen naar Nieuwland

  1. Gert zegt:

    De foto bij de grenspaal vind ik dankzij de tekst extra geslaagd. Afwezigheid van brommende mannen aan de grens maak jij, via de koppeling bromsnor, goed met het tonen van je behaarde bovenlip.

  2. Liedeke zegt:

    Och jeee…. Wat een bandenpech! Ik ben benieuwd of de laatste plakactie zo succesvol is dat deze je zonder extra calamiteiten huiswaarts kan brengen. ‘In het zicht van de haven……’

  3. Hennie zegt:

    Laatste loodjes wegen vaak het zwaarst, voor jullie zijn dat blijkbaar kekke banden. Bijna weer thuis. Met plezier jullie vergaken gekezen en foto’s bekeken.

  4. Iris zegt:

    Beste Hans, Mijn vriend en ik zijn ons aan het voorbereiden op onze fietsvakantie naar Noorwegen en komen tijdens deze voorpret op jouw blog terecht. Wij lezen met plezier jouw verhalen en krijgen alsmaar meer zin om op de fiets te stappen. Bedankt!

Leuk als je reageert