53 km (totaal 133 km) – 688 hoogtemeters.
Camping Im Dorfl (€20)
Bergen kijken toe
Zwoegend op de fiets omhoog
Voldoening en moe
Door de regen en de hoge luchtvochtigheid is alles ontzettend nat. We pakken de natte dweilen, die zich een tent noemen, in en zitten precies om 9 uur op de fiets. De bewolking trekt langzaam op en het wordt een prachtige dag.
We ronden de Hallstatter See en nemen het fietspad richting de Koppenbruller Höhe. Het is gewoon mooi fietsen hier. Er is altijd een prachtig uitzicht en onderweg weten ze je met allerlei bordjes te verlokken tot stilstaan. Naar mijn smaak iets te vaak, maar Mevr. van der Veeke krijgt er geen genoeg van en wil elk bordje wel lezen.
De Höhe staat er niet voor niets in de naam. We moeten klimmen. Flink klimmen. Een stuk is 20% en een ander deel zit zeker op 16%. We zijn blij dat het een autovrij pad is en de steile stukken geasfalteerd zijn. Dat fietst toch iets gemakkelijk dat de steenslag die we een groot deel van de dag hebben. Maar het voorkomt niet dat we af moeten stappen en de laatste 100 meter gaan lopen. Want als de verzuring eenmaal aan tafel schuift, dan is er niets meer te eten.
Het is inmiddels zo heet geworden dat Mevr. van der Veeke in haar ondergoed fietst. En bij beekjes maken we de hoofddeksels nat om wat verkoeling te krijgen.
Bad Aussee laten we links liggen en nemen de R19 naar Pichl-Kainisch. Het is een pad met grove kiezels die helemaal vlak lijkt. Zelden ben ik meer optisch gefopt. Met veel moeite halen we de 7 km/uur. En onder een brandende zon, verdient dit toch echt het predicaat ‘ploeteren’.
Daarna hebben we een mooi stuk door dorpjes en velden. We passeren Obersdorf, Bad Mitterndorf en Krungl. Het asfalt fietst toch wat beter door dan gravel. Het valt me trouwens op hoeveel elektrische fietsen, met name ATB’s, er fietsen. Ik schat dat 90% van de fietsen die we tegenkomen elektrisch is. Wij doen het voorlopig nog even zonder.
Vlak voor Klachau komen we langs de grootste skischans van de wereld. We willen ook wel eens weten hoe dat voelt om van zo’n schans af te gaan en winnen meteen de wereldcup van 2018.
Van Tauplitz naar Trautenfels dalen we voornamelijk. En daar zijn de benen heel blij mee. Het dorp Trautenfels ligt rond het gelijknamige kasteel. Met zijn dertig meter ligt het niet heel hoog, maar het ligt er al sinds de 12e eeuw. Tegenwoordig zit er een landschap- en folkloremuseum in.
Hierna is het nog maar een klein stukje naar Irdning. We vinden daar een prachtig kleine camping maar er is niemand bij de receptie. Van een schoonmaakster krijg ik de sleutel van het sanitair en ze belooft dat er morgen iemand komt. Het sanitair is een van de mooiste die ik ooit gezien heb. Verderop zit een Bila waar we koud bier en eten halen. Het is maar iets meer dan 50 kilometer vandaag maar we zijn beiden behoorlijk stuk. En ondanks dat we pas twee dagen onderweg zijn, voelt het alsof we al twee weken op pad zijn. Helemaal goed zo. Morgen de derde dag en daarna wordt het gemakkelijker.
Heerlijk bezig, ik rij en zweet met jullie mee want voor mij is dit bekend fietsterrein ( morgen niet meer overigens).
Leuk om weer digitaal mee te mogen reizen!
Njoyyy!
In het Groninger aardbevingsgebied is het loeiwarm en droog. Ik ben op de fiets verkoeling gaan zoeken in het binnendijkse water bij Noordpolderzijl. Ten einde klamme lappen aan het lijf te voorkomen heb ik gefietst in een ondergoedequivalent en daarbij lichte verbrandingsverschijnselen op de rug en schouders opgelopen. Mijn vraag in het verlengde van de eigen ervaring is daarom wat is de kleur van rug en schouders van Saskia?
De rug en schouders van Saskia zien eruit als een perzikenhuidje. Maar dat komt misschien ook omdat ik haar elke avond baadt in ezellinnenmelk.
Het doet me deugd dat je zo goed voor je lief zorgt.
Rust lekker uit!
Die percentages daar schrik ik wel een beetje van. Ik hou het eerst maar bij de Hondsrug, dat vind ik de percentages wel goed en ik durf het bijna niet te zeggen( met een Klein e E motortje) maar ik heb dan ook niet Mevr. Van der Veeke in haar onder goed voor mij rijden😜 Nogmaals respect hoor!
Willem, een tip voor jou: koop een mooi lingeriesetje voor Mevr. Mulder en zet haar op de fiets voor je. Tandem, elektrisch, maakt niet uit. Ik weet zeker dat je moeiteloos elke berg op gaat.
Mooi stukje Oostenrijk. Vroeger (!) kwamen we hier alleen langs als we naar Schladming gingen om te skiën.
Door het warme weer (hier en bij jullie), vrees ik dat het ondergoed van Mevr. van der Veeke een terugkerend thema gaat worden (met dank aan Gert en Willem).
Misschien is een hulpmotor voor de 20% hellingen geen overbodige luxe. Zou ik voor gaan…. 😉 ik ben wel trots op jullie eigen mensenkracht hoor. Geeft echte voldoening! Fijn om je blog weer te volgen vanaf de boot op het markermeer! Xxx
Gefeliciteerd met jullie weltcup overwinning! Knappe prestatie 😄. Leuk om jullie belevenissen weer te lezen. Groetjes, Liesbeth