Zaterdag 4 augustus: Koritnica – Ljubljana

77 km (totaal 728 km) – 732 hoogtemeters.
Hostel DIC (€51)

Zo maar onverwacht
Een stad van feest en plezier
Fijne afwisseling

De camping had niet beter kunnen liggen. We rijden eraf, slaan linksaf en zitten gelijk in de klim van vandaag. We hoeven vandaag ‘maar’ 500 meter omhoog. En dan hebben we min of meer een afdaling tot Ljubljana aan toe. Het eerste deel tot aan Podbrdo gaat geleidelijk met maar een paar procent.

Hierbij volgen we voornamelijk het riviertje de Baca stroomopwaarts. Het gaat door smalle kloven die gekleed zijn in 50 tinten groen. En omdat het zulke smalle kloven zijn, fietsen we veel in de schaduw.

Zo komen we bij Podbrdo. Dit zou je bij ons een lintdorp noemen, zij het dat ze hier niet anders kunnen. De kloof is niet breder. Een nadeel (of een voordeel, het is maar hoe je het bekijkt) is dat het hier het grootste deel van de dag in de schaduw ligt. Het duurt lang voordat de zon boven de berg uit is en hij zit er vrij snel, aan de andere kant, weer achter. Het dorp ligt aan het einde van de langste spoorwegtunnel (6327 meter) van Slovenië. En het bijzondere is dat het dorp eigenaar is van een deel van de tunnel. Het dorpje wordt natuurlijk omringd door vele pieken. Een ervan, de Crna Prst (ja, probeer dat maar eens uit te spreken) is bekend bij botanisten. Op de zonnige zijde van deze berg groeien hele zeldzame planten. Maar als dorp vinden wij het er niet uitzien door de industrie en het rommelige karakter.

Vanaf hier is het weer flink klimmen. Het lichaam heeft er wel moeite mee, maar we merken dat het wel steeds gemakkelijker gaat. Meestal ga ik wat sneller dan Mevr. van der Veeke, maar dan wacht ik meestal even in de bocht.

En dan kijk ik of het een mooi plaatje is. Als dat zo is, dan komt het fototoestel uit de stuurtas en maakt ik een foto. Ze is een gewillig model (en ze heeft geen keus…)

Het is een naamloze pas en we blijven er dan ook niet lang. De afdaling gaat geleidelijk en onze eerste prioriteit is het vinden van een koffieplekje. Ik heb in Podbrdo bij een uitstekend Engels sprekend bakkersmeisje een heerlijke appelflap gehaald. En dan kunnen we meteen de tent drogen, want die ging behoorlijk nat in de zak. Zo’n plekje vinden we een paar kilometer onder de top.

Het is een afdaling als in een droom. Heerlijk geleidelijk en de omgeving is alsof we in Lord of the Rings fietsen. Zoveel bergtoppen om je heen en zoveel bomen. Het is hier ontzettend mooi. Mensen zwaaien onderweg en iedereen groet.

Hoe dichter we bij Ljubljana komen, des te groter worden de (voor)steden. De bergen worden lager, het weer stabieler en warmer. Ook worden de huizen luxer en is het minder ‘boers’ dan in het binnenland. 

Een van de grotere steden waar we doorkomen is Zelezniki. Deze stad is bekend van zijn ijzersmelterijen. De eerste stond er al in 1422. In 1826 is dit zo’n beetje opgehouden, maar ze hadden nog meer ijzers in het vuur. De stad is ook bekend van het kantklossen. Er is zelfs een school voor.

Bij Skofja Loka krijgen we echt het idee van een grotere stad. De stad is bekend van zijn Passiespelen. Nee, dit heeft niets met erotiek te maken maar slaat op de religieuze passiespelen over het lijden van Christus. Daarnaast is hier een Kapucijner klooster (niet van die bonen, alhoewel ik me kan voorstellen dat ze het wel veel eten. Gewoon omdat het past bij de naam) waar ze heel veel boeken en heel veel oude boeken hebben. De belangrijkste is een Jurij Dalmatins bijbel (eerste vertaling van de bijbel in het Sloveens) uit 1584. Daarnaast nog meer oude boeken waaronder een eerste druk van het grote Jip-en-Janneke boek.

Vanaf hier is het wat puzzelen om in Ljubljana te komen. Mijn gps-route leidt ons naar een snelweg waar je met fietsen én paard en wagen niet mag komen. Weten we gelijk weer waar we staan. Gelukkig zijn er fietsbordjes die ons op weg helpen.

Hiermee komen we op een fietspad langs de snelweg die ons tot in het centrum brengt. We zouden eerst op de camping 6 km boven de stad kamperen maar dat plan heb ik omgegooid. Bij zo’n grote stad vind ik het leuker om erin te zitten dus ik heb een hostel geboekt. We komen op de campus terecht die zomers toch leeg staat. Voor Mevr. van der Veeke is dit een trip down memory lane. Tijdens haar studie zat ze ook in zo’n soort kamer. Alleen hier zitten ze er met drie personen in en zij zat alleen. Wij zijn er eigenlijk wel blij mee want het is heel veel ruimte. Douche en toilet delen we met andere kamers maar daarvoor is het geen geld om zo dicht in het centrum te zitten.

Om te eten lopen we even het centrum in. Wat een bruisende en gezellige stad is Ljubljana. Het centrum is grotendeels autovrij en dat maakt het heel prettig om in te zijn. Iedereen loopt te flaneren en is vrolijk. We vinden een luxe ogend restaurant maar waarvan de prijzen meevallen. De ober is grappig en erg vriendelijk. Omdat ik hem help afruimen krijgen we het toetje gratis. Morgen gaan we verder kijken in de stad.