82 km (totaal 1157 km) – 812 hoogtemeters.
Agriturismo al Ranch (€50,=)
Prosecco alom
Dorstmakende zonneschijn
Uitstel, geen afstel
Het ontbijt is ontzettend luxe. Eigenlijk ligt er alleen maar taart en wat yoghurts, dus ik ontbijt voornamelijk met taart. Vanochtend is de dochter er, maar die spreekt ook alleen Italiaans. Ze lijkt wat ongemakkelijk met de situatie. Misschien krijgen ze niet veel buitenlandse toeristen. We laden de fietsen op en gaan. Er staat een fikse dag gepland.
We fietsen het grootste gedeelte vandaag nog door het Proseccco gebied. We hebben eerder door noord-Italië gefietst en dat was niet zo bijzonder. Daarom hadden we weinig verwachtingen van dit gedeelte en ik moet zeggen dat het me 100% meevalt. Het is hier gewoon mooi fietsen, rustige wegen, weinig toerisme en fantastische uitzichten. De dorpjes zijn ontegenzeggelijk mooi. En dat wordt ook gereflecteerd in hun naam. Laten we wel wezen, als je Ciano del Montana heet of Crosetta del Montana, dan moet het toch wel mooi zijn?
In Bigolino gaan we even in de kerk kijken. Volgens een legende is hier ooit een beeld van Maria met kind gevonden, beide met een roos in de hand, in de rivierbedding van de Piave. Tot op heden wordt dit beeld tijdens een paar weken in mei bij een feestelijke processie door het dorp getransporteerd. In de kerk zie ik wel een beeld, maar de rozen hebben blijkbaar het loodje gelegd.
Wij volgen de Strade del Prosecco richting het noord-oosten.
De uitzichten zijn fraai. Overal druiven om ons heen, de hellingen staan er vol mee. Het schijnt dat de vraag naar Prosecco de laatste jaren flink omhoog is gegaan, wat natuurlijk een mooie opsteker is voor dit gebied, we zien zelfs nieuwe wijngaarden in aanplant.
Vanaf Campea krijgen we weer een klimmetje voor onze kiezen. Het voordeel hiervan is wel dat je mooie uitzichten krijgt.
Een (klein) nadeel is dat we flink op de pedalen moeten. Het is hier ook rond de 31-32 graden, net als in Kroatië, maar omdat de warmte droger is, voelt het minder heet aan.
En af en toe zijn er waterplaatsen waar we even kunnen afkoelen. Vaak maak ik de pet of buff helemaal nat en dan kan deze lekker verdampen op mijn hoofd zodat het voor een aangename afkoeling zorgt.
Revine komt in zicht. Het ligt mooi tegen de berg aangeplakt waarbij de San Mateo kerk goed zichtbaar is. Het is overigens een aartspriester locatie. Vanaf hier hebben we een lange geleidelijke afdaling die wel 25 km duurt.
Vittorio Veneto is een grote stad. We drinken hier even wat want de hitte en het klimmen geven veel dorst. Op een terras bestellen we beide twee consumpties. Daarvan zijn ze vaak wat in verwarring maar meestal komt het goed. De stad heeft mooie oude gebouwen.
Hierna hebben we aantal mooie weggetjes. Ik ben in het algemeen geen fan van Benjaminse, maar dit heeft hij toch mooi gedaan. We komen langs prachtige plekjes en soms staat er ineens een pareltje voor je.
Om ons heen ontstaat overal onweer. Als we terugkijken waar we vandaan komen dan ziet het zwart.
Maar ook voor ons komen zwarte wolken, flitst het als bij een paparazzi-fotograaf en rommelt de donder. Het wordt steeds donkerder en ik kan de gps niet meer zonder verlichting aflezen. Op een paar kilometer voor onze eindbestemming barst het los. Er is geen houden aan en er zit niets anders op dan te schuilen onder een afdak bij een huis. Daar zitten we zeker een minuut of 25 waarbij ik nog even in slaap val in de deuropening. Gelukkig komt er niemand uit het huis.
In Budoia zit een grote super. Ik doe daar nog even de boodschappen en koop in elk geval weer een fles Prosecco om het af te leren. Daarna gaan we naar al Ranch. Als je een definitie van vergane glorie wilt hebben, dan moet je hier gaan kijken. Het was ooit een mooie paardenstal met overnachtingsmogelijkheid, restaurant en bar. Nu is dit alles in verval geraakt. De kamer is adequaat. Wat je voor €50 mag verwachten, hij is in elk geval schoon. De rest is gewoon vervallen. We zouden hier moeten kunnen eten volgens booking.com maar dat is gereduceerd tot een weekend-service. Gelukkig had ik daar al een klein beetje rekening mee gehouden bij het boodschappen doen. Op de veranda koken we onze eigen pasta maaltijd met de ingrediënten die we nog hebben. Een mager maal, maar wel voedzaam. Het was een vermoeiende dag dus we gaan er op tijd in. Kijken wat morgen weer brengt. Ik hoop dan dat we weer kunnen kamperen want de tent begint al te klagen dat hij zo lang in de zak moet.
Die daling van 25 km lijkt mij wel wat Hans! ( Kalm aan met de prosecco 😉)
Mooi gebied hoor! En zo groen… De hoed van Saskia bewijst goede diensten. Je hebt behoorlijk wat pannetjes bij je voor een wereldfietser die bedreven is in de éénpansgerechten. ‘A bottle a day keeps the dokter away’, maar je nachtrust heeft ervan te lijden zodat je overdag dus een nap tegen iemand voordeur nodig hebt. Dat zijn de zware alcoholisten hé ;)…Als je maar niet al fietsend in slaap sukkelt… Hoop niet dat jullie het ‘Grappa’ gebied gaat befietsen en vinden dat je dan een fles per dag moet gaan consumeren om de streek eigen te maken… xxx