De eerste pelgrim-meters

Dag 004:

We zijn bij Liedeke en Martijn zo goed verzorgd, dat alles weer opgeladen is. Niet alleen wij, maar ook de apparaten. En en-passant is er ook nog een wasje gedaan. De wind is wat gaan liggen en het ziet er zowaar wat zonnig uit. Desalniettemin gaat toch de regenbroek achterop. Achteraf blijkt dat die daar de hele dag kan blijven zitten.

We moeten naar Haarlem dus we steken horizontaal over. Eerst veel door het waterland waar we verschillende pontjes hebben. Altijd leuk. Maar de pont over het Amsterdam-Rijn kanaal missen we net. En eigenlijk is dat een bonus want dan kunnen we nog net even een bakje doen.

Om half een komen we in Haarlem aan bij het St. Jacobs Godshuis en daar staat een hele delegatie op ons te wachten. Tonnie Hodes is een vriend van vroeger die er lucht van kreeg dat we op stap gaan. Hij neemt de moeite om ons even te komen uitzwaaien. Daarnaast is Loes er. Loes is een fietsvriendin van eerdere vakanties. Ze heeft een weekje vrij en gaat een stukje met ons mee. Ook is Kees er. Kees is van het genootschap van St. Jacobus en gaat ons de stempel geven.

Van links naar rechts: Saskia, Tonnie Hodes, Kees en Loes

En er zijn nog heel veel oranje tompouces. Allemaal van gisteren over en ik tik er minstens vier weg. Daardoor voel ik me wel de rest van de dag een beetje wee op de maag. En natuurlijk mogen we St. Jacobus niet vergeten. Hij is er natuurlijk om elke pelgrim uit te zwaaien.

Na de koffie, tompouces en nog meer tompouces wordt er eerst gedaan waar we voor komen. De stempel wordt gezet.

Het St. Jacobs Godshuis staat er al enkele eeuwen. Ooit was het een opvang voor noodlijdende reizigers. Tijdens de reformatie heeft het veel te lijden gehad van de vernielingen. Maar uiteindelijk is het er toch weer bovenop gekomen en werden hier de  (vaak oudere) armen en wezen opgevangen. In 1966 is deze zorg door de gemeente overgenomen en nu is het een plek voor sociale projecten. Én de startplaats voor de pelgrims van Santiago. Kees geeft ons een korte rondleiding door het gebouw waarbij we ook even in de kapel mogen kijken.

Grappig detail zijn de gebrandschilderde ramen. Ik denk dan altijd dat die eeuwen geleden gemaakt zijn, maar als je hier goed kijkt, dan zie je in het raam van Jacobus, bovenin de rechterhoek, een aantal Messerschmids vliegen. Dit raam is na de tweede wereldoorlog gemaakt.

Daarnaast zie je in en om het gebouw overal gedenktekens aan St. Jacob. Vaak is de schelp prominent aanwezig.

IMG_0434-W585

Uiteindelijk stellen wij ons bij de startstreep op voor vertrek. We bedanken Kees en gaan op pad.

Vanuit Haarlem fietsen we zuidwaarts. Een groot stuk langs de Leidse vaart. Buiten Haarlem komen we in de bollenstreek. Langs de weg staan rijen campers. Voor ons op de weg slingeren Chinezen, die op hun gehuurde fietsje op weg zijn naar de bollen. En allemaal om ertussen te staan en een selfie te maken. Als ik het goed begrijp van Loes hebben de bollentelers hier veel schade van.

Wij gaan door naar Leiden. Een prachtige stad met veel historie en cultuur. We gaan er graag nog een dag heen om alles op te nemen. Maar niet nu. We zijn moe, hebben honger (ik heb tenslotte alleen nog maar tompouces gehad) en willen naar de camping om de laatste zon mee te pakken. Het is een mooie rustige camping waar we fijn gebruik kunnen maken van een picknicktafel. Maar niet te lang want het is een heldere avond en wordt al snel te koud om buiten te zitten.

Dag 005:

We staan op met een stralend blauwe hemel. Ondanks dat het vannacht knap koud was, warmt het nu snel op in de zon. We ontbijten lang en zijn pas tegen tienen op pad. De route loopt door het drukke westen maar de routemaker weet toch de mooiste paadjes te vinden. Ik verbaas me erover dat je in zo’n stedelijk gebied toch nog zoveel groen kunt vinden.

Een aantal van de grote steden kunnen we mijden, maar soms moet je er gewoon doorheen. dat geeft niet want ik ben altijd geboeid door de bouwstijlen en planologische uitvoeringen in de verschillende delen van het land. En de dames achter mij babbelen lustig over de verschillende stijlen en architecturen.
We fietsen een tijdje langs de Rotte. Ik heb nooit geweten dat de naam Rotterdam hierdoor bepaald is; een dam in de Rotte. De eerste heeft de laatste allang overvleugeld in grootte. Op een mooi plekje doen we de lunch. Van het eten van gisteren is nog een kippenpoot over en dat is smullen.

Bij Ouderkerk aan de IJssel worden we overgezet door een van de oudste veerverbindingen van Nederland. Hij vaart al sinds 1618. Gelukkig niet met hetzelfde bootje en tegenwoordig is het alleen nog voor voetgangers en fietsers.
Bij Krimpen aan de Lek hebben we weer een pontje dat ons naar Kinderdijk overzet. Als je van molens en Chinezen houdt, dan is dit je ding. Busladingen vol worden hier afgeleverd. Overigens niet alleen Chinezen, alle nationaliteiten zijn hier vertegenwoordigd. En als je nog nooit op Kinderdijk bent geweest, dan wordt het echt een keer tijd. Half China is er tenslotte ook al geweest.

Wij gaan via Oud-Alblas (als je dan toch naar Kinderdijk gaat, dan moet je zeker hier ook even kijken) naar Papendrecht waar we de waterbus naar Dordrecht nemen. We worden bij de Groothoofdspoort afgezet waar de Dordtse stedenmaagd uitkijkt op een van de drukst bevaren rivierknooppunten van Europa; de Merwede, de Noord en de Oude Maas komen hier samen.

En Dordrecht is voor mij altijd een beetje thuiskomen. Ik heb er, als kind, vijf jaar gewoond en veel plekken roepen toch weer herinneringen op. In de Onze-Lieve-Vrouwenkerk (waar ik nog misdienaar geweest ben) willen we een stempel halen. Dat lukt niet want de kerk is op maandag gesloten. We zoeken nog wel even een St. Jacobus parafernalia op. Een steen in de gevel herinnert aan de St. Jacobstraditie.

Vanuit Dordrecht gaan we over de Moerdijkbrug naar Lage Zwaluwe oftewel van-der-Veeke-land. Hier liggen de roots van mijn familie. Mijn opa kwam hier vandaan en er wonen nog steeds veel familieleden. Als ik ons inschrijf op de camping wordt ik verbaasd aangekeken en de naam wordt in één keer goed gespeld. Camping in de Polder is overigens een juweeltje. Prachtige voorzieningen en een ecologische achtergrond maken het een feest om hier te staan.
’s Avonds komt een achterneef van mij een kopje koffie drinken op de camping. Ik ken hem alleen via Facebook en wist dat hij hier woont. Erg leuk om hem (en zijn vrouw) in het echt te ontmoeten. En ondanks dat we elkaar nog nooit gezien hebben, voelt het vertrouwd.

12 gedachten over “De eerste pelgrim-meters

  1. Gert zegt:

    Volgens mij komt het vertrouwde gevoel bij de achterneef door de snor. Trouwens mooi jasje heb je aan staand naast de achterneef, ik heb precies dezelfde, geeft het kledingstuk een soort kwaliteitskeurmerk.

  2. Willem zegt:

    Leuk te lezen dat je Dordtse roots hebt Hans, mijn moeder komt uit Dordrecht en gingen vaak heen om de tantes te bezoeken. Ook de kerk is bekend, grappig Hans misdienaar😉!

  3. Liedeke zegt:

    Wat een mooie beschrijving en foto’s van deze mooie Hollandse randstedelijke natuur en cultuur. Jullie zijn waardig uitgezwaaid. En wat een overeenkomst met je achterneef. De ogen en de snor natuurlijk! Echt familie. Op naar België!

  4. Wiggert zegt:

    Geweldig om met jullie verhaal mijn eigen pelgrimstocht naar Santiago opnieuw te kunnen gaan beleven. Heel veel plezier onderweg. Luister goed naar je lichaam onderweg! Ik blijf jullie volgen.

  5. Paulus en Co. zegt:

    Dank, dank en dank. Voor weer zo’n mooi verhaal. En die prachtige foto van Kimderdijk, een Hollandse meester. De wind komt uit de goede richting.

  6. petervanrijn zegt:

    Had je graag even gedag gezegd hier in Dordt, maar ten eerste heb ik jullie vertrek gemist, en ten tweede waren wij in Drenthe terwijl jullie hier waren. Afijn, wie weet ooit.
    Overigens realiseerde ik me dat er een meisje met jouw achternaam ooit bij mijn dochter in de klas zat, dat zou dus zomaar familie kunnen zijn begrijp ik.

    Goede reis gewenst, met zon en niet teveel tegenwind.

    Peter

Leuk als je reageert