Het leven is een labyrint.

The first condition of understanding a foreign country is to smell it. – Rudyard Kipling

Dag 015:

Onze gastvrouw Cecile was gisteren heel erg behulpzaam en verzorgend. Maar vanochtend blijft ze liever in bed liggen. Ondanks dat we meerdere keren de trap afklossen, komt er niemand ons uitzwaaien. Maakt ook niet uit, we hebben weer een prima overnachting gehad.

Maar zonder ontbijt dus bij de eerste picknicktafel strijken we neer. Vannacht kletterde de regen omlaag, maar voor nu is het even droog. We smeren een broodje en zetten thee. Hier kunnen we weer een tijdje op vooruit.

Het weer is vandaag weer niet echt om naar huis te schrijven. Het is behoorlijk bewolkt. Af en toe vallen er behoorlijke buien. Die maken vlekken op mijn hagelwit humeur. Regelmatig staan we ergens in een bushok of in een portiek te schuilen. Pas na de middag wordt het echt droog en zien we de zon af en toe. Het zij zo. Ook het fietsen is een behoorlijke inspanning. We zitten weer boven de 700 hoogtemeters en ondanks de magere 64 kilometer komen we pas na vijf uur aan. Toch gaat het fietsen lekker. We gaan gestaag de hellingen op en zijn wel moe aan het einde van de dag, maar niet uitgeput.

Vandaag is er niet zoveel te zien. In het boekje worden wel wat dingen genoemd, maar die hebben meer met de route te maken dan met de bezienswaardigheden. Zelfs de kerken trekken hier geen aandacht meer. We passeren de Seine, en komen in het gebied waar de forenzen uit Parijs wonen. Het is hier dus een stuk drukker met de auto’s dan eerder deze week. We vervelen ons echter niet. Het golvende landschap, de uitgestrekte akkers, her en der een dorp en de kronkelende wegen zijn een lust voor het oog. De dorpen zijn mooi met hun oude huizen. Er zijn weer bankjes en voorzieningen.

We hebben vandaag weer een Airbnb. Er is maar één camping in dit traject en op internet zie ik dat deze gesloten is. Dat is jammer, want ik wil wel weer kamperen. Maar het is ook goed want we hebben een kamer in een prachtig landhuis met heel veel faciliteiten. En we hebben een rond bed. De enige andere keer dat ik in een rond bed lag, was bij Ria. Natuurlijk niet met Ria. Ik lig alleen met Mevr. van der Veeke in bed.

Soms vragen mensen wat er dan zo fijn is aan het fietsen. Zij zien alleen de regen, de wind en het afzien. Maar het fietsen heeft eigenlijk heel veel voordelen.

Als je fietst, dan ben je eigenlijk continu op vakantie, want je hebt geen reistijd. De reistijd is vakantie en de vakantie is reistijd.

Door op de fiets te reizen, zit je echt in het landschap. Je hoort alles, je ruikt alles en je gaat net langzaam genoeg dat je ook alles ziet en ervaart. En dat heb je niet als je in de auto reist. Dan ga je door het landschap.

En ja, je moet heel vaak een berg op. Maar daar staat tegenover dat je net zo vaak een berg af mag. Er gaat niets boven een lange afdaling. Of een steile afdaling waarbij je de berg afsuist. En als bonus krijg je er prachtig gespierde benen van.

Er gebeurt de hele tijd wat. Het landschap verandert, de mensen zijn overal anders. Vaak roepen ze je na met aanmoedigingen. De taal verandert, het eten verandert en zelfs het wegdek is overal anders. Je leert genieten van deze kleine veranderingen en waardeert het als het goed of mooi is. Als het minder goed is, dan kijk je uit naar het moment dat het beter wordt.

Als je fietst, kun je eten wat je wilt. Elke ochtend gebak bij de koffie. Tussen de middag een extra broodje. Elke avond een biertje als je wilt en chips zoveel je op kunt. Het maakt allemaal niet uit, je fietst het er toch wel weer af.

En tenslotte, je slaapt elke nacht als een roos. Het is vaak vroeg naar bed en dan een heerlijke nacht. En ’s ochtends weer op tijd op zodat je weer een prachtige lange dag hebt. Zoveel voordelen van het fietsen, dan je niet snapt waarom iedereen het niet doet. En dan heb ik het nog niet eens over het milieu gehad.

En dan tenslotte het antwoord op de vraag waarom we nú fietsen. Als we te lang wachten dan gaat het allemaal moeilijker, dan krijg je wat lichamelijke ongemakken en voor je het weet val je in slaap op ongemakkelijke momenten.

Dag 016:

We hebben een erg leuke avond gehad met Sylvie en François. Na het eten presenteerden ze een kop koffie en hebben we in een mengeling van Frans en Engels boeiende gesprekken gehad. En zo zijn we veel meer te weten gekomen over het Franse leven. Sowieso is Airbnb erg leuk omdat je bij mensen thuis komt en ziet hoe ze leven. Als we ’s ochtends vertrekken maken we vaak een selfie met onze host. Zonder François, want die moest om vier uur al  aan het werk.

We maken er vandaag een korte dag van. Het is 40 kilometer naar Chartres en daar willen we graag even rondkijken. Met name de kathedraal schijnt de moeite waard te zijn en dan moet ik me maar even over mijn, tijdelijke, aversie van kerken heen zetten. De zon doet zijn best weer en we hebben een landelijke route. Het is ook wat minder klimmen dan de afgelopen dagen, dus de kilometers  gaan moeiteloos voorbij.

Onderweg is vandaag iets meer te zien. Waar we even stil bij staan is het chateau van Maintenon dat langs het riviertje de Eure staat. Dit is opgebouwd uit een oorspronkelijk feodaal kasteel door Madame de Maintenon, oftewel Francoise d’Aubigne. Zij was de maîtresse van Lodewijk XIV, maar uiteindelijk trouwde hij wel met haar. Om het kasteel heen werd een prachtig park aangelegd door de landschapsarchitect le Notre. En ook nu staat het kasteel er nog erg mooi bij. Mocht je er € 8,50 voor over hebben, dan kun je het ook nog bezoeken.

Achter in de tuin en ook daarbuiten zie je de restanten van het aquaduct, ook een leuk verhaal. Het zou 110 kilometer lang worden en moest de tuinen van het chateau van Versailles van water voorzien. Er werd in 1640 aan begonnen en op het hoogtepunt werkten er 30.000 mensen aan, voornamelijk soldaten. Maar na 40 jaar problemen omdat de soldaten naar een oorlog moesten en arbeiders ziek werden en/of gewoon wegliepen, is men ermee gestopt. En dat terwijl het bijna af was. Saillant detail is dat Lodewijk de XIV opdrachtgever was en door zijn eigen vrouw, Madame de Maintenon, aangeklaagd werd omdat het haar uitzicht bedierf.

Ondanks dat ze er alles aan doen om ons tegen te houden, komen we toch rond enen aan in Chartres. Overigens komen we dagelijks meerdere route barree tegen. Meestal doen we of we geen Frans kunnen en fietsen gewoon door. En meestal gaat dit goed.

We hebben een Airbnb in de stad geboekt. Er stond bij dat het zicht had op de kathedraal en dat klopt helemaal. Wat een kolos, zelfs van een afstand.

In 1146 begon Bernardus van Clairvaux (ja, daar is hij weer) een tweede kruistocht vanuit Chartres. Daardoor groeide het uit tot een belangrijke etappeplaats voor pelgrims. Ook kwamen ze omdat de maagd Maria haar hemd in de kathedraal had laten liggen.

De kathedraal is voor het eerst in de 12 eeuw gebouwd en daarna verwoest door Vikingen. Weer opgebouwd, afgebrand en daarna weer opnieuw gebouwd. Nieuw voor die tijd was dat ze een gewelf van 36 meter hoog bouwden. Ze maken stenen luchtbogen die het gewicht van de gewelven overbrachten op de steunberen. Grappig is om te zien dat de metselaar aan de ene kant van de boog er anders over dacht dan de metselaar aan de andere kant van de boog. Ze zijn verschillend gemetseld.

De kathedraal binnenin is zondermeer fraai te noemen. Heel veel glas-in-lood en men is bezig met de restauratie van de beelden. Je kunt duidelijk het verschil zien tussen een schoongemaakt gedeelte en een oorspronkelijk deel.

Ook in deze kathedraal weer een, in de vloer ingelegd, labyrint. Het is 12,5 meter in doorsnee en als je hem helemaal afloopt dan is het ongeveer 300 meter. Normaal staan er stoelen op en hij is alleen op vrijdag te belopen. Er zijn een hoop gekkies die dit doen. Zwaaiend met de armen, dansend, voetje voor voetje, in meditatie of trance, noem maar op.  Het wordt gezien als een symbool van je eigen levensreis. Ik heb er niets mee, maar het is boeiend om naar de mensen te kijken.

Chartres is niet zo groot en we zwerven dan ook nog even door de stad. Naast de kathedraal is er nog de kerk van St. Pierre, maar dat is een beetje een zielige vertoning. Het is duidelijk waar het geld wel en niet heen gaat. De stad heeft een hoop oude straatjes en gebouwen. Ook is er veel vakwerk te zien. We nemen het allemaal in ons op. En ja, het lijkt alsof we alleen zijn op de foto’s. Dat komt omdat we (nog) buiten het seizoen zijn er er nog weinig toeristen (zoals wij) zijn.

Tegen een uur of vijf begint het te regenen. Voor ons het sein om de kroeg in te gaan om de indrukken van Chartres te evalueren. Zes maanden per jaar zijn veel belangrijke gebouwen verlicht in Chartres. Maar dat begint pas na tienen en dat kunnen we niet opbrengen. Ons fietslijf moet dan uitrusten. Daarnaast nodigen de regenbuien ook niet uit. We vinden dit niet erg want nu hebben we nog een goede reden om terug te komen.