eindeloos wad
mijn wereld mijn thuisstappen dwalen door de ruimte
stappen in het zwarte zandlinkervoet rechtervoet
linkervoet rechtervoeteeuwig ritme
eb en vloed— Luc ten Klooster
Als melk te lang stilstaat, dan wordt het zuur. En wat voor melk geldt, geldt ook voor ons. We moeten op stap. Elke bestemming is goed, maar sommige bestemmingen zijn beter dan anderen. Ons oog valt op Ameland. Een bestemming aan zee is altijd plus één voor mij. En wat het nog beter maakt is dat het deze maand Kunstmaand op Ameland is.
Kunst is altijd wat schimmig. Veel kunst vind ik de grootst mogelijke rotzooi dat op een rommelmarkt nog weggegooid zou worden. Maar goed, wie ben ik om daar een oordeel over te (kunnen) geven. Kunst wordt voor mij mooi als het je in het diepst van je ziel raakt. En geraakt worden willen we. Dus op naar Holwerd!
De veerboot is laat. We wachten in de hal op zijn aankomst. De ruimte wordt grotendeels gevuld door grijze bloemkolen. Een jeugdiger persoon heb ik de term fossiel horen noemen. Ons voorland. Ook het jouwe, mits je het geluk hebt om lang genoeg te kunnen wachten. Maar goed, hier zitten wij, als Coelacanthen, tussen. Want de enige mensen die tijd en geld hebben om op een doordeweekse dag naar Ameland te gaan zijn drugsdealers en bejaarden. En wij horen zeker niet bij de eerste groep. Groot voordeel is wel dat we sneller zijn dan de rest. We staan dan ook als eerste bij de fietsverhuur en laten de rest daarna ver achter ons.
En we hebben geluk. Het wordt tegen verwachting in zowaar mooi weer. Het strand voelt altijd als thuiskomen. Misschien omdat ik ooit in een huis aan een boulevard van Katwijk aan Zee ben geboren. Ik zou uren kunnen slenteren langs de vloedlijn. Net als de strandlopertjes die overigens ook niet van natte voeten houden. Voetjes waaraan de achterteen mist zodat ze ook wel de drieteenstrandlopers worden genoemd.
Ook zien we veel zeesterren op het strand. Normaal gesproken zie je die nauwelijks. Zeesterren houden zich vast aan harde voorwerpen zoals mosselbanken, dijkstenen en scheepswrakken. Tijdens stormen moeten ze door het natuurgeweld hun ondergrond soms loslaten. Ook speelt de kou in de wintermaanden daarbij een rol. De dieren raken verlamd van de kou, waardoor ze zich niet meer goed kunnen vasthouden. Ze komen dan te zweven in het water. Bij een oostenwind ontstaat er een onderstroom richting land en spoelen ze massaal aan.
Maar goed, genoeg gelummeld aan het strand. Er moet kunst bekeken worden. In Hollum, Ballum, Nes en Buren zijn iets meer dan 40 plekken waar je wat kunt zien. Hierbij kom je op plaatsen waar je normaal gesproken niet komt. Zoals kerken (daar komen we nooit), bejaardentehuizen (nog niet aan toe) en cafés (daar komen we helemaal nooit). In twee dagen fietsen we het hele eiland af en zien meer kunst dan ons lief is. Daarbij is kunst, Kunst en rommel. Er zijn mensen die een houten karretje betimmeren, er een prijskaartje van €240 op hangen en het kunst noemen. Ik noem dat rommel. Of ik begrijp het niet. Maar er zijn ook prachtige voorwerpen in glas, fantastische schilderijen en mooie beelden. Het meest wordt ik geraakt door een uitzonderlijke foto expositie van Luc ten Klooster over Rixt van het Oerd.
Een eiland in de herfst is relatief leeg. Door de week is het nog leger. Heerlijk al die rust en ruimte. In de loop van de middag komt de mist opzetten en in het schemerduister fietsen we met vochtige wenkbrauwen de laatste kilometers naar huis. Bij de Spar halen we voor € 2,45 een fles Glühwein en trekken ons terug in het comfortabele appartementje terwijl Ameland verder opgeslokt wordt door de mist. Op tv vinden we een zender die oude nummers speelt uit de tijd van gillende gitaren en lang haar. Vroeger was alles beter maar tegenwoordig hebben we het ook niet slecht.
Hieronder een overzicht van een deel van de werken die we gezien hebben en die ik (meestal positief) opmerkelijk vind.
Realistisch schilderwerk van Jenka Barenka. 
Realistisch schilderwerk van Jenka Barenka. 
Ook Henk Helmantel heeft wat schilderijen aangeleverd. 
Linosnedes van Diane van Hal. 
Linosnedes van Diane van Hal. 
Herman van Hoogdalem schildert demente bejaarden. 
Herman van Hoogdalem schildert demente bejaarden. 
Manuela Rathje was lange tijd bankbediende. Gelukkig maakt ze nu prachtige kleurige schilderijen. 
Manuela Rathje. 
Ea ten Kate houdt van het betere naai- en borduurwerk. 
Ea ten Kate. 
Swen Kählert maakt intrigerende sculpturen van een soort van plastic. We zien ze in het Maritiem museum. 
Ellen Lindström. 
Glaswerk van Petra Verhees.
Mariëlle Buckinx maakt intrigerende beeldjes van gejutte materialen. Win-win lijkt me. 
Mariëlle Buckinx. 
Mariëlle Buckinx. 
Een van de installaties van SMOEL Kunstwerkplaats. 
Helemaal aan het uiteinde van het eiland bij Beachclub Sunset zien we in de mist een hoop gevormd steen. Sterker er zitten mensen live te bikken als we langskomen. Geen idee of deze van Dennis Kuiper, Frank Beek of Berry Vermeulen is. 
Inmiddels wordt het donker en zijn we er wel een beetje klaar mee. Maar op de terugweg wippen we toch even binnen bij het Fletcher hotel om deze erg realistische schilderijen van Reinder Ourensma te bekijken. 
Reinder Oerensma met Ierse taferelen. We vermoeden er op de fiets geweest te zijn.
De tweede dag is het bitter koud, we moeten het ijs van de zadels krabben. Maar om tien uur worden we uit ons warme nest gezet en moeten we op pad. 
We gaan naar de oostkant van het eiland en in de duinen komen we nog wat van Smoel kunstwerkplaats tegen. 
Glaswerk van Annemarie van Uden. 
Carola Mokveld maakt encaustiek. Dat is pigmenten in gesmolten bijenwas waar je dan mee schildert. 
Andrea Cziesso maakt bijzondere fotocollages, al dan niet digitaal samengevoegd. Een beetje sprookjesachtige beelden maar wel met elementen uit de huidige tijd. 
Andrea Cziesso. 
Pim Stallman was KNO arts maar vond dit leuker om te doen. En daar zijn we blij mee want het zijn grappige kleurrijke werken gebaseerd op zijn andere hobby. 
Pim Stallman. 
Keramiek van Sabine Nasko 
We fietsen naar de Kooiduinen waar wat dingen in de duinen staan. Voor mij onbegrijpelijke kunst. In deze kijkdoos, waarvoor je op je knieën moet, staat een paar schoenen, een appel en wat dons. 
Ook dit ding ziet eruit alsof het binnenkort als grof vul opgehaald wordt. Het bordje is een opsomming van bla-bla waaruit ik begrijp dat de kunstenaar(es) het zelf ook niet weet. 
Nog een onbegrijpelijk project wat de veranderende manier van communicatie moet weergeven. Schiet mij maar lek. 
Kosta Boda is een collectief met een aantal glaskunstenaars. Ze maken prachtige dingen. Hier zitten dingen bij die ik ook wel thuis zo willen hebben staan. 
Kosta Boda. 
Kosta Boda. 
Kosta Boda.
Hallo Hans
Mooi geschreven. Vooral het stukje over fossielen sprak mij wel aan. ( Freddy zei dat altijd als er weer een gepensioneerde binnen kwam voor koffie. Prachtige foto’s. Ik heb voorkeur voor de realistische kunst.
Geniet er van!
Mooie impressie Hans !
Hans, Vorser als jij bent, had ik verwacht dat je bij de werken van Andrea Cziesso zou vermelden welke klassieke schilderijen ze citeert. Dat heb ik nu voor jou gedaan. Ik heb de titel en het wikipedia-adres van het klassieke plaatje hieronder op een rijtje gezet.
1 Ulysses and the Sirens –
https://nl.wikipedia.org/wiki/Herbert_James_Draper#/media/Bestand:Herbert_James_Draper,_Ulysses_and_the_Sirens,_1909.jpg
2 Jan Brueghel de Oude en Peter Paul Rubens – Het aards paradijs met de zondeval van Adam en Eva
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_aardse_paradijs_met_de_zondeval_van_Adam_en_Eva#/media/Bestand:Jan_Brueghel_de_Oude_en_Peter_Paul_Rubens_-_Het_aards_paradijs_met_de_zondeval_van_Adam_en_Eva.jpg
3 Manet, Edouard – Le Déjeuner sur l’Herbe
https://nl.wikipedia.org/wiki/Le_déjeuner_sur_l%27herbe#/media/Bestand:Manet,_Edouard_-_Le_Déjeuner_sur_l'Herbe_(The_Picnic)_(1).jpg
Leuke aanvulling Gert, dank je.
Hans, dank je wel voor je enthousiaste bericht over mijn “Voetstappen in het zand” expositie in Buren ihkv Kunstmaand Ameland!!! Met bovenaan ook nog mijn gedichtje over het eindeloze Wad. Fijn dat het je zo aangesproken heeft, dat is immers wat een kunstenaar wil bereiken. Mijn versie van Rixt van het Oerd is overigens nog te zien in het museum tot 1 april.