Schwarzwald – 2

Mijn richtingsgevoel zegt dat het alle kanten op kan gaan.
-Loesje.

Dinsdag 22 september
Het is tijd om te verkassen. Deze keer gaan we een klein stukje dieper het Zwarte Woud in. Dit soort verplaatsingen zijn ontzettend relaxed. Meestal kun je pas in de middag terecht op de nieuwe plek. We slapen een beetje uit, drinken nog koffie en gaan op pad.
Eerst moeten we op zoek naar een milieu-sticker voor de bus. Veel steden in Duitsland hebben een Umweltzone en daar mag je alleen in met de juiste sticker. Het is even zoeken en ze kijken wat raar tegen mijn kentekenbewijs aan maar uiteindelijk lukt het toch om er een voor €5,85 te scoren.
Omdat er nog tijd is, gaan we kijken in Freudenstadt. Het blijkt een mooi stadje te zijn met in het centrum een park en een plein. Eromheen huizen met een winkelgalerij. Jammer is wel dat de doorgaande wegen ook allemaal door dit centrum lopen.

In een blog heb ik gelezen dat er in Bad Peterstall een aantal mooie wandelingen zijn. Daarom koersen we af op camping Traiermuehle en zetten de bus op een plekje langs het riviertje de Rench.

Bad Peterstal(-Griesbach) is een (voormalig) kuuroord. Ook is het bekend van het bronwater. Er zitten maar liefst drie bottelaars van koolzuurhoudend water in het dorp. Dit water pompen ze op uit de diepere aardlagen waar het dicht op de kooldioxide zit. Het komt dus inclusief bubbels uit de grond.

Elk van deze firma’s heeft een wandelroute geadopteerd. En daarvan gaan we er twee doen.

Woensdag 23 september
De eerste die op het lijstje staat is de Himmelsteig, een route van 11 kilometer. Het is een Premium wandeling met het hoogste aantal punten (98/100). We fietsen naar het beginpunt en beginnen omhoog te lopen. Want vanaf hier, onder in het dal, kun je niet anders. Het weer is nog prima en al snel lopen we te zweten. Na een paar honderd meter zie ik twee wandelstokken langs de weg staan. Dat lijkt me ideaal voor het lopen. Terwijl ik er een neem en ermee begin te lopen lacht Mevr. van der Veeke me smalend uit. ‘Je lijkt wel een Nordic Walking bejaarde’ roept ze. Geen schijn van kans dat zij de andere stok pakt. Nou ja, geen probleem. Zelf weten.


Verderop wordt het pad uitdagender. Als ze ziet hoe gemakkelijk ik met een extra steuntje omhoog huppel wordt ze toch wat jaloers. Ze wil mijn stok ook wel even vasthouden. Dat gaan we dus niet doen. Ja, ze mag hem even voor de foto vasthouden. En dan wil ik hem snel weer terug. Eigenlijk kan ik me geen wandelleven meer zonder stok voorstellen. Vele groten gingen me voor. Wie kent ze niet? Gandalf uit Lord of the Rings. Merlijn uit de Arthur legenden en zelfs Mozes liep ermee de berg op. Eigenlijk elke wandelaar die er toe doet heeft een stok. Onderweg gebruik ik hem voor van alles en nog wat. Aanwijzen van flora en fauna, ik hockey er dennenappels mee het ravijn in en raap er damesondergoed mee van het pad. De kilometers gaan geruisloos voorbij en onderweg is veel moois te zien.

Hoe verder we komen, des te groter de stok-nijd wordt. Daarom zoek ik in het bos ook een stok voor Mevr. van der Veeke. Ze loopt er wat halfslachtig mee want het is niet mijn stok.


Ondertussen klimmen we door de bossen steeds verder omhoog. Onderweg zijn regelmatig bankjes en de stilte neemt toe. Het enige wat je hoort zijn de natuurlijke bosgeluiden en het getik van mijn stok. Mevr. van der Veeke heeft de hare alweer geloosd. De wandeling kan ik zonder meer prachtig noemen.

Op het hoogste punt eten we een bammetje en genieten van het bos, de stilte en het uitzicht. Dan beginnen we de afdaling. Er is veel te zien en we struikelen zelfs over twee vuursalamanders die aan het vergaderen zijn op het pad. Wat een prachtige beestjes.


Ik had er al over gelezen en het blijkt nog waar te zijn ook. Onderweg zijn er op verschillende plekken een soort van openlucht kroegen. Hier kun je bier en fris krijgen. Er wordt gevraagd een vrije bijdrage achter te laten. Ook wordt er schnapps verkocht. Er staan hier ontzettend veel fruitbomen, met name appels. Daar wordt flink mee gestookt. Ik kan het niet laten om een flesje mee te nemen. Na wat met de mede-wandelaars gesproken te hebben gaan we verder.

Het landschap opent zich met een uitzicht op Peterstal. We komen weer een bar tegen en deze keer gaan we even zitten met een Radler. De zon schijnt en het leven kan niet beter zijn. Vlakbij de bar staat een boer zijn land te bewerken. Hij vertelt dat zijn dochter zorgt voor de bevoorrading van de bar en dat er lokaal bier in zit. Als Untappd gebruiker kan ik dat natuurlijk niet laten staan. Ik moet nog een paar kilometer dus hier opdrinken lijkt me niet verstandig. Er gaat een fles naast de schnapps in de rugzak. Gevolg is wel dat ik de laatste kilometers klotsend naar beneden ga.


Aan het einde van de wandeling neem ik met spijt in het hart afscheid van mijn wandelstok. Ik zet hem klaar voor de volgende wandelaar. Omdat we de route omgekeerd (tegen de klok in) hebben gelopen is dit het begin voor de volgende wandelaar. Dat hij of zij er net zoveel plezier van mag hebben als ik. Want een bergwandeling zonder stok is geen echte wandeling.

Donderdag 24 september
De volgende dag is het weer minder goed. Paar graden kouder, bewolkt en wat sputters. Toch fietsen we we weer naar het dorp voor de volgende wandeling. Deze keer gaan we met de Schwarzwaldsteig de andere helling op.

Het eerste wat ik doe is een geschikte wandelstok zoeken. Die moet niet te dik zijn, want dan is hij te zwaar. Niet te dun want dan kun je er niet op steunen. Hij moet een glad handvat hebben en een puntje van onderen zodat hij niet wegglijdt. Na wat zoeken vind ik er een die voldoet aan alle eisen. En die meteen door Mevr. van der Veeke wordt geconfisqueerd. Door mijn stokgenot van de vorige dag is er toch wat van jaloezie blijven hangen en wil ze het nogmaals proberen. Gelukkig toont ze zich meer stokwaardig deze tocht en neemt ook zij aan het einde met weemoed afscheid van haar stok. Ik zoek gewoon een andere en we kunnen echt op pad.

Ook vandaag is het een fraaie route. Van de ene kant vergelijkbaar met gisteren maar ook weer niet. We gaan weer veel over knoestige paden door de bossen maar er is meer afwisseling met weiden en er is meer te zien onderweg. Houten beelden uit boomstammen, een bijenkast waar we in kunnen kijken en natuurlijk weer de verschillende versnaperingen onderweg. Het meest bijzonder is wel een eekhoorn die vast zit in de ingang van zijn huisje omdat hij teveel gegeten heeft. Doet me denken aan een verhaal van Winnie de Pooh. We proberen hem vergeefs te helpen. Hij moet gewoon wat afvallen en dan komt het wel goed. Hieronder een foto impressie van de tocht. Onder de foto zal ik een toelichting geven, indien van toepassing.

Vrijdag 25 september
Na al dit bos willen we ook wel eens een dag wat anders. Via onze Gästekarte kunnen we gratis reizen met het openbaar vervoer. We lopen een kilometer naar het station en nemen de trein naar Offenburg. Met mondkapje natuurlijk. Het valt me op dat ze hier wat strenger en consequenter zijn met de mondkapjes. In de trein zijn er zelfs controleurs voor en je wordt erop aangesproken als je ze niet gebruikt. Ook in de winkels en bij het betreden van de horeca doet iedereen ze trouw op.

In het centrum lopen we een tijdje rond. De stad is aardig maar niet bijzonder. De Driefaltigkeitskirche heeft een mooi interieur met veel pasteltinten. Met name de 3D afbeeldingen van de kruisgang vind ik mooi. In het centrum zijn veel mooie oude panden en, als je er van houdt, kun je er leuk winkelen. En er zijn een paar leuke parken. Een mooie afwisseling van het boswandelen.

Zaterdag 26 september
Vandaag nemen we een rustdag. Dat wil zeggen, we gaan nergens heen en we doe niets actiefs. Dat is ook haast onmogelijk want het regent de hele nacht en de hele dag. De voorspelling is 23 mm maar volgens mij is er wel het dubbele gevallen. Als het hier regent, dan regent het ook goed. Op een gegeven moment zie ik zelfs mijn crocs (ja, daar loop ik op, op de camping) het pad afdrijven. Ik ga af en toe naar de wc met de plu, werk de verslagen bij en lees een boek. En Mevr. van der Veeke zorgt voor een lekker maaltje. Heerlijk zo’n dag waarbij niets kan.

3 gedachten over “Schwarzwald – 2

  1. Ria Grootoonk zegt:

    Dag Hans, Mag ik je twee uitschuifbare stokken aanraden? Ze passen aan mijn rugzak, bij geen gebruik heb ik er geen last van. Een stik is bij grotere afstanden af te raden.

    Groet, Ria

    • hansvanderveeke zegt:

      Dank je voor de tip maar de echte wandelaar loopt natuurlijk met een houten stok. Mozes liep echt niet met twee uitschuifbare stokken de berg op om de tien geboden te halen. ik ben meer een Mozes…

Leuk als je reageert