Beieren

Je hoeft niet te doen wat je leuk vindt om leuk te vinden wat je doet.
– Omdenken

Zaterdag 3 oktober
Het regent als we opstaan, het regent als we inpakken, het regent als we weggaan en het regent als we onderweg zijn. Als je op de weerkaart kijkt, zit er een grote wolk slecht weer over midden Europa die rondjes draait. Het is slecht weer tussen de westkust van Frankrijk tot midden Duitsland. We besluiten naar het oosten te rijden en inderdaad, na 400 kilometer houdt het op met hard regenen. Als we bij Treuchtlingen aankomen is het inmiddels droog geworden.

Onderweg blijken alle supermarkten dicht te zijn ondanks dat het zaterdag is. Ik weet niet of dit standaard is op zaterdag of omdat het vandaag een feestdag is. Sowieso ben ik wat in verwarring door de aanduiding hier. Stel dat er bij jouw supermarkt staat; ’Open Ma-Sa 8.00-20.00’. Wat lees je dan? Is hij dan op zaterdag open? Wij kunnen alleen concluderen dat het streepje betekent ‘tot’ en niet ‘tot en met’. Als bij ons de super op zou zijn van maandag tot en met vrijdag, dan zouden we dat ook zo zeggen. En niet ‘maandag tot zaterdag’.  Maar goed, je begrijpt dat we genoeg te discussiëren hebben in de 400 km die we reden.

Treuchtlingen heeft wat triest in de naam voor mij. Toch blijkt het een leuk stadje te zijn wat met name bekend is om zijn kuurfaciliteiten. We zien ze al in de rij staan als we langs het zwembad rijden. En Treuchtlingen is ook een mooi wandel- en fietsgebied in Beieren. En dat is waarom we hier heen gaan. Deze keer staan we niet op een camping maar op een camperplatz (CP). Die heb je in een aantal verschijningsvormen. De meest simpele hebben alleen een parkeerplaats om je camper of bus te parkeren. De iets luxere hebben een kraan en een afvoerput voor je chemisch toilet. En dan gaat het steeds luxer totdat ze zelfs een wc en douche hebben. Dat laatste hebben we niet in de bus (we hebben wel een plasemmer voor ‘s nachts)  dus dat vinden we eigenlijk wel een noodzaak. In Treuchtlingen is zo’n CP met 70 plekken en twee douches en twee wc’s per geslacht. Dat lijkt wat weinig maar de meeste campers hier hebben formaat stadsbus met eigen faciliteiten. Ik heb geen enkele keer op de douche of wc hoeven wachten. Deze CP is met €11,- per nacht een koopje. Je kunt hier kiezen voor een plekje op het grote camperplein, waar je in een zee van witte bussen staat. Ze hebben ook een bij terrein bij het aanpalende Kurpark waar je lekker in het groen staat op grote plekken. We kiezen voor dit laatste en staan hier de hele periode alleen.

Geen boodschappen betekent geen eten dus we lopen even Treuchtlingen in en vinden een leuke plek bij restaurant Hollberg waar ik voor het eerst een Ayurvedische hamburger eet. En die smaakt prima.

Zondag 4 oktober

Ze ‘wandern’ hier met ‘Genuss’ en vanuit Treuchtlingen zijn er een zestal wandelingen uitgezet.
Wij kiezen voor de Altmühltalblick wat een zertifizierte Schlaufenweg’ blijkt te zijn. Nu heb ik geen idee wat een Schlauf is, dus ik zoek het even op. Het blijkt een lus te zijn. Het zal dus wel een weg met veel lussen zijn. Een route van 17 (we lopen uiteindelijk 20) km die steeds zicht houdt op het Altmühltal. Dit dal is vernoemd naar het riviertje de Altmühl. Het ziet er hier uit als een beekje maar hij blijkt 220 km lang te zijn.

De route heeft inderdaad steeds een mooi zicht op het dal maar minder Schlaufen dan ik verwacht had. We komen langs een oorlogsbegraafplaats waar 2500 onbekende soldaten liggen. Onvoorstelbaar vind ik dat. Er zijn dus 2500 moeders en familieleden die een zoon, broer of vader kwijt zijn waarvan ze nooit te weten zijn gekomen wat ermee gebeurd is.

Verder komen we langs een project van Karel de Grote die in de 8e eeuw bedacht om een kanaal (de Fossa Carolina) te graven om de Rijn en de Donau te verbinden. Dit was natuurlijk niet uitvoerbaar met als grootste struikelblok het hoogteverschil in een tijd waarin de sluizen nog niet waren uitgevonden. Op de Bubenheimer berg genieten we van het uitzicht en dan gaan we via het Mischwalt (dat helaas nog niet in de mooie herfstkleuren staat) terug naar Treuchtlingen. De route leidt ons nog even langs de bergruïne voor we weer in het centrum komen. Qua weer hebben we goed gegokt. Het begon vandaag bewolkt maar we eindigen met een ijsco in de zon.

Maandag 5 oktober
Ondanks de minder goede voorspelling pakken we vandaag toch de fiets. Wat betreft fietsen is er ook keus uit een aantal routes. Er zijn routes waarbij je met de trein terug moet zien te komen. Er zijn routes van 80 kilometer en er zijn wat routes korter dan 50 kilometer. We kiezen voor de Wallfahrts route die in de laatste categorie valt. Het is hier behoorlijk geaccidenteerd en met zoeken van de caches en de bezienswaardigheden bekijken, hebben we de handen vol aan ‘maar’ 50 kilometer.

Het blijkt een prachtige route te zijn die voor 80% offroad en autovrij is. Langs het riviertje de Mohrenbach gaan we richting Möhren. Daar blijkt een imposant kasteel op een rots te staan, een mooi plaatje. Het kasteel blijkt tegenwoordig ingericht te zijn als vakantiehuisjes. Naar Wolferstadt zitten we veel in de bossen. Wolferstadt zelf blijkt niet zoveel te zijn. In tegenstelling dat Wemding wat een prachtige geconserveerde Altstadt heeft met veel mooie huizen. De route is vernoemd naar Wallfahrtskirche (bedevaartskerk) Maria Brünnlein. Deze kerk heeft een schitterend rococo interieur met veel bling-bling. We zijn hier helemaal alleen en het is fijn om even rustig te kunnen zitten kijken naar al die pracht en praal.
Daarna slenteren we door de stad om ons te vergapen aan de huizen hier. Ze zijn enorm, bijzonder van vorm en versiering en erg goed onderhouden.

Terug naar Treuchtlingen klimmen we eerst een stuk via de Ries radweg door de bossen naar het hoogste punt van de route. Vanaf daar is het eigenlijk een grote afdaling via Otting, Weilheim en Gundelsheim. Allen kleine dorpjes waar weinig te doen is. Het is fijn dat de caches onderweg wat afleiding geven. En als de zon dan ook nog even doorbreekt, dan hebben we er weer een mooie dag op zitten.

Dinsdag 6 oktober
Het is vandaag wikken en wegen. Toen we gisteren naar de weersvoorspelling voor vandaag keken, leek het er niet op dat we kunnen wandelen of fietsen. Dan houden we nog de keus tussen een dag Nürnberg of een (rust)dag in de bus. Maar vanochtend lijkt het alweer beter. Het is in elk geval tot een uur of drie droog dus we besluiten toch te gaan fietsen. En daar hebben we geen spijt van ondanks dat we kletsnat thuiskomen.

We kiezen voor de Steinreichen 5 route die als thema fossielen heeft. Die zijn hier in overvloed te vinden, schijnt het. Hoe ik onderweg ook kijk en zoek, ik vind ze alleen in een winkeltje. Dat is geen probleem want de route is zo mooi dat ik de fossielen helemaal niet mis. In de eerste 12 kilometer klimmen we naar het hoogste punt van de route dat in het plaatsje Langenaltheim ligt. Op de kaart ziet het eruit als een grotere plaats en we hopen op een Konditorei voor de Kaffee und Küchen. Dit lukt maar deels. Er zit wel een bakkertje met lekkers maar de koffie is gewoon automatenkoffie. Na Langenaltheim begint de afdaling die wel 20 kilometer duurt. En onderweg hebben we prachtige uitzichten, een eik van 500 jaar oud, meerdere schatten en een punt waarop drie deelstaten grenzen. Bij Mörnsheim begint het te regenen. En dat doet het tot thuis. Dat is jammer want met de capuchon op zie je gewoon minder. En dit deel van de route fietsen we een stuk van de Altmuhltal-radweg. In Solnhofen kijken we in een souvenirwinkeltje naar een enorme hoeveelheid fossielen. Er tegenover zit het fossielmuseum maar daar gaat net een buslading menselijke fossielen in, dus die slaan we even over. De fraaie route komt langs een rotsformatie waar je met een beetje fantasie de 12 apostelen in kunt zien. En dan komen we in Pappenheim.

Ik moet meteen aan de uitdrukking ik ken mijn pappenheimers denken. Enig idee waar die vandaan komt? Ik zoek het op en kom erachter dat dit de uitspraak is geweest in een 18e eeuws toneelstuk van Schiller (1759-1805), genaamd Wallensteins Tod. Dit toneelstuk is gebaseerd op het leven van baron Albrecht von Wallenstein, een Duits veldheer ten tijde van de Dertigjarige Oorlog. Wallenstein werd in 1632 bij twee belangrijke manoeuvres geholpen door een andere veldheer, graaf Gottfried Heinrich zu Pappenheim, die ruiteraanvoerder was van een regiment van cavaleristen. Deze ‘Pappenheimers’ waren gevreesde soldaten. De Pappenheimers hadden Wallenstein meegedeeld dat zij hem niet voor een landverrader hielden en hem trouw zouden blijven, hoewel andere regimenten hem afvielen. In het toneelstuk roept Wallenstein als reactie op deze mededeling verheugd uit: “Daran erkenn’ ich meine Pappenheimer!

Pappenheim zelf is een  plaatsje dat de moeite waard is. Er staat een natuurlijke openlucht kerk die elk jaar een stukje groeit, een kasteel op de berg en het oude centrum heeft mooie vakwerkhuizen. Langs de Altmühl fietsen we het laatste stukje tot we weer bij Treuchtlingen zijn. Een verrassend mooie fietstocht die we op ons lijstje zetten om nog een keer te doen bij mooier weer.

5 gedachten over “Beieren

  1. henaontour zegt:

    Hoi Hans, een Schlauf betekent simpelweg dat het een rondwandeling of -tocht is. Begin en eindpunt zijn dus hetzelfde. Maar dat had je wellicht al opgemaakt uit het kaartje dat je hebt geplaatst. Jammer van de regen, ik bewonder jullie doorzettingsvermogen. Blijf genieten.

  2. Liedeke Harschnitz zegt:

    Mooi gebied…. Heb je ook aardige contacten met de plaatselijke bevolking, zijn die vriendelijk? En overal naar binnen met een mondkapje waarschijnlijk….

  3. Yolanda zegt:

    Late reactie Hans, maar 3 oktober is inderdaad een feestdag in Duitsland. Tag der Einheit. Oost en West weer bijeen …oftewel val van de Muur.

Leuk als je reageert