Pieterpad (17)

Donderdag 8 april 2021
Van Millingen naar Groesbeek (20 km)

Ondanks dat de wind om het huis huilt en de hagel tegen de ramen klettert, maken we weer plannen om op pad te gaan. Omdat het zo ver rijden is, plannen we twee keer twee etappes. Dit moet ons uiteindelijk van Millingen naar Swolgen brengen. We pakken onze kampeerbus in en rijden in drie uur naar Groesbeek waar we ons kamp voor twee dagen opslaan op camping de Lubert.

De volgende  dag denken we net de bus om kwart voor negen te kunnen halen in Groesbeek. Maar omdat we naar de verkeerde bushalte lopen zien we hem net langsrijden. Ik zwaai naar de chauffeur en hij zwaait vrolijk terug. Maar het is een man met humor en hij stopt toch en we kunnen instappen. In Nijmegen stappen we over op de bus naar Millingen. Die neemt de toeristische route en doet drie kwartier over 17 kilometer. En dat is geen straf want er is genoeg te zien onderweg. Van scheepvaartverkeer op de Waal tot de prachtige huizen in Berg en Dal.

Millingen staat op de kaart als Millingen aan de Rijn maar dat is een knoeperd van een fout. Het heeft voorheen aan de Waal gelegen en ligt nu aan het Bijlandsch kanaal. Dus nooit aan de Rijn. Het dorp lijkt er niet onder geleden te hebben want het ziet er erg welvarend uit met decadente huizen en mooie versieringen.

Millingen ligt dicht tegen Duitsland aan dus al snel lopen we over de grens. En hiermee bedoel ik niet dat we de grens passeren maar dat we letterlijk over de grens lopen. En dat is wel een dingetje want er is net verkondigd dat je voor toegang tot Duitsland een negatieve coronatest moet hebben. We passen dus wel op om erop en niet eroverheen te gaan. Alleen om te plassen stap ik even Duitsland in.
Een deel van deze etappe gaat door Duitsland. Die nemen we nu even niet want er is een eenvoudige omleiding. Per saldo lopen we dan nog steeds door Duitsland maar dat is dan slechts een paar honderd meter  over een fietspad en niet door een dorpje. En deze route is ook mooi.

We lopen in de Duffelt, een typisch rivierenlandschap. Dat kunnen we zien aan de (monumentale) huizen en boerderijen die op een ‘pol’ gebouwd zijn. Bij ons zou je dat een wierde noemen maar de functie is hetzelfde; droge voeten houden. De Plezenburg bij Leuth is hier een mooi voorbeeld van. Een andere getuige is de Querdamm. Door Duitsland neergelegd om het water uit Nederland weg te houden. Dit gebied is heeft ook behoorlijk last gehad van de Tweede Wereldoorlog. Er is hier veel schade en leed aangericht. Via kunstwerken en info-panelen worden we eraan herinnerd. Via het Weylermeer, wat nu een recreatieplas is maar het veel te koud om nu te recreëren, komen we bij de Duivelsberg.

De Duivelsberg (een verbastering van ‘Duffelt’ en heeft dus niets met theologie te maken) was tot 1949 Duits maar werd door de Wiedergutmachung (zie vorige blog) bij Nederland gevoegd. Het is het begin van de Nijmeegse stuwwal, de zuidelijkste van allemaal. Voordat het uitgesleten werd door de rivieren was het, samen met het Montferland,  een (hoog)vlakte. We moeten flink klimmen om bovenop de 76 meter hoge heuvel te komen (om dit een berg te noemen vind ik wat teveel van het goede) maar bovenop worden we twee keer beloond. Met koffie en een mooie historie van de burcht die hier stond.

In de middeleeuwen bouwde graaf Balderik (ik moet dan toch aan Baldrick van Blackadder denken) hier de Mergelpe, een prachtige burcht en trouwde Adele. Dat was het begin van de ellende want de burcht (en de plek) waren reden tot afgunst en oorlog. Daarnaast had Adele een appeltje te schillen met haar zuster. Die stierf onder verdachte omstandigheden, net als de belangrijkste concurrent voor de burcht. De Keizer vond dit allemaal maar niets en joeg Balderik en Adele uit de burcht. Balderik stierf vrij snel en Adele sleet haar laatste jaren in armoede in Keulen.

Hierna gaan heuvel op en heuvel af door de bossen en over de weiden. Het landschap doet mij hier erg on-Nederlands aan met al die heuvels. Zeker voor een platlander uit Groningen is dit een bijzondere omgeving. Groesbeek zien we pas als we het in lopen. We hebben genoten van deze etappe maar het klimmen en dalen maakt de kilometers wat zwaarder. Dus we zijn blij dat we er weer zijn.

Vorige traject: Van Braamt naar Millingen
Volgende traject: Van Groesbeek naar Gennep

3 gedachten over “Pieterpad (17)

  1. Lex Balm zegt:

    Vandaag (vrijdag 9 april) waren wij, net een dag later op de Duivelsberg en dus te laat voor een “coffee to go samen”….fijne tocht verder richting Pietersberg..💪

Leuk als je reageert