Pieterpad (18)

Vrijdag 9 april 2021
Van Groesbeek naar Gennep (14 km)

Vandaag hebben we maar 14 kilometer en daar wordt ik enorm relaxed van. Dat dit uiteindelijk toch nog 17 kilometer wordt, maakt dan niet uit. Het geeft de vrijheid om bij elk bordje stil te staan en te lezen. Niet alleen sta ik bij info-borden onderweg, ook elk plaatje op de waterleiding en de gasleiding wordt gelezen. We staan rustig op, ontbijten en slenteren naar het centrum van Groesbeek om aan de etappe te beginnen.

Bij de Wolfsberg gaan we het bos in. Deze naam is er niet voor niets. Blijkbaar zaten hier veel wolven maar de laatste is in 1822 geschoten. Daarna is de wolf lang weg geweest uit ons land. Gelukkig komt hij langzaamaan weer terug in Nederland alhoewel niet iedereen dit een gelukkige omstandigheid zal vinden. Het wordt vandaag een bossige dag. En ook een vogelige dag. Als je er oog en oor voor hebt, dan zie en hoor je zoveel verschillende vogeltjes in het bos. Het leukst is om ze te spotten. Meestal heb ik geen idee wat het is. Mevr. van der Veeke heeft ervoor gestudeerd maar kan ze vaak ook niet thuis brengen. Wat een rijkdom als je dit allemaal weet. Daar gaan we ons best voor doen.

Een bordje waar ik blij van wordt.

Bij Klein-Amerika komen we even het bos uit. Ze zijn hier druk bezig met de asperges. Het episch centrum van de asperges ligt iets zuidelijker bij Grubbenvorst. Daar komen we met etappe 21 pas langs. Gebroederlijk naast de asperges ligt een veld met gerst. Een lokale boerderij is begonnen met het produceren van whisky van deze lokale gerst. Een mooi initiatief en ik neem me voor een flesje aan te schaffen in Groesbeek. Helaas gaat dat niet lukken want ze zijn pas begonnen en een beetje whisky moet toch minimaal een paar jaar liggen in de vaten.

Vlak voor we de Kiekberg en de St. Jansberg opgaan, doen we nog even een bakkie met mooi uitzicht op het Zevendal. We hebben immers toch alle tijd. Ik verbaas me dat we hier van Gelderland zo in Limburg komen. In mijn perceptie had Brabant daar tussen moeten zitten. Door een hoog uitsteeksel van Limbo-land is dat niet zo. Als we bij het volgende traject de Maas oversteken komen we pas in Brabant.

Met deze rust hebben de benen zich kunnen voorbereiden op het op en af klauteren van de komende bergen. Het zijn steile hellingen omdat deze ‘bergen’ aangesneden zijn door de Maas. Dit is in verschillende ijstijden gedaan waardoor een aantal Maasterrassen zijn ontstaan. Ook hier zijn de bossen weer prachtig maar het is iets wat ik lastig vind om op te schrijven. Je moet het ervaren om door deze bossen te lopen. Onder knoestige bomen door. Langs modderpoelen en hellingen op en af. En met ondertussen de mooiste natuurlijke muziek die er is. Het enige onnatuurlijk dat hier stond was huize Sint-Jansberg dat onderdeel uitmaakte van Landgoed Sint-Jansberg. Hier stond ooit een prachtige villa. In de oorlog is deze compleet verwoest maar stille getuigen herinneren ons aan het verleden. Een vervallen moestuin, de ijskelder (nu vleermuizenhuis) en de drie vijvers die ze lieten aanleggen om te zwemmen, drinken en ijs te produceren. Een magisch plekje.

Hierna komen we in Milsbeek. Een modern-ogend dorp. Ik vermoed doordat de oorlog hier ook flink heeft huisgehouden. Zo te zien kennen ze hun Griekse klassiekers goed. Ook pikken we hier vrouw Antje (groot geworden door de kaas en de Playboy)  op. Deze travelbug zit in de Pieterpadcache van dit traject en mag een tijdje met ons meereizen.

Een mooi park in het stroomgebied van de Maas leidt ons naar Gennep. Daarbij komen we langs het Genneperhuis. Of wat daarvan over is. Al in de Romeinse tijd heeft er een toren op deze strategische plek gestaan. In de middeleeuwen is er een burcht gebouwd die, na vele versterkingen, onneembaar leek. Maar niets is zoals het lijkt. In 1641 wordt het door kanonnen compleet aan flarden geschoten om de Spanjaarden eruit te krijgen. Het wordt weer hersteld maar de Fransen blazen de boel op. Het wordt weer hersteld maar in de tweede ronde blazen de Fransen het nog een keer op. Deze keer geen half werk want er blijven slechts wat steenhopen staan. En dat is waar wij nu naar kijken.

Gennep is ons einddoel van de dag. Een stad die door de eeuwen heen bij verschillende landen hoorde. In de vijftiende eeuw hoorde het bij Pruisen, in de zestiende bij Frankrijk. In de zeventiende eeuw eerst Nederlands (1815), daarna Belgisch (1830) en uiteindelijk weer Nederlands (1839) en dat laten we voorlopig zo. We komen bij het oude gedeelte binnen. Bij de kerk doen we nog snel even een slome cache en kijken dan bij het raadhuis en het mozaïekplein. Deze laatste is aangelegd als Ellen Hoffmannplein. De mozaïeken zijn een herinnering aan de vrijheid, democratie en vrije wil van de mens (de vijver). Iets wat je in de oorlog ontnomen wordt. Er zijn meer monumenten voor de oorlog in Gennep. Het indrukwekkendst vind ik de 22 ‘struikelstenen’ die geplaatst zijn bij de huizen van weggevoerde joden waaronder ook enkele tieners die de kampen niet overleefden.

We kijken nog even verder in Gennep rond. En pakken daarna de bus, via Nijmegen, naar Groesbeek terug. Morgen een dag rust en dan verkassen we naar Vierlingsbeek waar we nog twee trajecten gaan doen.

Vorige traject: Van Millingen naar Groesbeek
Volgende traject: Van Gennep naar Vierlingsbeek

5 gedachten over “Pieterpad (18)

  1. Yvon zegt:

    Leuk bezig weer, in dit tempo gaat het hard! Hopelijk iets beter weer straks voor jullie. Gisteren de trek doorheen landgoed Geijsteren nog even gecontroleerd en het ligt er mooi bij. Succes maar weer!

Leuk als je reageert