Pieterpad (20)

Maandag 12 april 2021
Van Vierlingsbeek naar Swolgen (22 km)

Het gemis aan cultuur van gisteren wordt vandaag ruimschoots goed gemaakt. We struikelen de hele dag over kerkjes, heiligen, theologische ontluisteringen en andere cultuurhistorische bezienswaardigheden. En we hebben de beste afsluiting ever van een Pieterpad traject. Kortom, we vervelen ons geen minuut. Maar je borst maar nat voor een langer verslag deze keer.

Mannen met een hobby.

We verlaten de camping en slaan linksaf. We zitten dan meteen in Holthees en iemand heeft hier een lascursus gedaan en wist niet wat hij met zijn nieuwe skills aan moest. We gaan niet zitten. Deels omdat we pas honderd meter op pad zijn, maar ook omdat ik geen koude kont wil hebben.

De kapel van onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten.

Iets verderop komen we de eerst kapel van vandaag tegen. Alleen de naam intrigeert me al. De kapel van onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten. Het is de nickname van een rouwende Maria. Ik vraag me dan meteen af wat die zeven smarten dan wel mogen zijn maar ook in deze stelt Wikipedia me niet teleur. Het verbaast me dat het zoekraken van Jezus een van de smarten is. Dat gebeurt iedere ouder wel een keer in de V&D. Ik zie op Wikipedia ook dat er veel kapelletjes aan dit thema gewijd zijn. Deze Mariakapel is uit de vijftiende eeuw. Bij de bombardementen in de tweede wereldoorlog flink beschadigd en toch weer mooi hersteld. In de tuin staan zeven schilderijen die de zeven smarten moeten verbeelden. Het is figuratieve kunst en daar heb ik niet zoveel mee. Het gaat daarbij dat het een gevoel moet oproepen maar voor mijn gevoel is de waterverf gewoon uitgelopen.

Oorlogsmonument. De hammerite was op.

De mensen houden hier van roestig oud ijzer. Nog steeds in Holthees komen we een oorlogsmonument tegen . Het lijkt slecht onderhouden te zijn maar het hoort zo. Het symboliseert de overblijfselen van huizen en bomen. De driehoek met stierekop is de bevrijder en het V-teken staat voor Victorie. Je moet er maar op komen.

Op een steenworp afstand ligt het dorpje Smakt. Een prachtige naam vind ik zelf. Ik kan me voorstellen dat de mensen hier vaak macaroni met Smac eten en daarbij smakken. Ik zou er met plezier wonen. Smakt zelf is niet zoveel maar het is wel een belangrijk bedevaartsoort. Hier staat de enige kapel die gewijd is aan St. Jozef. Er komen zo’n 20.000 bezoekers per jaar vandaar dat er inmiddels een bedevaartscomplex, een processiepark en een Pelgrimshuis gebouwd is. Sint Jozef heeft het druk want hij is de beschermheilige van de timmerlieden, een gelukkige levensstaat, het christelijke gezin en een zalige dood. Bij dat laatste kan ik me niet zoveel voorstellen.
Mensen komen hier bidden om een optimale levensstaat en een slaapkameraad. Dat laatste lijkt wat vreemd maar Jozef was ook de man van Maria, die onbevlekt ontvangen werd, en dat gebeurde blijkbaar omdat Jozef alleen een slaapkameraad was. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Het kapelletje is gelukkig open en binnen is het prachtig.

Vrouw in het struweel.

Met genoeg stof tot nadenken gaan wij de Boschhuizer Bergen in, een stuifzand gebied met droge heide en zeldzame jeneverbesstruwelen. Dat van die zeldzame jeneverbessen begin ik wat te wantrouwen. We zijn ze nu al zo vaak tegen gekomen. Zeldzamer zijn voor mij de struwelen. Mooi oudhollands woord voor een bosje met struiken van 1-5 meter hoog. Het woord struweel is afgeleid van het Oudfranse woord struvel wat struikgewas betekent.

Het Pieterpad loopt over het Landgoed Geysteren. Het is een particulier landgoed en er is zelfs nog een baron van Geysteren die niet zo heet maar de naam de Weichs de Wenne draagt. Dat zijn heel veel chocoladeletters met Sinterklaas. Over het landgoed loopt de Oostrumse beek, een romantisch meanderend watertje dat ons bij de Rosmolen brengt.
Normaal gesproken is een rosmolen een molen die door paarden aangedreven wordt. Deze heeft nooit een paard gezien alhoewel het wel de bouw van een rosmolen heeft. Hier in de buurt heeft wel een echte rosmolen gestaan en daar heeft het de naam van gekregen. Deze molen wordt aangedreven door het water van de Oostrumse beek. Dat betekent wel dat het een wintermolen is omdat er alleen van oktober tot april voldoende water is om hem te laten draaien. Het ziet er prachtig uit en ik zet hem op mijn lijst met magische plekjes.

Met een klein beetje omlopen kunnen we de Sint Willibrorduskapel nog even meepikken die hier in de bossen van het landgoed staat. De kapel is uit de veertiende eeuw en de naastliggende waterput is nog eens duizend jaar ouder. Beide zijn overigens gesloten als we er zijn. En dat is jammer want het water heeft een heilzame werking voor ogen. Ik had gehoopt hier van de leesbril af te komen. De plek heeft veel pelgrims getrokken die achteraf alleen maar hooligans bleken te zijn. Ze kerfden allemaal hun naam in de muren.

We verlaten het landgoed, passeren Wanssum (geen coffee-to-go) en volgen de Grote Molenbeek naar de volgende kapel. De Grote Molenbeek is een slingerende beek van 35 kilometer die in 1935 genormaliseerd (rechtgetrokken) is om een betere waterloop voor de molens te krijgen. Rommel nooit met de natuur want hierdoor verdroogde het dal en de landbouwgebieden. In 2000 heeft men er weer slingers in gebracht.
We nemen een kopje thee bij de Sint Goarkapel. Dit is de enige kapel in Nederland die gewijd is aan St. Goar. Hij is de patroon tegen koude en bibberkoortsen. Ik denk dat hij al een tijdje op stap is want we zitten te bibberen op het koude bankje als de zon even weg is. Het kerkje is uit de vijftiende eeuw en is ooit gebouwd omdat Sint Goar een van de vrouwen van de Heren van Meerlo van een enorme kiespijn verloste. De kapel wordt bewaakt door zes (ijzeren) wolven.

Vlak voor Meerlo komen we langs Kasteelke. Dit is een voormalige kasteelboerderij uit de vijftiende eeuw. De boerderij is vermoedelijk op de fundamenten van een oud kasteel gebouwd. In de jaren tachtig van de vorige eeuw is het gerestaureerd en tegenwoordig is het een groepsverblijf dat je kunt huren. Het Pieterpad loopt over het terrein en onder de poort door. Het mooist is de enorme treurwilg. Wat zal het fijn zijn om op een zomerse dag daaronder te kunnen zitten.

Lourdesgrot in Tienray.

Wij gaan door naar Tienray voor een van de meest verbazingwekkende kerkelijke verhalen ooit. Vergeet de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van brood en vis. Vergeet dat Jezus over het water liep. Dit is nog veel vreemder.

In de Onze-Lieve-Vrouw-Troosteres-der-Bedruktenkerk van Tienray is een Lourdesgrot. Om je te helpen herinneren: In een grot in de buurt van Lourdes zag Bernadette Soubirous achttien keer de verschijning van Maria. Daarna is het een beetje uit de hand gelopen en werd het een bedevaartsplaats. Gebaseerd daarop werden op andere plekken ook Lourdesgrotten ingericht zodat meegelift kon worden op dat succes. En een beetje Lourdesgrot had ook een relikwie. Vaak was dat een steen (zogenaamd) uit de echte Lourdesgrot. Maar pater Maessen wist wat beters. Al eerder had hij vier steentje meegenomen die in de hoeken van de kapel gebruikt werden. Bij een later bezoek hapte (!) hij tijdens het kussen van de hoofddoek van Bernadette er een stuk uit toen de suppoost even niet oplette. Hij nam dit als relikwie mee naar huis. En het meest vreemde is dat dit gestolen (!) stukje ook nog als relikwie erkend is. Echt waar, ik verzin dit niet.

Deze informatie stemt tot nadenken en we bereiken dan ook ongemerkt het naastliggende Swolgen. Hier pakken we de bus en de trein terug naar Vierlingsbeek.

Tegenover het station in Vierlingsbeek zit de Vier Linden. Toen ik daar gisterenochtend koffie haalde, zag ik al dat ze voor € 1,25 een zak patat verkopen. En daar heb ik me al twee dagen op verheugd. Gelukkig zijn ze open. En bij de patat kunnen we zelfs een biertje krijgen. En niet zomaar een biertje. Ze brouwen een eigen lentebok. We mogen niet op het terras zitten maar op het bankje bij het station hebben we een waar feestmaal. Van alle afsluitingen van een traject, staat deze op nummer een.

Vorige traject: Van Gennep naar Vierlingsbeek
Volgende traject: Van Swolgen naar Venlo

2 gedachten over “Pieterpad (20)

  1. Gert zegt:

    De combinatie werkwoord in de tegenwoordige tijd en V&D in één zin doet mij wat vreemd aan. V&D als warenhuis waar je als kind je ouders uit het oog kunt verliezen is verleden tijd.

Leuk als je reageert