Pieterpad (23)

Zaterdag 24 april 2021
Van Swalmen naar Montfort (21 km)

Een van onze mooiste kampeerplekjes,

Gister hadden we een verplaats/rustdag. We vinden het te druk om én te lopen én te verplaatsen naar een nieuwe camping op één dag. En ik moet toegeven dat het best wel lekker is om even wat langer uit te slapen, koffie te drinken, de boel in te pakken en op een nieuwe camping te gaan staan. Op camping Biej de Vogel vallen we met de neus in de boter. Een prachtig plekje en volop zon. We laden weer helemaal op voor de volgende twee etappes.

Raadhuis van Swalmen.

In Montfoort nemen we de bus naar Roermond en daar de trein naar Swalmen. We zijn niet de enigen die op deze zonovergoten dag de wandelschoenen aan hebben getrokken. De NS moet haast extra materieel inzetten. Wij zoeken eerst koffie op en drinken deze op de markt voor het raadhuis op. Vroeger werd hier raad geserveerd, tegenwoordig drank. Als we de koffie op hebben, zijn de meeste Pieterpadlopers al ver voor ons. Gedurende de dag weten we precies wanneer er een trein aangekomen is in Swalmen omdat er weer een plukje Pieterpadders langs komt. Maar omdat we zoveel te zien hebben onderweg en vaak geocaches doen, halen ze ons allemaal in.

Iets buiten Swalmen stuiten we op kasteel Hillenraedt. Deze is in de veertiende eeuw gebouwd en sinds begin twintigste eeuw  in bezit van de familie Wolff Metternisch. Niet alle voorgaande bezitters gingen er goed mee om. Met name in de negentiende eeuw was het flink verwaarloosd. Maar graaf Herman, die er in 1910 in kwam, heeft ervoor gezorgd dat alles weer netjes is. Het is een van de mooiste kastelen van Nederland maar helaas kun je er niet goed bij komen voor een mooie foto. Ik wilde dat ik de drone mee had genomen. We kunnen gelukkig wel een van de pachtboerderijen goed zien met de karakteristieke blauwwitte luiken.

Bos is onvermijdelijk op het Pieterpad. Net als Jezus in Brabant en Limburg.

Via de bossen van het landgoed tikken we het plaatsje Boukoul even aan. Na Boukoul lopen we een stukje over een oude Romeinse weg. Tenminste dat is wat ze ons wijs maken in het boekje. Ik zie alleen een stukje asfalt maar hier schijnt de weg tussen Heerlen en Xanten gelegen te hebben waar menig Romein een blaar heeft opgelopen. Meer over de Romeinen later in dit verslag.

Zuidewijk Spick.

Kasteelboerderijen hebben we eerder gezien. Zuidewijk Spick is ooit begonnen als een graanschuur. Vandaar de Spick in de naam. Dat komt van Spieker wat zoveel als graanschuur betekent. Deze is gaandeweg om- en uitgebouwd totdat deze kasteelboerderij ontstond. Het doet me denken aan de borgen die we in Groningen kennen.

De roestige Rijn.

We lopen met een grote boog om Roermond heen. Eerst door het Spickerbroek en later langs de Maasnielderbeek. Onder Roermond komen we een doodlopend stuk spoorlijn tegen. Door de aanleg van nieuwe (snel)wegen moest hij doorgezaagd worden, maar ze konden hem niet opruimen. Om politieke redenen moet hij blijven liggen.
Het was een spoorverbinding vanuit België met het Ruhrgebied, als alternatief voor de Rijn. Vandaar dat ze het ook de IJzeren Rijn noemden. Zo heeft hij ook een tijd gefunctioneerd. Tot 1992, toen is het stuk Roermond en Dalheim gesloten. België wil hem maar wat graag weer operationeel hebben maar Nederland heeft hier geen belang bij omdat het stuk door allerlei natuurgebieden loopt. Om dit netjes te doen moeten er vele tunnels aangelegd worden. België leunt hierbij op een verdrag uit 1839 (!). Toen werd bepaald dat Limburg Nederlands zou worden maar dat de Belgen altijd vrije passage over dit gebied zou hebben. Over het al dan niet openen van dit traject wordt nog steeds geruzied en dan met name over wie dit gaat bepalen. Ondertussen roesten de rails lekker door.

We liepen al eerder over Romeinse restanten en voor en na St. Odiliënberg komen we andere restanten tegen. Eerst de Lorberg waar restanten van een Romeinse villa en een Romeins grafveld werden gevonden. Een stukje voor Montfort werd een pot met gouden en zilveren munten gevonden. Ze schijnen in 69 na Chr. te zijn begraven. Dat ze dat zo precies weten, verbaast me want er stonden nog geen jaartallen op de muntjes. Ze hebben er een mooie wandelroute van gemaakt met langs de route grote replica’s van sommige munten.

St. Odiliënberg.

De basiliek van St. Odiliënberg zien we goed liggen als we de Roer oversteken. Het dorp zelf ligt aan de voet van de St. Petrusberg maar de basiliek staat er bovenop. In de achtste eeuw werd hier een abdij gebouwd. Daaruit is de basiliek ontstaan. We kijken niet naar iets heel ouds want in de oorlog is hij opgeblazen en daarna weer opgebouwd. Basiliek is een eretitel voor kerken met een bijzondere historie of betekenis. Dit wordt door het Vaticaan toegekend. Er zijn vier Basilica Major. In Nederland zijn 27 Basilica Minor.

De niet genomen weg.

Via het Sweeltje lopen we het laatste stukje tot Montfort. Dit is een, voornamelijk dennen, bos dat is ontstaan op stuifduinen uit de laatste ijstijd. Nu proberen ze er meer diversiteit in te krijgen door dennen te kappen en loofbomen te planten. Het is een sfeervol bos waar zelfs een niet-genomen-weg in zit. Even verder wandelen we Montfoort in. Weer een stukje dichter bij de eindstreep.

Vorige traject: Van Venlo naar Swalmen
Volgende traject: Van Montfort naar Sittard

2 gedachten over “Pieterpad (23)

  1. Willem zegt:

    Het blijft toch indrukwekkend die kastelen. Ik vraag me wel eens af in wat voor omstandigheden het gebouwd is (Zonder verrijkers en ARBO wet). Ik dacht even Mevr. van der Veeke staat op een dood spoor, maar gelukkig was het verhaal anders. Mooie scherpe foto’s. Met een ander toestel?

Leuk als je reageert