Pieterpad (26)

Woensdag 29 april 2021
Van Strabeek naar St. Pietersberg (17 km)

Vandaag ronden we het Pieterpad af. Het weer heeft daar zijn beste outfit voor gekozen, het is de mooiste en warmste dag van de week. En om de feestelijkheden wat op te luisteren doen ze zelfs de terrassen voor ons open. We fietsen naar het station en treinen naar Valkenburg dat nog niet helemaal wakker is. Gelukkig is de bakker en Fletcher wel open dus met koffie en gebak zitten we eerst even in het zonnetje.

We hebben vandaag nog een klein stukje natuur voor we door Maastricht gaan. We gaan eerst over de Ingendael en Bergse heide. Beide natuurgebieden liggen in het Geuldal en bestaan uit hellingbossen, natte graslanden en hier en daar mergelwanden. Ingendael is een jong natuurgebied. Tot 1996 gewoon landbouwgrond en pas daarna ontwikkeld als ‘struinnatuur. Dit betekent dat je overal in dit gebied mag wandelen. Wel oppassen voor de Konikpaarden en de Galloway runderen.
Door het dal loopt de Geul. Ze noemen het een riviertje maar met zijn lengte van 58 kilometer loopt het door Duitsland, België en Nederland. Door het zachte krijt wist het een diep dal uit te slijten.

Bij Terblijt zien we de restanten van de mergelgroeve Blom. Eind twintigste eeuw is deze gesloten. Voor die tijd werd er zand, kiezel en mergel uitgegraven. Nu is dit een natuurparadijs met veel bijzondere dieren zoals de geelbuikvuurpad, de hazelworm, een aantal soorten libellen en wel tien soorten sprinkhanen. Het valt me op dat we in Nederland best wel veel natuurgebieden hebben en dat er veel zorg voor is. Dit is ook het gebied van de wilde wandelschoen en we komen een jager tegen die een aantal soorten verzameld heeft.

We lopen door de Bemelergrubbe langs de Bemelerberg. In de hellingen komen we meerdere mergelgroeven tegen. Mergel wordt voornamelijk gebruikt als bouwmateriaal maar ook als kleurstof, grondverbeteraar en in de industrie. In Nederland wordt het alleen nog gewonnen in Sibbe en dan voornamelijk voor restauratie van oude gebouwen. Alle groeven die we tegenkomen zijn dan ook afgesloten.

Hierna lopen we Maastricht in. Eerst de buitenwijken maar via het station gaan we door het centrum. Over Maastricht is natuurlijk veel te vertellen. Ik houd het hier kort want op internet is veel meer te vinden. We kijken natuurlijk even naar het stadhuis op de Markt, het Vrijthof met de rood geverfde (om de mergel te beschermen) St. Servaas, de Helpoort en de restanten van de oude stadsmuur.

Aan de andere kant lopen we de stad weer uit. Als je de St. Pietersberg op loopt is het Fort St. Pieter niet te missen. Deze is in de zestiende eeuw gebouwd en lag op een strategische hoge plek om de stad te verdedigen tegen onruststokers.
Langzaam komen we bovenop de St. Pietersberg. Wat ik nooit geweten heb, is dat hier een groot park met enorme weiden ligt. Wij hadden het gevoel dat we er al waren maar moeten hier toch nog een heel stuk lopen om bij het eindpunt van de route te komen

Dat eindpunt ligt bij het platform dat uitkijkt over de oude Encigroeve. Ik moet zeggen dat dit eindpunt wat teleurstelt. Met wat zoeken vind je een klein bordje dat aangeeft dat je er bent. Nu hoef ik geen fanfare en slingers maar wat uitbundiger zou hier niet misstaan. Wat dat betreft vind ik de start in Pieterburen wat feestelijker. Maar goed, het gaat niet om de bestemming, het gaat om de reis.

Het uitzicht hier over de oude groeve is mooi. De groeve is in gebruik geweest tot 2018 door de Eerste Nederlandse Cement Industrie.  Daarna is het een natuurgebied geworden. Er is ook wat recreatie maar van een bezoeker hoor ik dat ze daarmee gestopt zijn omdat de jeugd veel in de mergelgrotten klom. En vervolgens de gangen in gaat en verdwaalt, want de gangen zijn honderden kilometers lang en gaan tot in België door.

Hoera! Weer bitterballen.

We kijken een tijdje uit over de groeve maar dan is het toch echt onvermijdelijk. De route is afgelopen en we moeten op zoek naar wat anders. Het is nog een paar kilometer teruglopen naar het station en dat doen we in etappes. Onder aan de St. Pietersberg blijven we steken op een terras. Ja, vanaf vandaag kan dat weer. En ik heb niet zozeer het terras gemist maar wel de bitterballen. In het centrum gaan we ook nog even op het Vrijthof op een terrasje zitten. Gewoon omdat het weer kan. Daarna fietsen we naar de camper terug. Het zit erop. Het was mooi. Alle 500 kilometers.

Vorige etappe: Van Sittard naar Strabeek

12 gedachten over “Pieterpad (26)

  1. Hennie zegt:

    Hartelijk dank voor je mooie verhalen en gefeliciteerd met het voltooien van het Pieterpad. Hebben jullie al een volgende route uitgezocht?

  2. Hilda zegt:

    You did it! voor mijn gevoel best snel! Jullie zien er nog fris en fruitig uit, heel benieuwd naar jullie volgende plan! Heb jullie verhalen weer met veel plezier gelezen!

  3. Willem zegt:

    Respect hoor. Met die laatste hevels voelen jullie de kuiten wel denk ik. Maastricht een mooie stad! We moeten er binnenkort maar eens wet heen. Maar niet lopend😉.
    Wachtend op het nieuwe project.

    • Hans van der Veeke zegt:

      Willem, Maastricht is zeker een leuke stad voor een (lang) weekend. Doen! Neem Mevr. Mulder er ook eens uit.

Leuk als je reageert