Van Walcheren naar het Wad (11)

Vrijdag 11 juni 2021
Hindeloopen – Harlingen (31 km)

Als we opstaan is het grijs. Voor de zekerheid check ik of de zon wel is opgekomen vandaag maar ik kan geen afwijkingen ontdekken op de nieuwssites. Ik hoorde het vannacht al tikken op de tent en alles is nat. Maar dat mag de pret niet drukken want vandaag ronden we de route van Walcheren naar het Wad af met de aankomst in Harlingen.

Workum

Het is maar een klein stukje naar Workum en daar staat de Nijlânnermole ons al te begroeten. Voor een nog werkende molen doet hij vandaag nog niet veel. Via de oude haven en schutsluis komen we Workum binnen. De toren van de St. Gertrudiskerk is niet te missen. In de verte staat hij al te lonken. Workum is ook een van de elfstedentochtsteden en al in de tiende eeuw bekend. In het verleden had Workum nog wat in de scheepsbouwpap te roeren. Terwijl Mevr. van der Veeke brood en (denken we) lokale koeken haalt kijk ik even bij de Merk (marktplein) naar het zeventiende-eeuwse waaggebouw. Ervoor staat een monnik en dat schijnt de bekende Uffing te zijn. Wie? Uffing van Workum, je weet wel, die ervoor gezorgd heeft dat we nu weten dat Workum al in de tiende eeuw bestond. Want onder deze naam schreef hij zich toen ergens in en dat is onthouden. Hier staat meer maar ik kan geen Fries dus ik snap hier weinig van maar hier zijn ze er blij mee. Iets bekender is Jopie Huisman ook wel de schilderende vuilnisman genoemd. En hij kon er echt wat van. Dat heb ik gezien toen ik de vorige keer zijn museum bezocht.

We gaan ook even bij de fontein kijken. Dat is voor mij het bewijs dat je iets zo lelijk kunt maken dat het daardoor weer mooi wordt. De fontein is buiten het centrum verstopt en met goede reden.

Drabbelkoeken

Via Ferwoude, Gaast en Piaam komen we in Makkum. Het is een mooie route die we al vaker gefietst hebben maar hij verveeld nooit omdat hij zo mooi door de velden loopt en fijne uitzichten geeft. Op een bankje maak ik koffie en we zetten ons aan de Drabbelkoeken, een lokale lekkernij uit Workum. Denken we. Want als we op de verpakking kijken blijken ze uit Sneek te komen. Ze smaken overigens prima.

Makkum is een iets grotere plaats die bekend is van het Makkumer aardewerk. Ook werd hier veel verdiend aan de productie van metselkalk dat uit schelpen werd gemaakt. Beide producten moeten aan- aan en afgevoerd worden dus dat leverde weer scheepsbouw op. Deze werf staat er nog steeds en is heel kort even eigendom geweest van Trump. Ik heb aan Makkum alleen maar slechte herinneringen. Tijdens een regendag wilden we even opwarmen in een (lege!) kroeg maar mochten niet bij de verwarming zitten. Vandaar dat we lekker doorfietsen

Rugwind

Bij Zurich kruisen we onze heen-route. Toen gingen we over de afsluitdijk. Zurich is met name bekend van de borden als je over de afsluitdijk gaat. En bij die enkeling die eigenlijk naar Zwitserland wilde, maar de navigatie verkeerd instelde. Het is al een ouder dorp dat even opleefde tijdens de bouw van de afsluitdijk. Onze route ligt aan de Waddenkant van de dijk. We hebben een lekker windje in de rug en waaien zo naar Harlingen. Vrij vlot zien we de Stenen man op ons af komen. Het is de kop van Caspar de Robles die een geschil besliste over wie de kosten van het dijkonderhouden moest betalen. Dit werd in tweeën gedeeld vandaar dat je hem beide kanten op ziet kijken.

Bestemming bereikt

Via de haven komen we in het centrum van Harlingen. En dat is geen onbekende voor ons. We zijn hier vaak geweest om de boot naar Terschelling of Vlieland te nemen. In de dertiende eeuw kreeg het al stadsrechten. Door de ligging aan zee kon de handel er makkelijk terecht en zo kon het behoorlijk groeien. En er was veel te doen. Zo waren er scheepswerven, bierbrouwerijen, zeepfabrieken, zoutwinning pottenbakkerijen, steenovens, kalkovens, graanmolens en houtzagerijen. Druk volkje die Harlingenaren.

Wij trakteren ons op een koffie en een stukje oranjekoek om te vieren dat we de route afgerond hebben. Het is een prachtige route die een andere kant van Nederland laat zien. Ondanks dat we af en toe ruzie met de gps-tracks hadden, hebben we er met straaltjes van genoten.

Huiswaarts

Nu moeten we alleen nog naar huis en dat doen we natuurlijk niet met de trein. Ik had een route gepland via de LF1 die langs de dijk loopt. Maar achteraf vinden we dat wat saai. Het is leuker om door de dorpjes te gaan. Via Sexbierum en de heilige drie-eenheid van parochies (St. Jacobiparochie, St. Anna-parochie en Vrouwenparochie) trekken we westwaarts. Daarna volgen Alde Leie, Hallum en Marrum voor we in Ferwerd eindigen. Iets buiten het dorp staan we bij een boer op een mini-camping. Het is een mooi plekje maar we staan wel alleen. In dat soort gevallen komt the Shining weer omhoog en wie zegt me niet dat deze boer een psychopaat met een bijl is.

Natuurlijk is dat onzin en we slapen prima. De volgende dag doe we het laatste rukje naar huis. Op de dijk bij Holwerd staan vader en moeder. Toen we hier twee jaar geleden waren was vader nog afwezig. Deze keer kan ik ze beide een hand geven. Op onze laatste dag hebben we nog een prachtig stukje bij Moddergat voor we het Lauwersmeer oversteken. Aan de buitenkant van de dijk wordt driftig ge-kite-board. Prachtig om te zien. We ruiken de stal en door het bekende Hogeland zijn we in de loop van de middag weer thuis. Er zijn weer prachtige herinneringen gemaakt bij deze tocht.