Trekvogelpad (1)

Woensdag 23 maart 2022
Van Bergen aan Zee naar Alkmaar (24 km)

Het boekje lag al wel een half jaar thuis te lonken op een tafeltje. Maar het kwam er steeds niet van. Te slecht weer, geen campings open, onplanbaar met betrekking tot het OV. Bedenk maar wat. Maar nu de lente aangebroken lijkt te zijn, de lucht strak blauw en de camping in Alkmaar groen licht geeft, is er geen houden meer aan.  We gaan van start met het Trekvogelpad. Deze route staat haaks op het Pieterpad en loopt van west naar oost. Om precies te zijn, we beginnen op het strand in Bergen aan Zee. En ooit zullen we, na 400 kilometer, eindigen in Enschede.

Overzicht van het pad

De camping is nog grotendeels leeg als we aankomen. We hebben een zonnig plekje en gaan eerst maar eens in Alkmaar kijken. Leuke stad, niet te groot en niet te klein.

De volgende dag zitten we om kwart over acht al op de fiets. Tegenover de St. Laurenskerk zit een bewaakte fietsenstalling waar de fiets veilig staat. In een kwartiertje lopen we naar het station waar we de bus naar Bergen pakken. Daar stappen we over op de bus naar Bergen aan Zee. En zo staan we om kwart over negen al op het strand.

Nu vraag je je misschien af waarom we voor deze LAW (Lange Afstands Wandeling) met als thema vogeltjes hebben gekozen? Eigenlijk is de reden simpel en heeft niets met vogels te maken. We hebben eerder het Pieterpad gelopen. Dat liep van noord naar zuid. En nu wilden we wat anders. En dan is van west naar oost een mooie afwisseling. En we hopen wat meer van vogels te leren. Want een meeuw en een eend kan ik nog onderscheiden. Maar daarna vervalt de rest al snel tot een KBV’tje (Klein bruin vogeltje). Daarnaast claimt het Trekvogelpad het ‘langste natuurpad’ van Nederland te zijn. Natuur is altijd +1 voor ons. En met de achtergrond in het boekje leren we wat van verschillende gebieden in Nederland en van (trek)vogels.

Dat begint al snel. In het boekje lees ik dat de koning van de trekvogels de boerenzwaluw is. Die vliegen zo even tussen Nederland en Zuid-Afrika op en neer. Ze hebben wel drie nesten per seizoen en voor 5 jongen worden wel 6000 insecten ingevlogen. Hiermee groeien ze in een paar weken van 2 naar 23 gram. Drukke baasjes die zwaluwen.

Iets anders wat nieuw voor me is, zijn de soorten trek. Want er zijn zomergasten en wintergasten. De rest zijn standvogels. Maar er zijn doortrekkers, ruittrekkers en deeltrekkers, voedseltrekkers en slaaptrekkers. Dit moet ik echt aan mijn kleinzoon Tygo vertellen want die denkt dat er alleen groene trekkers zijn. Ik ga het hier allemaal niet uitleggen, klik maar op de links als je meer wilt weten.

De eerste stappen op het Trekvogelpad.

Wij zetten de eerste stappen op het strand en kijken  uit naar specifieke strandvogels. We hebben pech want we zien alleen zeemeeuwen. Voordeel is wel dat ik die herken. Maar liever hadden we de drieteenstrandloper gezien. Maar die zit nog in Siberië, Groenland en Canada.  Overigens lopen we maar 600 meter over het strand (waarin we twee keer weten koffie te drinken) en daarna gaan we de duinen in. Daar moeten we wel een kaartje voor kopen maar die €2 p.p. heb ik er graag voor over want het is een prachtig duingebied.

Deze duinen zijn ontstaan in de laatste ijstijd, zo’n 10.000 jaar geleden. Toen lag er nog geen zee tussen Nederland en Engeland. Pas toen het ijs begon te smelten (net als nu…) kwam er een zee, die het zand in beweging bracht. Tel daarbij het stuifzand op en je hebt een recept voor duinen. Tussen het jaar 0 en 400 was het onstuimig. Toen zijn eigenlijk de oude duinen ontstaan. Vanaf het jaar 1000 groeiden hier bomen op. Daarna begon een periode van droogte en ontstond er een behoeft aan hout waardoor deze bossen gekapt werden. De oude duinen verstoven weer en nieuwe duinen ontstonden er bovenop. Sommige duinen hier zijn wel 50 meter hoog. En dat hebben we geweten want de hele tijd gaan we duin op en af. En soms rusten we even uit.

Je zou zeggen dat in deze zandbak weinig groeit maar toch groeven ze duinpannetjes uit en werd er rogge en aardappelen op verbouwd. In de 19e eeuw waren de duinpiepers een tijdje zeer gewild omdat andere delen van het land last had van aardappelziekte. Tegenwoordig wordt er nog maar weinig meer verbouwd in de duinen. Bij het naderen van Egmond aan den Hoef komen we er nog wat tegen. Ook zien we hier nog restanten van de Atlantik-wall in de vorm van ‘drakentanden’ die pantservoertuigen moeten tegen houden. Deze wal was wel 5000 kilometer lang en liep van Spanje tot Noorwegen. Uiteindelijk bleek een groot gedeelte nutteloos en het meeste is afgebroken. Een enkele keer komen we restanten tegen zoals in Zeeland en nu hier.

Draketanden

Egmond aan den Hoef kan ons weinig bekoren. Wel gaan we bij de kerk even in het zonnetje onze boterhammen opeten. Terwijl we daar zitten, worden we meermaals erop gewezen dat we in de kerk kunnen kijken. Eigenlijk bedoelen ze dat we –moeten- kijken. En dat doen we dan ook. Het blijkt onderdeel geweest te zijn van het slot van Egmond. En het enige onderdeel dat over is gebleven. De rest is bij het beleg van Alkmaar in 1573 verwoest. En niet eens door de Spanjaarden. De geuzen waren bang dat de Spanjaarden erin zouden trekken en dan kun je het maar beter stuk maken. De graaf was al eerder stuk gemaakt. Door Alva, ondanks dat hij trouw bleef aan de Spanjaarden. Alva vond hem een kaaskop en liet hem onthoofden. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.

Vanaf Egmond hebben we een mooi stuk door de velden heen. Alleen het gefluit van de vogels en gras om ons heen. Dit zijn de paden die we zoeken. Als we Alkmaar naderen dan is dat ook via een groene ader. Alkmaar kent vele parkjes en we zien ze allemaal. Zo staan we na 24 kilometer ineens weer in het centrum. En daar zijn we blij mee want het lijf begint aardig te protesteren. We doen wat boodschappen en fietsen naar de camping terug. Daar laten we ons verwennen door de laatste zonnestralen, een biertje en wat toastjes met kaas. Een goed begin is het halve werk. Morgen maar weer zien hoe het lijf het heeft doorstaan.

7 gedachten over “Trekvogelpad (1)

  1. Silvia zegt:

    Wat een mooi beschreven start! Wij hechten eerst nog wat draadjes af van lopende LAW-projectjes en dan starten wij ook met dit pad. Voor ons zal het eerste deel relatief dicht bij huis zijn.

    De zon reist met jullie mee. Prachtig wandelweer. Genieten maar!

  2. Weia Reinboud zegt:

    Drieteentjes zijn er wel hoor, die gaan nog op weg, komende maand. Eind komende maand komen de boerenzwaluwen. Het is een mooi pad! Maar niet altijd. Komende etappe zit het lelijkste van het pad in, heb je dat vast gehad.

Leuk als je reageert