Trekvogelpad (5)

Maandag 26 maart 2022
Van Landsmeer naar Broek in Waterland (11 km)

Vandaag heb we een korte dag. Dat wil zeggen weinig kilometers. En het worden er nog minder omdat we niet door het natuurgebied genaamd Varkensland kunnen lopen. Vanaf 15 maart is het broedseizoen en dan mag je er gewoon niet komen. Dus dat doen we dan ook niet. (Ondanks dat het een prachtig pad dwars door de Waterlandse velden is. We doen hem later nog wel een keer).

Een andere afwijking is dat ik vandaag niet alleen met Mevr. van der Veeke loop, maar ook nog met de zus van Mevr. van der Veeke. En dat is dubbele pret. De zus van is ingezetene van Broek in Waterland, dus dat komt mooi uit. Niet alleen lost zij (nou, eigenlijk doet de man van de zus van dit) het logistieke probleem op hoe we bij beginpunt en terug naar huis komen, ze schotelt ons ook nog een heerlijke maaltijd voor. Zo staan we, zonder enige stress, al om kwart voor tien in Landsmeer op de plek waar we gisteren eindigden.

Dat terugreizen gisteren was wel een dingetje. Dat moest via twee keer overstappen en het begon al lekker omdat we aan de verkeerde kant van de weg op de bus stonden te wachten. Nu heeft elk nadeel zijn voordeel want de volgende bus kwam pas na een kwartier en zo konden we nog mooi een ijsje wegwerken. Bij de overstap naar de tweede bus maakte ik min of meer dezelfde fout. Ik had niet door dat we voor onze overstap naar de overkant moesten. Pas toen we al aan het rijden waren, merkte ik dat we de verkeerde kant op gingen (ik zag op de 9292-app welke halte we zouden moeten passeren). Dus meteen maar weer eruit en dat was, geluk bij ongeluk, op station Noord. Daar konden we met de metro naar het hoofdstation waar onze derde bus zou gaan. Gelukkig had die wat vertraging, anders hadden we hem ook gemist. Afijn, na iets meer dan een uur waren we bij de fietsen terug. Maar vandaag wordt alles anders.

Controle van de rugzak

Al vrij snel zijn we bij de rand van Landsmeer. Tot nu toe hadden we weinig geocaches onderweg. Dat blijft zo maar hier ligt er wel weer een. We weten hem snel te spotten en te loggen.

Het stuk daarna is mooi. Ondanks dat het een grijze dag is en de temperatuur wel tien graden lager dan gisteren. Het is voor het eerst dat ik met donsjas loop. De route leidt ons over fiets- en wandelpaden door de polders. We staan even stil bij een monument voor een neergestort vliegtuig. Het bijbehorende verhaal geeft stof tot nadenken voor de volgende kilometers.

In de Tweede Wereldoorlog ging een kudde bommenwerpers op weg om Genua te bombarderen. Dat gedaan hebbende keerden ze terug. Een van de vliegtuigen was de Wellington LN-C. Op de terugweg dachten ze dat de brandstof bijna op was. En ze dachten dat ze boven Engeland vlogen. Maar door de laaghangende bewolking konden ze dat niet zien. Toch sprongen ze allemaal uit het vliegtuig (natuurlijk met parachute). Helaas hadden ze zich vergist want ze vlogen boven de Noordzee en ze verdronken allen. Het toestel vloog onbemand door (!) en maakte een bocht en vloog over IJmuiden en Amsterdam. Hier boven de polder was de brandstof echt op en stortte het toestel neer. Het zakte weg in het moeras en pas in 1995 konden ze, onder andere, de propeller bergen. Daarvan is dit monument (het moet een V-teken voorstellen) gemaakt.

Ik heb zoveel vragen! Was de brandstofmeter stuk? Waarom geen (nood)landing? Waarom het vliegtuig onbemand door laten vliegen? Dat kan toch neerstorten in bewoond gebied? En dat houd me de komende kilometers bezig. Mevr. van der Veeke en de-zus-van lijken er weinig last van te hebben. Vrolijk kleppend gaan ze gewoon verder. Met een foto hier en een foto daar.

We gaan voor de derde keer over het Hollands Kanaal. We zijn de enigen en de overtocht kost wel €0,25. Gelukkig heeft de-zus-van nog een euro in de zak zodat we mee kunnen. Want zelf doe ik alles tegenwoordig met plastic. De schipper vertelt dat dit vaker een probleem is maar meestal lost het zichzelf op omdat de mensen met cash meestal betalen voor de mensen zonder cash. En hij heeft helemaal gelijk, zoals we moeten constateren.

Kinderen een kwartje. En volwassenen ook.

Het is maandagochtend en dan is de meeste horeca gesloten. Niet dat we veel tegenkomen, maar het lijkt de tweede achtereenvolgende  dag zonder koffie te gaan worden. Op een terrasje, dat toch niet gebruikt wordt, nemen we even pauze. We hebben thee en soep mee. Maar bij de meegebrachte stroopkoeken past geen soep dus het wordt thee.

Even pauze.

Vanaf hier pakken we de alternatieve route op om Varkensland te omzeilen. Het komt erop neer dat we langs de Broekervaart lopen tot Broek in Waterland. En dat is ook mooi. Er liggen veel woonboten en ze liggen allemaal aan de overkant. Dat betekent dat je altijd het water moet oversteken. En daarvoor heeft elke boot zijn eigen pontje of bootje. De-zus-van vertelt dat het vroeger ‘gewone’ woonboten waren. Tegenwoordig zijn het allemaal luxe ‘tiny houses’, soms zelfs met meerdere verdiepingen.

Bij het Havenrak komen we het dorp in. Het is een schilderachtig plaatje want er staan prachtige huizen. De Waterlanders waren gewild als stuurman of kapitein. Op die reizen werd goed verdiend en daarvan konden ze weer mooie huizen neerzetten. En die staan er nog steeds.

Het Havenrak in Broek in Waterland.

Bij het huis van de-zus-van eindigt onze eerste wandelweek. Het mooie weer zit erop en mijn zolen zijn afgesleten. We hebben de eerste vijf etappes erop zitten. Morgen rijden we weer naar huis en wachten op de volgende mooi-weer periode.

6 gedachten over “Trekvogelpad (5)

  1. Liedeke zegt:

    Volgende keer wil ik wel weer een stukje meelopen! Gezellig bijpraten met zus. Dan lees ik de blog wel om te lezen wat er nog meer te zien en te overdenken was 🙂

  2. Gert zegt:

    Het meest grappige deel van de aflevering van vandaag vind ik het verhaal over jullie OV-belevenissen. Als ik één iemand de vervoersplanning zou toevertrouwen is het wel aan de echtgenoot van mevrouw van der Veeke. Als het dan toch nog niet soepel gaat denk ik dat het OV hier een uitdaging heeft.

Leuk als je reageert