Je weet nooit wat je kunt totdat je het probeert
Zaterdag 4 juni – Glymur trail
Was gister nog grijs en miezerig, vandaag staan we op met blauwe luchten en zon. En dat komt mooi uit want we hebben de Glymur trail op het programma staan. En eigenlijk moet je deze tocht ook alleen met mooi weer doen want hij is niet voor mietjes. Het is een ronde van 8 kilometer en twee keer moet je een woest stromende Botnsa oversteken. Een keer via rotsen en een boomstam en de andere keer wadend door het water. We hebben dan ook waterschoentjes mee. Verder is het vaak klimmen en klauteren langs touwen. Uiteindelijk klim je naar 350 meter hoogte Maar je wordt beloond met het uitzicht op de hoogste waterval van IJsland die 198 meter naar beneden stort.
Het is onze mooiste tocht tot nu toe in IJsland en hij staat zeker in mijn top-3 van mooiste tochten ever. Mocht je ooit naar IJsland gaan, dan is dit een must. Het is ook een tocht die je moet ondergaan, dus dit is meer een fotoverslag dan een blog. Ik zal de foto’s, indien nodig, toelichten.
Nog een paar tips:
- Kom op tijd want er is beperkte parkeerruimte. Toen we om half elf kwamen was de parkeerplaats 2/3 vol. Toen we terugkwamen helemaal vol.
- Wij deden over de tocht 4-5 uur. Nu stond ik om de haverklap stil om foto’s te maken dus het kan sneller, maar ik stel toch voor deze tijd ervoor uit te trekken.
- Neem eten, drinken, waterschoentjes en een handdoek mee.
- Zorg dat je stevige wandelschoenen aan hebt. Gympen geven een groter risico op blessures.
- Als je last van hoogtevrees hebt, blijf dan maar thuis.
De tocht erheen is al een feest. Je rijdt rond het Hvalfjördurfjord en je hebt te allen tijde uitzicht op water en de overkant met besneeuwde bergen.
Kaartje aan het begin van de trail geeft je een idee wat je te wachten staat.
Via spaarzame bordjes wordt je op het goede pad gezet. Belangrijk is om bij de eerste splitsing rechts te gaan zodat je tegen de klok in loopt. Alleen dan heb je de mooiste uitzichten op de waterval.
Tsja, nog niet echt spectaculair maar mooier dan dit kan het wandelen toch niet worden. Door de lupines weet je dat je in IJsland bent.
De trail loopt door een grot heen. Hoe cool is dat?
Dit is de eerste keer dat je de rivier oversteekt. Het eerste deel gaat via rotsen die deels onder water staan. Het tweede deel via een boomstam. Het touw is slechts een placebo-leuning want je kunt er echt niet op steunen. We komen min of meer droog aan de overkant. Ik zeg min of meer want het zweet stond in de bilnaad.
Sommige stukken zijn steil. Het pad zijn ruwe rotsblokken. Ik was blij dat er op dit soort plekken touwen hangen voor wat steun. Daarnaast loop ik dit soort tochten met een stok.
Een van de redenen dat de tocht zo lang duurt omdat je om de haverklap bij dit soort uitzichten staat. Voor mij is het onmogelijk om hier door te lopen. Geen groter genot dan hier een tijdje op de uitkijk te staan.
Zoals je ziet is deze route niet geschikt voor rolstoelen en krukken.
Hoe hoger je komt, des te adembenemender de uitzichten worden.
De eerste blik op de Glymur. Eigenlijk zie je steeds maar delen ervan. De foto heeft moeite met het verschil in contrast. Gelukkig zien onze ogen veel meer. Je moet dus echt zelf heen gaan om goed te kunnen kijken.
Alhoewel er veel auto’s staan, is het onderweg niet druk. Het is ook fijn om af en toe mensen tegen te komen die even een foto van je willen maken.
Mooiste lunchplek ooit!
We gaan helemaal door naar de top. Onderweg kom je op de gekste plekken stenen tegen waarvan ik me afvraag hoe ze hier komen. Deze lijkt wel te bestaan uit gestapelde leistenen.
Hoe hoger je komt, hoe meer je van de bovenkant van de Glymur ziet. Maar des te minder van de onderkant.
Ik had de drone ook mee. Het wemelde daar van de Noordse stormvogels dus ik durfde eigenlijk niet goed te vliegen. Want tot nu toe waren de vogels erg agressief naar de drone en als dat ding hier uit de lucht dondert, dan ben ik hem kwijt. Maar er was ook een andere drone-piloot en die gaf aan dat het geen probleem was. Je ziet ons hier op de rots staan. Een drone is ook ideaal voor een selfie als je geen statief mee hebt.
We zijn nu op het hoogste punt met een fantastisch uitzicht naar waar we omhoog zijn geklommen. In de verte zie je het fjord liggen.
En dit is ook de bovenkant van de waterval.
Hier steken we voor de tweede keer het water over. Geen boomstam maar gewoon waden door het water. Heb je wel eens gehad dat je een stuk waterijs afbijt en het dan zo koud wordt dat je er hoofdpijn van krijgt? Zo koud was dit water. Het deed gewoon zeer.
Aan de overkant kijken we nog een keer terug op de Glymur.
Aan de andere kant naar beneden is een stuk saaier. Maar je moet wel blijven opletten want de weg is nog steeds met puin bezaaid.
De uitzichten geven wel wat afleiding.
Uiteindelijk komen we zonder kleerscheuren weer beneden. Maar wel met een prachtige ervaring rijker. We hobbelen de steenslag weg terug naar de autoweg en zoeken een camping op. We hebben geluk. Bij het War&Peace museum staan we helemaal alleen met een prachtig uitzicht. In dit gebied komt het warme water zo uit de grond dus we hebben een heerlijke (maar wel wat stinkende douche).
Voor een (Engelstalige) pagina met uitgebreide informatie over de wandeling, klik hier.
“Geen groter genot dan hier een tijdje op de uitkijk staan.” Mindfulness zonder zweverigheid, daar heb jij immers de drone voor. 😁
Ooooh, de boomstam! wat een lef en durf om daar te lopen, ik zou denk ik (mijzelf goed kennend:) op handen en voeten door het water kruipen. Petje af! en wat een mooie dag weer! en dan die kampeerplek! Fijne voortzetting weer en ik kijk uit naar je volgende bloq!
Drieweg geweldig. Ken IJsland alleen in winterse omstandigheden en die zijn adembenemend. Dit is iets wat ik mogelijk ook een keer wil gaan ondernemen
Prachtig, wat een mooie foto’s en imposante omgeving!
Wauw! En heel stoer ook! 🙂