IJsland (9) – Landmannalaugar

Bergen zijn de kathedralen waar ik mijn religie beoefen.

Om zeven uur staan we klaar voor de camping. Een ogenschijnlijk gewone bus pikt ons op. Maar het is geen gewone bus. Het is eigenlijk een omgebouwde truck, vier-wiel aandrijving en iets hoger op de vering zodat het door rivieren heen kan. Op andere plekken in Reykjavik worden meer mensen opgehaald. Alleen John mist nog. Daarvoor moeten we terug naar de camping. En zo sta ik om acht uur weer op de plek waar ik om zeven uur ook al stond.

Maar goed, uiteindelijk is iedereen er. We rijden voor de vijfde keer door Selfoss en bij Hella worden de laatste mensen opgepikt. Nu het binnenland in. Het landschap wordt kaler en de wegen slechter. Ik heb koffie mee maar die klotst telkens over de rand. We stoppen even bij een naamloze waterval waar het water blauwer dan blauw is. Daarna door. In de verte zien we de bergen opdoemen. We gaan door twee rivieren heen en zijn in Landmannalaugar. Zo ver zijn we niet eerder in het binnenland geweest.

Landmannalaugar is een soort basis van waaruit veel wandeltochten beginnen. Er is een camping en alhoewel ik een geharde (tent)kampeerder ben, ben ik blij dat ik hier nu niet hoef te staan. Wij zijn de eerste toeristen van het seizoen. Een paar dagen geleden waren de wegen, door de sneeuw, nog onbegaanbaar. Gisteren is de laatste sneeuw op de route verwijderd en nu zijn we er dus. In februari probeerde ik een zesdaagse wandeltocht te boeken voor een redelijke prijs (€800 p.p.). Maar die reisorganisatie had niets gereserveerd en dan zitten alle hutten al vol. Boeken via andere organisaties kon wel met een prijskaartje van €2000 p.p. Dat kan bruin niet trekken dus uiteindelijk is het een eendaagse hiking trip geworden. Achteraf de beste keus gezien de weersvoorspelling.

In een paar uur lopen we naar de top van de Brennisteinsald. Hierbij komen we door buitenaardse landschappen, over sneeuwvelden, langs hete bronnen en kleurige bergen. Soms is het klauteren, soms is het glijden Ik dacht dat we al het moois van IJsland wel gezien hadden. Maar dit slaat alles. Onze gids Nicole vraagt of we op de aangegeven paden willen blijven. Het enige wat op de lava groeit is een bepaald soort mos. Als je erop stapt dan gaat het dood. En voor iets wat maar 1 mm per jaar groeit, is dat erg jammer. 

We hebben alweer een gelukje met het weer. Op het moment dat we de bergen in gaan, begint de zon te schijnen. Ik heb bijna 300 foto’s gemaakt. De een nog mooier dan de ander. Ik heb er een paar uitgekozen. En deze doen het de werkelijkheid geen recht. Het is zo kleurig hier. Na een vulkaanuitbarsting in het verleden is hier veel lava uitgestroomd. Als het daarna snel afkoelt en er zitten veel kristallen in het lava dan krijg deze bonte kleuren, ook wel rhyoliet genoemd. Noem het maar een schilderij van moeder Natuur.

Op de panorama foto’s kun je klikken om hem groter te zien.

Aan het einde van de tocht kunnen we het zweet eraf weken in de lokale hete bron. Daar zeggen we geen nee tegen. Natuurlijker dan dit kan het niet. Je gaan gewoon een riviertje in naar de plek waar het hete water naar beneden stroomt.

Daarna is het weer vier uur terug in de bus. Iets na negenen stappen we weer voor de camping uit. Je kunt je afvragen of 8 uur reizen voor vier uur wandelen de moeite waard is. In dit geval heb ik er geen spijt van. Het was een ervaring die ik niet had willen missen.