IJsland (12)

Wisdom from the whale: Come up for air and … breathe

Allereerst wil ik de mensen bedanken die reageerden. Goed om te weten dat ik dit niet alleen voor mezelf doe. Want dan zou ik het op een andere manier doen waarbij ik thuis meer tijd zou besteden en onderweg minder. Met een gemiddelde blog ben ik 4-6 uur bezig en soms voelt dat als werk. Maar nu weet ik dat anderen er plezier aan beleven..

Maandag 27 juni

Husavik, in 870 gesticht door een Zweedse Viking,  is de walvishoofdstad van IJsland. Voorheen werd er op ze gejaagd met harpoenen. Tegenwoordig met fototoestellen. Dat is ook de reden dat we hierheen gegaan zijn. Het plaatsje zelf is ook wel aardig. Het heeft iets meer dan het gemiddelde stadje in IJsland dat we zijn tegengekomen. Er is zelfs wat hoogbouw en je kunt zien dat het toerisme zeker voor wat ontwikkeling heeft gezorgd, in elk geval in de horeca. De haven ligt er fris bij want er is genoeg te doen met al die walvisexcursies. Ook Husavikurkirkja is de moeite waard. Een van de grotere kerken van IJsland en het lijkt wel vakwerk.

Wij zijn hier dus voor een walvissafari. Je kunt dat op een kotter of een authentiek zeilschip doen. Wij hebben gekozen voor een soort van speedboot want dan kun je wat sneller op de plek komen waar op dat moment de walvissen gespot worden. Achteraf een goede keus want we zien wel zeven verschillende en dan meerdere keren. Je wordt in een warm pak gehesen. Als we vertrekken, regent het dus je krijgt ook nog een regencape en zwemvest. Zo voelt een Michelinmannetjes zich dus. Gelukkig wordt het vrij snel droog en blijft het droog. De kou is er wel de hele tocht.

We gaan eerst naar Puffin-island, een eilandje voor de kust waar elk jaar wel 100.000 puffins (papegaaiduikers) komen om hun enige ei te produceren en uit te broeden. Puffins leven normaal in open water waar ze het meest veilig zijn. Maar eieren zijn daar lastig uit te broeden dus ze moeten soms wel aan land komen. Het zijn in principe monogame dieren en hebben een partner voor het leven. Mocht die uit beeld raken dan kiezen ze een andere partner. Maar als de eerste partner dan weer terug komt, dan wordt de tweede weer gedumpt. Lekker bezig dus. Broedtijd is 40 dagen en dan nog 30 dagen om het jong groot genoeg te krijgen om op pad te gaan. Het is onmogelijk om geen warme gevoelens te hebben voor een puffin. Ze vliegen en zwemmen hier met bosjes in de rondte maar een goede foto maken is lastig zonder telelens.

Daarna gaan we op zoek naar walvissen. In deze periode zitten er veel bultruggen (humpback) in de baai. Flinke vissen die wel 17 meter kunnen worden en dan 40 ton wegen. We zitten in de Arctische Oceaan en de walvissen komen hier voornamelijk om te eten (plankton). Ze komen elke paar minuten naar boven voor lucht. Je ziet dat aan de spuiter op hun rug. En daarna duiken ze als een ballerina weer de diepte in waarbij de staart in een vloeiende beweging achter ze aan wappert. Een prachtig gezicht en de stuurman weet ze goed te volgen. Daardoor kunnen we het tientallen keren zien gebeuren. Klapstuk is als er een uit het water springt.

Ook hier is het maken van mooie foto’s lastig zonder telelens. Daarnaast wil ik genieten van het schouwspel zonder door de zoeker te moeten kijken. En genoten heb ik.

In Tjörnes, bovenaan het schiereiland waar Husavik op ligt, zoeken we bij Mannarbakki de camping op. We vinden een plekje wat hoog in mijn top drie staat. Ongeëvenaard uitzicht op de oceaan. Met een beetje geluk zien we nog een walvis langs komen.

Dinsdag 28 juni

Ondanks het prachtige uitzicht schuiven we vandaag weer een stukje op naar het oosten.  De bedoeling is om naar de camping in Ásbyrgi te gaan. Op weg erheen komen we voor de derde keer over de scheur die Amerika en Europa uit elkaar drijft. Die loopt van zuidwest naar noordoost over IJsland. Vlak voor Ásbyrgi slaan we toch nog even af.

Klik om de foto groter te zien

Het is dertig kilometer omrijden maar dan heb je ook wat. Dettifoss is de meest krachtige waterval van Europa. Hij is 44 meter hoog en wel 100 meter breed. Per seconde stroomt hier 400 kuub water af. Dat betekent dat er elke zes minuten de inhoud van een olympisch zwembad over de rand gaat.

Hij is zo krachtig dat hij elk jaar een halve meter uit de rand slijt. Dettifoss ligt in de Jökulsá á Fjöllum rivier dat het water van de grootste gletsjer van IJsland afvoert. Het is een imposant gezicht om bij de waterval te staan.

Een donderend geluid en de opspattende mist maken het geheel af. Je kunt vanuit verschillende standpunten naar de waterval kijken en eigenlijk raak je hier niet uitgekeken.

Iets verderop ligt nog een waterval in dezelfde rivier. Het is de Selfoss. In theorie moet deze dezelfde hoeveelheid water verwerken maar hij heeft wat andere dimensies. Hij is slechts 11 meter hoog maar wel 340 meter breed. Het water komt er met minder geweld af waardoor het ook  minder imposant oogt. Toch is dit ook een plaatje om te zien.

Klik om de foto groter te zien

Op de weg naar Detifoss zagen we al een gekleurde berg liggen. Er blijkt een wandeling heen te gaan. Als je weg 888 volgt (met 17% omlaag) dan kom je in  Vesturdal. Er is hier een demanding (lees: klauteren) wandelpad van een kilometer of zes die je bij Hljóðaklettar en Rauðhólar brengt.

 We dachten alle vreemde rotsformaties al gezien te hebben maar Hljóðaklettar (Sound rocks) doet ons toch weer met open mond staan. Het zijn basaltrotsen maar dan niet alleen verticaal maar in alle mogelijke richtingen. Ooit waren het vulkanen maar de rivier heeft al het losse vulkanische materiaal eraf gespoeld. En dan houd je dit over. Op sommige plekken zit het er nog en dan lijkt het net of het gestuukt is. Erin zijn meerdere grotten en de grootste heet natuurlijk weer Kirkjan (de kerk). Met de wandelroute loopt je langs de mooiste kunstwerken.

Daarna pakken we de buitenste loop van de wandeling. Deze gaat langs Rauðhólar. We zijn inmiddels zo goed thuis in het IJslands dat we weten dat het Rode Berg betekent. En rood is hij zeker.

De camping van Ásbyrgi ligt in het Jökulsárgljúf National Park (net als de andere plekken die we vandaag bezoeken) . Het is een enorme camping met mooie faciliteiten. We merken dat we in het wat minder drukke deel van IJsland komen. Voor de mensen die het allemaal in twee weken moeten doen is dit te ver weg. Op de camping is het erg rustig terwijl hij prachtig in een kloof ligt. Maar daarover morgen meer.

Woensdag 29 juni

Ásbyrgi canyon  is een kloof in hoefijzervorm. De lengte is ongeveer 3,5 kilometer en de breedte gemiddeld een kilometer. In het midden zit een verhoging die ze Eyjan (eiland) genoemd hebben. Omdat de kloof zo beschut ligt en de afwezigheid van schapen (die eten de bast), zijn hier de hoogste bomen (wel 4-5 meter) van IJsland te vinden.

Er zijn twee verklaringen voor het ontstaan. De mythische verhaalt dat Slættur, het paard van Odin dat meestal door de lucht reed, op een keer de grond raakte. Zijn hoefafdruk maakte deze canyon.. De wetenschappelijke verklaring is dat de canyon ontstaan is bij een enorme uitbarsting, 10.000 jaar geleden, van de Grímsvötn caldera onder de gletsjer  Vatnajökull. Hierdoor ontstond een gigantische vloedgolf van smeltwater die de canyon in korte tijd uitsleet.

Ons maakt het niet uit want we zitten hier prachtig. Het is een waar vogelparadijs die allemaal hun best doen om onze aandacht te trekken met hun gezang. We horen de graspieper, de goudplevier, de koperwiek en de watersnip. Vooral de laatste horen we al weken met zijn bijzondere geluid. Het is heerlijk hier met de schuifdeur open te zitten en te luisteren naar de geluiden.

Er is een mooie wandeling over Eyjan die we natuurlijk doen. Het geeft mooie uitzichten over de canyon en je ziet de hoefijzervorm beter. Om half vijf is er een (gratis) rondleiding door de parkwachter die meer vertelt over de kloof. Het bevestigt de verhalen die we gelezen hebben.

De parkwachter geeft aan dat het zeker de moeite waard is om naar het einde van het hoefijzer te gaan. Eigenlijk is dat Asbyrgi. Daar ligt een meertje met de naam Botnstjörn. Later op de avond pakken we de fiets en gaan erheen.

Klik op de foto om hem groter te zien

Ze heeft niet gelogen. Het is een magisch plekje gestold in de tijd. Jammer dat er zoveel muggen zijn, anders had ik er uren kunnen zitten.

10 gedachten over “IJsland (12)

  1. Dory Abrahamse zegt:

    Weer erg leuk om te lezen! Goed om te horen dat de campings nu wat rustiger zijn. De beschreven campings in het begin, schrikken mij wel af.
    Gebruiken jullie de fietsen veel of zou je die anders toch thuislaten?

    • Hans van der Veeke zegt:

      We hebben het nooit echt druk gehad behalve in Reykjavik op de camping. Op tijd aankomen lost een hoop problemen op. Het is nu nog relatief rustig. De grote drukte begint half juli.
      De fietsen mee is heel fijn ondanks dat we ze minder gebruiken dan verwacht. Je bent wat mobieler zonder steeds de auto moeten gebruiken. Net als deze dag.

  2. Gert zegt:

    Elke keer als ik Saskia zonder bepakking op de fiets zie, heb ik het gevoel dat er iets mist. Ben blijkbaar geconditioneerd door de eerdere verhalen. Dat zou ook een verklaring kunnen zijn voor dat de twee keer dat ik Saskia fietsend in de buurt van Baflo tegenkwam het zeker een minuut duurde voordat het tot me doordrong dat ik op zijn minst gedag had kunnen zeggen. Je zou kunnen zeggen dat al die jaren reisverhalen zelfs invloed gehad hebben om mijn waarnemingsvermogen. 🙂

  3. Marjan zegt:

    Ik geniet niet alleen van je verhalen, ik leer ook veel, ik slurp de info in mij op. Alle informatie die je deelt vind ik zo fijn! Dat leert nog meer eea van het land te begrijpen. En, eigenlijk hoef ik niet meer naar IJsland 😉 ik zie het door jullie ogen. Dat er geen bomen zijn waar ik achter kan zitten maakt het een ongeschikt land voor mij. 🙂

  4. Anja zegt:

    Zo fijn om mee te lezen en te leren. Maar ook als naslagwerk voor anderen die IJsland nog eens willen bezoeken.
    Dank voor alle moeite!

  5. Willem zegt:

    Wederom weer een prachtig verhaal. Ik verheug mij er op en ga er altijd even voor zitten. Wat een prachtige natuur! En toch ik vind Mevr. van der Veeke in dat zomerjurkje ook erg mooi.

  6. Peter van Mulekom zegt:

    In één woord, SCHITTEREND. Het blijft genieten van al jouw prachtige verhalen en foto’s. Het laatste filmpje is de kers op de taart. Hartelijk dank. Hanny en Peter

Leuk als je reageert