Trekvogelpad (N-2)

15 september 2022
Van Eibergen naar Ruurlo (26 km)

We zijn gisteren met onze kampeerbus verhuisd naar camping ’n Ibink in Ruurlo. Vanaf hier gaan we met het OV naar Eibergen en dat valt nog niet mee. Hemelsbreed is het een dikke dertien kilometer. Maar het OV weet daar bijna 50 van te maken. We lopen van de camping naar Station Ruurlo. Dan treinen we naar Winterswijk en gaan daarna met de bus naar Eibergen. Afijn, na dik anderhalf uur staan we weer op de plek waar we vorige keer geëindigd zijn. Eerst maar eens koffie maar alle horeca is hier gesloten. De Hema blijkt onze redding te zijn. Voor 75 cent hebben we een tompouce bij de koffie. Een mooie start van de wandeling.

Eibergen was altijd een boerendorp en is door de textiel groot geworden. Eerst als blekerij aan de Berkel maar later ook met de productie van textiel. Daar is nu weinig meer van te merken behalve dan dat er een Hema is, met tompouces.

De route van vandaag loopt door een mooi landschap maar daar is dan ook alles mee gezegd. Soms door bossen en over zandpaden maar voornamelijk over gewone wegen. Gelukkig komt er weinig verkeer langs dus het is niet vervelend lopen.

Het eerste deel vermaken we ons met een aantal geocaches. Zo vinden we Bartje ver van huis en twee van de zeven dwergen. De caches zijn niet heel moeilijk te vinden maar er moet wel wat gepuzzeld worden om ze open te krijgen. Erg leuk om te doen en het breekt de saaie etappe even. Ook leidt het de aandacht wat van de zere voeten af want helaas zijn die nog niet helemaal zonder zorgen.

Af en toe hebben we even iets anders om naar te kijken dan bomen. Begrijp me niet verkeerd, de lange lanen met oude hoge bomen zijn mooi. Zo hebben we ze in Groningen niet. Maar het is nu ook weer niet top-entertainment. Daarom zijn we blij met een blik op de monumentale boerderij Wolink. Deze traditionele Achterhoekse hallenboerderij staat er al sinds de achttiende eeuw  en valt op doordat het niet een maar twee endkamers aan de voorkant heeft. We kunnen het alleen vanuit de verte bewonderen.

We komen weinig mensen tegen dus als we een paar mensen met harken en een rode bal zien dan zijn we nieuwsgierig. Het blijkt dat ze aan het klootschieten zijn. Hierbij gaat het erom om een verzwaarde bal, onderhands (!), zo ver mogelijk weg te gooien en een parcours (langs de weg) in zo weinig mogelijk worpen af te leggen. Soms gaat de bal in de sloot of de struiken en daarom hebben ze een hark mee. De Achterhoek is een van de plekken waar het veel gespeeld wordt.

We komen langs de Waterster. Ook deze heeft wat last van de droogte. En daarnaast nog wat achterstallig onderhoud want het stervormige water is compleet overwoekerd door riet en waterplanten. Het park eromheen heeft stervormige paden die iets beter te herkennen zijn. Het parkje is in de zeventiende eeuw aangelegd bij een aanpalende havezate Hoeve. Hiervan is alleen een boerderij overgebleven.

Het laatste stuk moeten we eruit persen. Zelfs het oversteken van de Slinge maakt weinig indruk meer. Deze beek begint in Winterswijk en eindigt in de Berkel. Op papier was de route van vandaag 21 kilometers maar in de praktijk blijken het er 26 te zijn. Het laatste stuk hebben we vanochtend al gedaan. Toen zijn we van de camping naar Ruurlo gelopen voor de trein.

Je komt dan ook langs kasteel Ruurlo, wat ik een van de mooiste kastelen van Nederland vind. Het is van binnen en van buiten prachtig gerestaureerd en zelfs de moderne aangebouwde glazen pui past er goed bij. In het kasteel is het museum MORE ondergebracht waar een tentoonstelling van Carel Willink te zien is. Ik kende hem vooral van Mathilde Willink, een vrouw die van een beetje aandacht niet vies was. Maar nu zie ik dat hij prachtige realistische doeken schilderde. Met name de stofuitdrukking is meesterlijk. Hij geeft het gevoel dat je de dikke stof gewoon aan kan raken. Als je in de buurt bent dan is het een aanrader om te gaan kijken.