This is a city of shifting light, of changing skies, of sudden vistas. A city so beautiful it breaks the heart again and again.The Scots think of it as their capital; they’re too possessive, Edinburgh belongs to the world.
vrijdag 14 en zaterdag 15 juli
We hebben een fijne plek bij onze Vriend op de Fiets. Ideaal is dat de bus voor de deur stopt. Voor £2 p.p. kunnen we daarmee naar het centrum rijden. Helemaal leuk is dat het een dubbeldekker is, we bovenin vooraan zitten en de rit drie kwartier duurt. Zo krijgen we elke keer weer een sight-seeing tour door Edinburgh. We hebben twee dagen om de stad te bekijken. Mevr. van der Veeke heeft een lijstje gemaakt van de dingen die we moeten gaan kijken en die lopen we in die twee dagen af. Daarom deze keer geen chronologisch verslag maar de afzonderlijke sights-to-see. Het is dan ook meer een fotoverslag geworden dan een uitgebreid verhaal. Overigens was het beide dagen erg druk in de stad. Dat zijn we niet meer gewend. Volgens mij hebben we in deze twee dagen net zoveel mensen gezien als de afgelopen zes weken. Dus dat was even wennen. Het is overigens wel heel gezellig in de stad en er is veel te doen. Straatmuzikanten, goochelaars, portrettekenaar en ander artiesten maken dat er altijd wat te zien is.
Niet te missen dat grote kasteel op Castle Rock. Het begon in de 12e eeuw met een kapel en in de volgende eeuwen zijn er steeds meer stukken aangebouwd. In het kasteel worden, onder andere, de kroonjuwelen van Schotland en de Stone of Destiny bewaard. Om erin te komen moet je vermogend en helderziend zijn want de kaartjes moet je tijden van te voren bestellen. Wij zijn daar te zuinig voor dus we slaan even over. Het is lastig om een mooi beeld van het kasteel te krijgen want er is een enorme tribune gebouwd voor de komende tattoo (militaire muziekkapellen). Leuk detail is dat ze, ook nu nog, elke dag op een uur een kanon afschieten zodat de schepen op zee hun klokken bij kunnen zetten.
Gelegen onder het kasteel is dit van oudsher de plek waar de markt gehouden werd. Tegenwoordig is er weinig markt meer maar is het een plek geworden om te eten en te drinken. En dat is ook wat wij er doen als we er zijn.
In de 12e eeuw begon de eerste bouw maar in de latere eeuwen, zelfs nog in de 19e en 20e eeuw, uitgebreid en aangebouwd. Het is nog steeds in gebruik als kerkelijk gebouw. Het staat midden in de oude stad aan de Royal Mile. St. Giles was trouwens de sint van de lepralijders. Ook hier moet je betalen om binnen te kijken en omdat we inmiddels al zoveel kerken hebben gezien, kopen we van die ponden liever een biertje.
Tegenover de kathedraal staat nu een groot gebouw met een binnenplaats. Maar vroeger stonden hier de karakteristieke hoge huizen (12-15 verdiepingen hoog!) met daartussen smalle straatjes die ze een Close noemen. Die Closes werden vernoemd naar beroemde mensen die daar woonden. Meestal waren dit mannen maar Mary was een succesvolle zakenvrouw en kreeg een eigen Close. Voor dat nieuwe gebouw moesten die huizen verdwijnen en die werden gewoon boven het maaiveld afgebroken. Daar bovenop werd opnieuw gebouwd. Maar omdat dit deel op een heuvel staat bleef er ondergronds heel veel bestaan. En dat deel is toegankelijk gemaakt via een excursie die je kunt boeken (£ 21 p.p.). En daar hebben we wel geld aan uitgegeven en geen spijt van. Het is een hele leuke excursie met heel veel uitleg. Je mag binnen geen foto’s maken dus je moet het met de link doen.
In Edinburgh zijn ook een aantal begraafplaatse te vinden. De bekendste is Greyfriars vanwege Bobby. Dat was het hondje van John Gray, een politieman (maar herder wordt ook genoemd. Nadat John hier begraven was, bleef Bobby veertien jaar lang op het graf van zijn baasje waken totdat hij overleed. Je zou zeggen dat ze hem dan bij zijn baas begraven maar dat kon niet. Hij schijnt iets verderop vlak buiten de poort te liggen. Overigens zijn er meerdere films over Bobby gemaakt en ik vraag me af of Kuifje zijn hondje er naar vernoemd heeft.
Als je eens een week de tijd hebt, dan kun je naar dit museum gaan. Om het geld hoef je het niet te laten want het is gratis. Er staat zo ontzettend veel dat we totaal overprikkeld na anderhalf uur eruit kwamen terwijl we alleen naar de afdeling (vijf verdiepingen!) met de Schotse historie gingen. Ga ’s ochtends, neem brood, koffie en drinken mee en neem regelmatig een pauze en je hebt een topdag.
De Royal Mile loopt door meerdere straten (Castlehill, the Lawnmarket, the High Street, the Canongate and Abbey Strand) van het kasteel naar Holyrood Palace. Ze hebben het hier over de Schotse mijl die 1,1 Engelse mijl is of ongeveer 1800 meter. Het ligt in de Oldtown en is het meest toeristische en drukke deel van Edinburgh. En ook de meest gezellige. Zeker bezoeken als je hier bent.
Als je zo’n groot monument krijgt, dan heb je zeker wat goeds gedaan. Het is het een na grootste monument ter ere van een schrijver ter wereld (dit is de grootste). Alleen jammer dan het wat slecht onderhouden is en zwart is als een schoorsteen. Die schrijver was trouwens Sir Walter Scott, een Schot, die klassiekers als Ivanhoe, Rob Roy en The Lady of the Lake schreef. Het monument staat aan Princess Street in de lager gelegen New Town.
The Old Town is het hoge gedeelte van Edinburgh. En de New Town het lage gedeelte. Hier gaat het openbaar vervoer doorheen en is het winkelgebied. Het is opgezet volgens een strak stratenplan en de belangrijkste straten zijn Princess Street en Regent Street en daarnaast nog veel parallel lopende straatjes met winkels, kroegen en restaurants.
Dit is de officiële residentie van de koning in Schotland. De voormalige Queen Elizabeth kwam hier maar één week per jaar. Maar ook Mary Queen of Scotts en Bonnie Prince Charlie hebben hier gewoond. In de 12e eeuw begonnen als klooster en vanaf de 15e eeuw een paleis. Je kunt het (tegen betaling) bezoeken.
Het is mooi weer dus we besluiten ook naar Calton Hill te lopen. Het is een van de heuvels rondom Edinburgh. De andere is Arthurs Seat maar daar moet je minstens een halve dag voor uittrekken terwijl je zo in een half uurtje naar de top van Calton Hill loopt. Je doet dat voor de mooie uitzichten over de stad, alle kanten op. Het is een Unesco World Heritage site.
Bovenop staan een aantal gebouwen. Een ervan is het Lord Nelson monument dat eruit ziet als een (enkele) verrekijker. Om één uur wordt hier (al tijdenn) een grote bal gehesen en neergelaten om de zeelieden hun klokken te laten bijzetten. Omdat dit in de mist niet zichtbaar is, werd het kanon in het kasteel toegevoegd. Tegenwoordig is het niet meer nodig maar het is een mooi gebruik.
Daarnaast staat er een Nationaal Monument gebaseerd op het Parthenon in Athene. Het moest net zo mooi worden maar door gebrek aan geld zijn ze maar tot twaalf zuilen gekomen.
Tenslotte is het stadsobservatorium op deze heuvel gebouwd.
Best of the rest
Wat overige foto’s van plekken en taferelen die we tegenkwamen bij onze struintocht door de stad en die de moeite waard zijn om hier mee te nemen.
Hans, wederom een promotie van jullie route voor de twijfelaars!
Leuk verslag met veel herkenbare punten
Hans, de hele reis door Schotland achter elkaar gelezen. Heel veel dank voor het verslag. Jullie hebben/maken weer een fantastische fietsreis. Het was me een genoegen om jullie belevenissen te kunnen meebeleven. Nog veel plezier op weg naar huis.
Hans heb jij nu ook zo een schotse rok aangeschaft? Lekker luchtig lijkt me… En zo een cap of schots tasje lijkt me ook wel wat… Ik heb je nog niet met een glas whisky gezien…. Gaat dat nog lukken? Nog fijne dagen zo samen deze laatste week! Goede reis terug.
Mooie foto’s Hans. Ongelofelijk wat een hoge huizen, daar zijn heel wat stenen voor gemetseld. Ik zag in die winkel van die schotse rokken, was dat inclusief onderbroeken? Of worden die er echt niet bijgeleverd.