Trekvogelpad (11)

zaterdag 23 september 2023
Van Soesterberg naar Maarn (19 km)

We zijn gisteren verhuisd waarbij we de B hebben verruild voor de M. Omdat we die dag nog wat tijd over hadden, zijn we bij de xylotheek in Kasteel Groeneveld langs gegaan. Die staat in een klimaatkast in de linnenkamer en je kunt hem bezoeken zonder een kaartje te hoeven kopen. En hij is nog mooier dan gedacht. Het zijn prachtige houten kistjes en een tweetal worden open getoond. Daarnaast hebben ze er 40 nagemaakt in een nieuwe variant waarvan er eentje ten toon staat. In een iets andere vorm maar net zo mooi. Wat een prachtige schat!

We kunnen ook nog even in de keuken van het landhuis kijken. Letterlijk dan, niet figuurlijk. Het blijkt dat de eerste afleveringen van Swiebertje hier opgenomen zijn. Als je (te) jong bent dan zegt je dit niets. Afijn, daarna zijn we doorgereden naar camping De Maarnse Berg die al aardig leeggelopen lijkt te zijn zo aan het einde van het seizoen. Het is alweer een camping die al een tijdje bestaat. We krijgen een zanderig plekje met uitzicht op groen. Even genieten we van de zon maar daarna begint het te regenen. Geen probleem, binnen zitten we ook lekker en het is fijn om een dagje uit te kunnen rusten.

Vandaag pakken we de fiets en rijden de drie kilometer naar het station. Via trein en bus komen we op de plek waar we eergisteren in de bus zijn gestapt. Je beseft het niet maar we hebben een prachtig OV systeem hier in Nederland. Je kunt bijna overal komen en met de 9292-app is het plannen van een rit heel gemakkelijk geworden. Daarnaast vind ik het reizen met (vooral) bus en trein elke keer een feestje. Er is zoveel te zien onderweg.

Vandaag hebben we een bos-dag. We lopen de hele dag door de bossen van Austerlitz. Voor ons heel mooi maar er is maar weinig over te vertellen. Een enkele keer worden de bomen onderbroken door iets anders. Zo komen we langs de Wallenburg waar een Fransman eind 18^e eeuw de onvruchtbare heidegrond probeerde om te zetten naar landbouwgrond. Hiervoor gebruikte hij voornamelijk de poep van het Franse leger dat iets verderop kampeerde. Het huisje staat er niet meer. Alleen de put is er nog en de grond is nog steeds niet echt vruchtbaar.

Over (voormalige) militair terrein gaan we verder naar de Pyramide van Austerlitz. Deze bult is in 1804 gebouwd om de (20.000) soldaten van Napoleon, die hier gelegerd waren, wat te doen te geven. Ze deden er 27 dagen over. Ik vraag me af of ze er allemaal aan mee gewerkt hebben, want dan heb je ook 20.000 scheppen nodig en dan wordt het wel erg druk op de bult. De aanstichter was generaal Auguste de Marmont en daarom werd het toen ook Mont Marmont genoemd. Inclusief houten obelisk was het 36 meter hoog.
In 1805 streed de Marmont met Napoleon bij Austerlitz en ze wonnen de slag van de Russen en Oostenrijkers.
Als ‘beloning’ werd de pyramide herdoopt in  de Pyramide van Austerlitz en het aanpalende legerdorp werd ook maar zo genoemd (het heette Bois-en-Ville). Of andersom. Dat kan natuurlijk ook.
Gedurende de rest van de eeuw verviel de pyramide en werd 5 meter lager. In 1894 werd de boel weer wat opgekalefaterd en de huidige obelisk erop gebouwd. Begin deze eeuw had het weer restauratie nodig. Het ding is overigens 40 bij 40 meter en nu 33 meter hoog. Het staat op het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. Voor €3,50 mag je de trap op naar boven. Iets wat wij niet doen al is het alleen maar omdat het op dat moment giet van de regen. We zoeken een bankje onder de bomen om zo rustig, met een bammetje, het gevaarte te kunnen bestuderen.

Door de modderige bossen gaan we door naar Austerlitz wat helemaal niet meer op een militair kampement lijkt. Een dorp met luxe huizen en het enige wat misschien aan de Franse tijd herinnert is een jeu-de-boules baan op het marktplein in het centrum.

Daarna is het bos, bos en nog meer bos tot aan Maarn. Even onderbroken door het koepeltje van Stoop. Deze meneer Stoop wilde op dit hoge punt  een landhuis bouwen met mooie uitzichten maar het grondwater zat veel te diep. Daarom is het bij deze theekoepel gebleven. Tegenwoordig worden er (mini) concerten gegeven en kun je het huren voor een vergadering (maximaal 10 mensen).

Voor we bij Maarn zijn worden nog overvallen door een bui en een bende tuinkabouters. We hebben weinig van waarde en zij kunnen niet echt hard lopen dus die laten we zo achter ons. Maarn zelf is ontstaan toen ze hier in 1865 begonnen met zandwinning voor het spoor. Voor de arbeiders werd Tuindorp aangelegd. 75 huizen en drie winkels. De huizen waren klein maar de tuinen groot. Zo konden de slecht betaalde arbeiders zelf groenten verbouwen of vee houden.