Dinsdag 23 april 2024
Van Ede naar Otterlo (20 km)
De laatste keer dat we het Trekvogelpad liepen was september vorig jaar. Het jeukt al een tijd maar het kwam er steeds niet van omdat we gewoon teveel andere – leuke – dingen hebben. Met de nakende lange reis naar Noorwegen willen we toch ook nog even ‘thuiskomen’ in de bus dus we zoeken nog een gaatje. Op maandagmiddag – na een afspraak – vertrekken we naar camping Beek en Hei in Otterlo en van daaruit kunnen we precies twee trajecten doen zodat we donderdag weer thuis zijn voor andere afspraken.
Na een koude nacht (het was ’s nachts drie graden in de bus) begint het ’s ochtends al met wat spannende uitdagingen. Terwijl we bij de bushalte naar Ede staan blijkt de bus ineens niet te gaan. Via de 9292 app vind ik al snel een alternatief waarbij we op station Arnhem ook nog tijd voor een coffee-to-go hebben. Om geen koude billen te krijgen gaan we op de zitlap zitten maar als de trein komt vergeten we die natuurlijk geheid. Mooi om te constateren dat ik het hardlopen nog steeds niet verleerd ben.
In Ede gaan we eerst langs Kasteel Hoekelum. Ook hier is de kasteelheer voor het grotere geld gegaan. Je kunt er tegenwoordig trouwen en overnachten, het liefst in die volgorde. Het voordeel is wel dat het er als een plaatje en goed onderhouden uitziet.
Het wordt weer een bossige dag vandaag en dat merken we meteen. We zitten een hele tijd in het Hoekelumse bos voordat we bij de Ginkelse Heide komen. Het is een gebied met een roerig verleden. En dan heb ik niet alleen over het recente verleden maar ook veel langer geleden. Er zijn veel grafheuvels uit de prehistorische tijd gevonden.Topstuk is het graf van een jager die nog allerlei geschenken mee kreeg voor het hiernamaals. Maar ook recenter was hier veel te doen.
In de jaren dertig van de vorige eeuw stond hier het werkkamp ’t Wijde Veld waar jeugdige werkelozen voor maximaal acht weken mochten werken. Ze kregen kost en inwoning en twee gulden per week. Het was erg populair maar verloren gegaan door de oorlog.
In deze oorlog zijn er ook veel gevechten op de Ginkelse Heide geweest. Bij Operation Market Garden werd, via zweefvliegtuigen, hier een bataljon gedropt om de heide klaar te maken voor de ontvangst van meer dan 2000 parachutisten uit 121 Dakota toestellen. Velen verloren hier het leven. Wat resteert zijn de monumenten. De Ginkelse Heide is nog steeds (een van de weinige) oefenterreinen voor het leger. Terwijl we er lopen horen we in de verte het geratel van de mitrailleurs.
Na de heide gaan we richting een gebied dat ze de Planken Wambuis noemen. Voordat we daar zijn, komen we langs een prachtig plekje dat de Heidebloemplas heet. We worden erheen gelokt omdat een van de geocaches van vandaag er ligt. Leuk dat deze hobby ons nog steeds op verrassend mooie plekken brengt.
We zijn er al meermalen door de Planken Wambuis gefietst en elke keer vroeg ik me af wat de naam nu eigenlijk betekent. Ik ken de wambuis als een kledingstuk maar om dat aan te trekken lijkt me wat oncomfortabel als het van hout is. De meest logische verklaring is dat het hier om een doodskist gaat. Maar waarschijnlijk slaat de naam op een houten herberg die hier vroeger heeft gestaan. In die tijd werd hier nog veel geboerd maar sinds die gestopt zijn, heeft de heide het gebied weer terug geclaimd. Hierbij helpt een internationaal gezelschap van Engelse New Forest Ponies, Schotse Hooglanders en Spaanse Sayaguesa runderen mee.
In de Planken Wambuis ligt de voormalige boerderij Mossel waar ze tegenwoordig thee, koffie en andere dranken schenken. De naam heeft niets te maken met het zeedier wat ik afgelopen zondag nog in overvloed in zijn natuurlijke habitat tegenkwam. Het is afgeleid van het mos dat hier welig tiert.. En ‘el’ is een oude benaming voor bos. Dus eigenlijk zijn het de mossige bossen.
Onderweg komen we op diverse plaatsen drakeneieren tegen. Deze stenen maken onderdeel uit van een kunstroute die van Ede naar het Kroller-Muller museum loopt. De grote glanzende stenen zijn een genot om even op te zitten. Door de zon zijn ze heerlijk warm geworden. We komen ook andere combinatie van ruwe en gladde stenen tegen die even intrigerend zijn. Alle stenen zijn zwerfstenen die de kunstenaar uit Zweden heeft gehaald.
Het is vandaag een gevarieerde route want na bos en heide nemen we ook nog wat zandverstuivingen mee als we door het Mosselse zand en over de Mosselse bergen gaan. Dit gebeurt er als de heide niet onderhouden wordt. Inmiddels zitten we al tegen de 20 kilometer aan en de benen vinden het wel best zo. Daarom zijn we blij als Otterlo weer in zicht komt. Via een weggetje binnendoor komen we vlot bij de camping en kunnen de schoenen uit om nog van het laatste zonnetje te genieten.
Weer leuk om te lezen!
“Vlak voordat ik mijn telefoon verlies…” voelt als een cliffhanger maar ik mis het vervolg voor de bevestiging dat het allemaal wel meeviel.
Ja, die telefoon ….
Leuk, die verklaring van Mossen en Planken Wambuis.
He heerlijk! Voordeel als jullie op reis zijn, heb ik fijn leesvoer!
Mooie dag vandaag!!