Woensdag 24 april 2024
Van Otterlo naar Hoenderloo (18 km)
Vandaag lopen we grotendeels in Nationaal park de Hoge Veluwe. We zijn hier al twee keer eerder geweest, beide keren op de fiets.. De eerste keer waren we hier illegaal, de tweede keer zijn we er legaal doorheen gefietst. De eerste keer hebben we Jachthuis Hubertus bezocht, de tweede keer hebben we in museum Kroller-Muller doorgebracht. In die blogs heb ik al uitvoerig geschreven over het park, het museum en Hubertus. Dat kun je daar allemaal nalezen.
Dat illegale heb ik toen niet durven vertellen maar we zijn eigenlijk gewoon met de fietsen door de bosjes gekropen. We stonden aan een dienstingang en in mijn naïviteit vroeg ik of ze ons erin wilden laten, niet wetende dat je een kaartje moet kopen om erin te komen. De man aan de andere kant van de intercom lachte me uit en zei dat ik gewoon naar Hoenderloo of Otterlo moest gaan voor het kaartje en de ingang. Dat was toen een onverwacht pokken-eind fietsen waar ik niet op gerekend had en we wilden alleen Jachthuis Hubertus zien. Lang verhaal kort, omdat ze aan het verbouwen waren, konden we door de bosjes (het moet op camera te zien zijn geweest) en even laten konden we nog (met steekpenningen want ook hiervoor moest je een kaartje bij de poort kopen) met een rondleiding door Hubertus mee. Wel heb ik de hele tijd in het park gewacht op het moment dat iemand zou zeggen ‘Kom jij eens even mee mannetje!’
Er is een wisselvallige dag voorspeld. En dat wordt het ook. Een groot gedeelte van de dag lopen we in de regen maar soms ook in de stralende zon. We vertrekken droog en in het centrum van Otterlo begint het al te regenen. Voor tien uur is alle horeca dicht in het dorp behalve hotel de Sterrenberg. Daar kunnen we, voor de prijs van een warme maaltijd, aan de koffie met appeltaart. Als het wat droog lijkt te worden gaan we verder en voor een fors bedrag mogen we het park binnen.
De droogte was maar van korte duur en al snel valt er evenveel water als in een wasstraat. De regenjas van Mevr. Van der Veeke ligt lekker droog in het kastje in de bus maar ze is niet voor een gat te vangen. Uit de tas tovert ze een sexy see-through jurkje waar ze ook nog droog in blijft. Deze gaat gedurende de dag aan en uit maar dat verschil is lastig te zien.
Te voet door het park is anders dan met de fiets. Deze keer hebben we alleen, vaak modderige, wandelpaden die uitsluitend door bossen lopen. De route is erg gevarieerd en mijn ledematen zijn er blij mee. De paden gaan veel omhoog en omlaag en van links naar rechts. Dat maakt niet alleen dat de kilometers ongemerkt voorbij gaan, ook de heupen, knieën en voeten vinden deze afwisseling fijn.
Op de momenten dat het droog is en de zon doorbreekt, ziet het bos er als in een sprookje uit. Aan de takken en bladeren hangen ontelbare druppels die allemaal de zon reflecteren. En her en der stijgt een wit wief op uit de grond. Zo zie je dat elk nadeel zijn voordeel heeft.
Bij het Museonder gaan we even naar binnen. Het is fijn om even op te drogen en we hebben er toch al voor betaald met het kaartje. Binnen kun je veel leren en zien van de flora en fauna van het nationaal park. En als je wat wild wilt spotten dan moet je hier zijn want onderweg zien we niets. Geen herten, geen vossen, geen zwijnen en zelfs geen konijnen. Ook geen reptielen en geen insecten. Wat vogels maar dan houdt het ook op. Ondanks dat we de hele dag min of meer als enige wandelaars door het park gaan. Ik denk dat alles afgeschoten en opgezet is in het Museonder. Desalniettemin kan ik alleen maar aanraden om wel even te gaan kijken als je hier bent.
Als laatste attractie van vandaag gaan we langs Jachthuis Hubertus. Ook hier zijn we de enigen maar het is dan ook niet open. Het is van binnen prachtig zoals je in de andere blog kunt lezen en zeker een bezoek waard. Wat een genot moet het zijn om daar te mogen wonen.
Via verdere zandpaden zoeken we de uitgang bij Hoenderloo op. Bij de portier klagen we nog even over het mitrailleur-lawaai en de bommen die we de hele dag horen van de oefeningen op het Harskampsche zand maar dat schijnt business-as-usual te zijn volgens de portier. Op maar twee dagen per jaar wordt er niet geoefend. Ik zou er gek van worden.
De bus komt pas over een half uurtje dus in café Brunch tikken we nog even een thee en een Oranje Leven weg. De bus brengt ons in twintig minuten terug in Otterlo. Daar doen we wat boodschappen en lopen naar de camperbus. Ondanks de regen en de kou was het weer een mooie dag. Morgen gaan we weer richting huis. Er zijn nog drie etappes over en die hopen we in augustus of september te doen.
Museonder staat ook nog op mijn lijstje. Zo leuk eigenlijk.
Ik kreeg een aanval van cognitieve dissonantie 😉 toen ik las dat het meester voorbereider Hans ontgaan was dat er een kaartje gekocht moet worden voor de Hoge Veluwe. Dat klopt totaal niet met mijn beeld. Gelukkig waren jullie niet voor een gat te vangen en werd het jachthuis Sint Hubertus toch bereikt. Dat klopt weer wel met mijn beeld.
Mooi verhaal, wij zijn afgedropen voor de poort. Hoefden er alleen maar doorheen en vonden dat bedrag echt te hoog.
Volgende keer toch maar een snoeischaar mee😉.