Trekvogelpad (19)

Vrijdag 18 oktober 2024
Van Brummen naar Vorden (43 km)

Als eerste; N is 23. Denk daar maar eens over na. Als je hier niets van snapt, dan leg ik dat later uit.

Gisteren zijn we verplaatst naar de Heicohoeve, iets onder Zutphen. Het is een boerderij die ook een camperplaats en een camping heeft. Daarnaast doen ze aan pizza-avonden, kun je jacuzzi’s boeken en hebben ze op zaterdagavond een stamppot diner. Je ziet meer boeren die er een camping of camperplaats bij hebben. Er is blijkbaar vraag naar en het zal wel lucratief zijn. Wij kiezen voor de camperplaats omdat hij goedkoper is, je verhard staat en we zijn toch de hele dag weg. We beginnen met een uitstapje naar Zutphen. Een oude stad met een leuk centrum en veel oude gebouwen.

Het is confronterend en frustrerend. In mijn hoofd heb ik nog steeds het lichaam van een jonge god. Maar in de praktijk blijkt het gewoon het lichaam van een wrakke bejaarde te zijn. De eerste dag wandelen ging prima. Die 20 kilometer tikte ik zo weg. Maar de tweede dag was al wat lastiger en aan het einde stribbelt het lichaam toch wat tegen. Voor vandaag staat er ook weer een dikke 20 kilometer op het programma en ik weet dat ik dat wel kan maar met consequenties. In het voorjaar heb ik het onderstel ook overbelast en dat heb ik de paar weken daarna geweten. Dat heb ik er niet meer voor over. Toch wil ik de laatste etappe wel doen. Een kwestie van omdenken. Ik zie dat de route voor 95% over wegen en fietspaden gaat. Ik bedenk een mooie fietsroute naar Brummen en een fietsroute van Vorden terug naar de camping. En in het middenstuk fietsen we gewoon de route. We maken er gewoon een mooie fietsdag van. Een beetje sjoemelen maar ik zit niet zo strak in de wedstijd. Het gaat om het buiten zijn en genieten van de omgeving. Het transportmiddel maakt daarbij niet uit.

We fietsen een heel stuk langs de IJssel en komen zo in Brummen, een dorp waar veel rijke gepensioneerde Indiëgangers een huis neergezet hebben. En dat is te zien. Hier pakken we de Trekvogelpadroute op. Vrij snel zijn we bij het Bronkhorsterveer dat ons naar Bronkhorst, het kleinste stadje van Nederland, brengt. We waren hier twee weken geleden ook met de pontjesroute. Toen regende het en nu kunnen we het in de zon bekijken. Want het is vandaag een verrassend mooie herfstdag. Mevr. van der Veeke wordt weer het edelstenenwinkeltje in gezogen maar gelukkig komt ze er vrij snel weer uit.

Daarna komen we op het eerste stukje off-road. Voor onze fietsen is het geen probleem. Dat kunnen we niet zeggen van het stuk langs de Baakse Beek. Ik moet eerst de fietsen al over een hekje tillen en daarna komen we in een kilometerslang weideveld waar we toch maar gaan lopen. En dat blijkt vrij lastig. Verderop is een boer bezig en die zal ook niet blij met onze fietsen zijn. We gaan dus toch maar terug (fietsen weer over het hekje) en fietsen eromheen. Hiermee hebben we het niet-fietsbare deel van de route gehad.

In Wichmond zoeken we een plekje in de zon voor de boterham. We wijken een stukje van de route af (kijk, dat kan wat gemakkelijker met de fiets) en komen voor de Sint WiIlibrorduskerk terecht. Het blijkt de mooiste kerk van Nederland te zijn. En dat is terecht. Van binnen is hij nog helemaal origineel en kun je zien hoe alle kerken er vroeger van binnen uit hebben gezien. Veel schilderwerk en prachtige tegels. In de vloer in de zijpaden staan afbeeldingen van verschillende dieren. Deze dieren staan symbool voor de zeven hoofdzonden. Door over de tegels te lopen, vertrappen de gelovigen hun zonden. De gelovige moet immers streven naar het hogere. De kerk is gesticht door de heer van Kasteel ‘t Suideras dat even verderop ligt. Het kasteel staat compleet in de steigers maar als troost struikelen we haast over een Grote oranje Bekerzwam, een paddenstoel die ik niet eerder heb gezien.

We fietsen over landgoed Hackfort. Veel modder en steenslagpaden. Het is een officiële fietsroute maar niet veel beter dan het off-roadstuk dat we eerder hadden. We komen bij kasteel Hackfort dat in 1370 begon als een versterkte woontoren. Later uitgebouwd, verwoest, vervallen en weer opgebouwd tot wat het nu is; een mooi landhuis. Het landgoed heeft nog karakteristieke pachtboerderijen en een watermolen.

Langs de Veengoot komen we tenslotte bij het eindpunt van vandaag en van ons Trekvogelpad. Dat is kasteel Vorden waar we al een paar keer eerder waren met het Pieterpad en waar we in september 2022 geëindigd waren. Dat was toen etappe N-3 en dat brengt me bij de eerste opmerking wat N is. Toen wisten we niet hoeveel etappes we uiteindelijk zouden gaan lopen en dat weten we nu wel. Het zijn er 23 geworden. Over kasteel Vorden heb ik al genoeg geschreven hier en hier.

Hiermee sluiten we het Trekvogelpad af. Het was een goede keus om te fietsen en niet te lopen. Mijn knie en heup zijn me er dankbaar voor. We hebben nog een mooie route terug naar de camping. En morgen weer naar huis. De bus gaat in de stalling en we gaan op zoek naar een nieuw wandelproject.

Als laatste wil ik nog de donatie-pagina onder de aandacht brengen. Wat begon met een paar tientjes is inmiddels meer dan €120 per jaar om deze site in de lucht te houden. Ben je blij met deze verhalen en informatie? Overweeg dan een kleine bijdrage te doen. Als elke lezer 1 cent zou geven dan zou ik de komende 10 jaar uit de kosten zijn.

10 gedachten over “Trekvogelpad (19)

  1. Willem Mulder zegt:

    Weer een mooie reis met mooie verhalen en info. ( in het vervolg wel in de camera blijven kijken als je mevr van der Veeke op de foto zet. Een oog in de lens en een oog op het scherm😂)

  2. Janny zegt:

    Weer een mooie tocht afgesloten Jammer van de fysieke beperkingen. Hopelijk knapt het gauw op .
    Wij namen je vraag om een donatie serieus . Wij horen het wel.

  3. Joop zegt:

    Jonge god versus wrakke bejaarde, ik ken het gevoel ook. Soms wringt het maar heb me er bij neergelegd. Goede keuze om de route te fietsen. Bedankt weer voor het prettig leesbare verslag. Blijf gezond en graag tot een volgende keer.

Leuk als je reageert