Bonusblog: Long way home

Vrijdag 30 mei – Voor de terugweg had ik bedacht dat we over de Route des Grandes Alpes zouden gaan. Het is de James Bond onder de bergwegen: stijlvol, avontuurlijk en met bochten waar zelfs een alpensalamander duizelig van zou worden. Deze legendarische route slingert zich zo’n 700 kilometer lang van Nice tot aan het meer van Genève, en tikt onderweg meer hoge passen aan dan een jukebox verzoeknummers. Je rijdt hier letterlijk over het dak van Frankrijk. Niet alle (hoge) passen zijn al open, maar we zijn flexibel – we slingeren er wel omheen als een pas gesloten is. 

Vanaf de boot rijden we naar Menton, waar de route ongeveer begint. We pakken achtereenvolgens de Col de Castillon (707 m), de Col de Turini (1.607 m) en de Col de Sainte-Martin (1.500 m). En dat allemaal over smalle, slecht onderhouden wegen met met zoveel haarspeldbochten dat je jezelf af en toe tegemoet komt. En steeds maar hopen dat er géén tegenligger komt met dezelfde plannen en minder remmen.

• 

• 

• 

• 

• 

Gelukkig is het vrijdag, nog geen weekend, en blijft het verkeer beperkt tot een paar andere verdwaalde zielen met een voorliefde voor asfaltleed. Na acht uur sturen zoeken we een camping bij Guillaumes. Het is zo intensief dat we besluiten morgen nog één etappe te doen, en daarna via grotere wegen terug naar huis te gaan. Mijn zenuwen zijn tenslotte ook op vakantie.

Zaterdag 31 mei – De dag begint met een klim naar de Col de la Cayolle (2.327 m). Het blijkt nog bochtiger, steiler en smaller dan de dag ervoor. Bij elke bocht zit ik zo met samengeknepen billen dat ik er inmiddels walnoten mee kan kraken. Sommige stukken zijn zo smal dat de bus er net tussendoor past, mits je even inademt en de buitenspiegels negeert. En het is zaterdag, dus het wemelt van motorrijders, fietsers, auto’s en andere mensen met een vaag idee van vakantieplezier. En hier en daar een held met een camper – net zo overmoedig als wij, maar met een kleinere spiegel.

De route is fantastisch. Elk uitzicht verdient z’n eigen ansichtkaart of koelkastmagneet. Toch besluiten we boven dat dit gekkenwerk is. Mooi, maar wel gekkenwerk.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We dalen af naar Barcelonnette en verlaten daar de Route des Grandes Alpes. We nemen grotere wegen: het rijdt een stuk relaxter, en de gemiddelde snelheid schiet omhoog van 20 naar 60 km/uur. De uitzichten blijven fenomenaal, maar nu zonder zweetvlekken in de oksels. Iets onder Grenoble zoeken we een camping op.

Zondag 1 juni – Vandaag maken we er toch nog een vakantiedag van en zoeken we grotendeels nog de kleinere, mooiere routes op. Nog een laatste blik op de Franse Alpen, een glimp van Zwitserland. Op de ANWB kaart zoeken we de kleinere weggetjes met een groen streepje erlangs. En in de praktijk blijkt dat we dan nog steeds mooie uitzichten hebben. En ook nog steeds over colletjes komen. Alleen dan wel via een tweebaansweg en minder hoog. Zo komen we ook over de Col du Marais die we ooit ook gefietst hebben. Ik vond het er al bekend uitzien…

Ook dit gaan niet zo snel en uiteindelijk besluiten we dan ook nog grotere wegen te volgen. Zo schiet het wat meer op. Dat recept houden we ook de twee dagen erna aan. Zo komen we op dinsdagmiddag 2 juni weer thuis aan.