Vrijdag 27 april 2012 – Pubkwis
dag 1 dag 2 dag 3 dag 4 dag 5 dag 6 dag 7 dag 8
Het
is uitermate zonnig als we opstaan. En het lijkt wel windstil. We
feliciteren elkaar met dit mooie begin van de dag. Dat nemen ze ons niet
meer af.
Saskia heeft vannacht gedroomd van haar tassen. Gisteravond heeft ze er
vier ingepakt maar vanochtend denkt ze er anders over. De twee
voortassen gaan weer weg en in de plaats daarvan komt een bagagerol
achterop. Die moet eerste gelokaliseerd worden en dat is een uitdaging.
Na pakken, herpakken en weer inpakken fietsen we om kwart voor negen
weg, uitgezwaaid door Co.
Meteen buiten het dorp blijkt al dat schijn bedriegt. Er staat een forse
wind. En nu is dat niet zo erg maar we hebben hem pal tegen. In
Westernieland sluiten we aan op de route. Het eerste deel is bekend
terrein. Via Pieterburen, Warfhuizen en Broek komen we in Wehe-den-Hoorn.
Allemaal pal tegen de wind in. En dan werkt de weidsheid van het
Groninger platteland niet mee. Het is bikkelen. In Wehe doen we een
koffie op de steiger aan het water. Saskia kiest eerst een andere
steiger dan ik. De mensen zullen denken dat we ruzie hebben, maar ze wil
even mediteren en dat moet nu eenmaal op hout. Ik ben meer van de
metalen steigers en als de koffie pruttelt, schuift ze toch maar bij mij
aan. Via Warfhuizen komen we in Saaksum. Hier komen we aan de grenzen
van onze natuurlijke habitat. Het is het einde van het eerste kaartje en
het einde van ons bekende gebied. Vanuit de verte kun je mooi zien dat
Saaksum bovenop een wierde ligt. En ze hebben er nog wallen omheen
gemaakt. Allemaal om de strijd tegen het zeewater. Nu is het gelukkig
niet meer nodig.
In Saaksum komen we ook een andere relikwie van het verleden tegen; een
rolpaal van de trekschuiten. De boten werden met behulp van een touw
door de maren getrokken. Met een paard maar vaak ook moest de vrouw
eraan geloven. Boten met een touw de bocht om trekken wil niet. Dus daar
zetten ze rolpalen neer waar het touw aan de buitenkant omheen getrokken
werd. De meeste zijn opgeruimd, maar in Saaksum kun je ze nog
bewonderen.
Oldehove is een prachtig dorpje om doorheen te fietsen. We vergapen ons
aan de rijkdom van Zuidhorn. Wat staan daar kasten van huizen zeg. Op de
begraafplaats doen we, in de zon, de tweede koffie. En in Enumatil de
eerste cache. Langs de Lettelbertervaart is het weer bikkelen. In de
verte zie ik de apenrots van de Gasunie. We scheren langs Leek en dan
zijn we in Drenthe, de tweede provincie.
Drenthe is gelijk anders dan Groningen. Het voelt meteen een stuk warmer
en de wind is ook minder. De weidsheid is verdwenen en er komen bossen
voor in de plaats.
We komen nauwelijks andere mensen tegen. Het lijkt of (nog) niemand op
pad is. Ook geen interessante praatjes dus. We hebben nog genoeg tijd
dus op een bankje in het bos na Roden strijken we neer. Daar doe ik even
de ogen dicht. Heerlijk dutten in de zon.
In Norg is de tweede cache van de dag. Achter de kerk op de brink vinden
we hem vlot. Het is zo'n mooi plekje in de zon dat we maar even een
kopje thee zetten. De eerste dag is altijd vermoeiend. Ik moet eerst op
gang komen en ook het hoofd heeft er moeite mee. In de werksituatie heb
ik een to-do lijstje waar ik gelukkig van wordt als ik dingen kan
afstrepen. Zo'n dag fietsen wil ik ook graag afstrepen waardoor ik me ga
haasten. En dat is niet nodig want het gaat om de reis en niet om de
bestemming. Meestal duurt het een dag of wat voor mijn hoofd dat door
heeft.
Van Norg tot Appelscha komen we alleen door natuurparken. En we zien een
hunebed in het wild. Die moet natuurlijk even op de foto. We hebben
geluk met het weer. Om ons heen zie ik donkere buien langs trekken. Wij
zitten gelukkig droog. Daarna door het Fochteloër veen naar Appelscha.
De heidevelden zijn in het najaar mooier maar het heeft wel wat om zo
alleen over deze heidevelden te fietsen. En hier komen we ongemerkt in
de derde provincie van de dag. We zijn in Friesland.
Tegen half zes fietsen we bij de Fam. Geertsema op de oprit. We worden
ontvangen met thee en versgebakken spelt-cake. Het zijn oudere mensen
waarmee het gezellig kletsen is. Baflo kennen ze vooral nog van moorden
die vorig jaar daar plaats vonden.
In ons kamertje heeft de tijd stil gestaan. Alles is jaren zestig. De
bedden hebben nog gewone dekens en geen dekbedden. De douche is prima.
Maar oudere mensen hebben één gewoonte die we wat minder vinden. Ze zijn
vaak wat zuinig en dan gaat de kachel niet aan. Gezien de temperatuur
zouden we wel wat warmte kunnen gebruiken. Maar helaas…
Aan eetgelegenheden is in Appelscha geen gebrek. We komen bij "de
Bosberg". Ook hier is het uitgestorven. Het eten is adequaat maar niet
bijzonder. We zijn de laatste gasten en durven hier niet te blijven
zitten. Daarom nog maar even naar de kroeg. Daar is het hartstikke
gezellig. Vol met jeugd en er is een pub-kwis. In groepjes moeten ze de
vragen beantwoorden. "Hoe heet het als ze een scrotum helemaal
leeghalen?" Ik kan het niet nalaten om mee te antwoorden. Jammer is wel
dat ze weer roken in de kroeg. De lucht wordt er niet frisser op. Nog
even wat drinken en dan straks de vermoeide ledematen te ruste leggen.
De voorspelling voor morgen is niet goed. Maar we zien wel.
Statistieken
- kilometers vandaag: 86
- kilometers totaal: 86
- aantal caches: 2
- aantal pubkwissen:1
 De eerste kilometers, met handschoenen aan. |
 Een traditionele Groninger boerderij. |
 In Groningen nomen ze dit hoogholtjes. |
 Rolpalen uit de tijd van de trekschuiten. |
 Koffiestop op de begraafplaats van Zuidhorn |
 Het voormalig gemeentehuis van Zuidhorn.. |
 Langs het lettelberterdiep. |
 Rij nooit een hunebed voorbij. |
 Langs het Fochtloër veen |