Zaterdag
28
april 2012 –
Compost voor de ziel
dag 1 dag 2 dag 3 dag 4 dag 5 dag 6 dag 7 dag 8
Geslapen
als in de jaren zestig; als een baby. Want dat was ik toen. De dekens
waren prima, alleen kreeg ik tegen de ochtend koude voeten . De
voorspelling voor de temperatuur van vandaag is ongeveer acht graden. En
dat zal het ook wel zo ongeveer zijn geweest. Vandaar de koude voeten.
Daarnaast horen we bij het wakker worden, de plenzende regen. Die was
voorspeld en is gekomen. Fijn als iemand zijn woord houdt.
Na het ontbijt fietsen we in de stromende regen eerst een stukje terug
naar de supermarkt. Want pas tegen de middag komen we weer in een dorp.
In de super kopen we broodjes, beleg en drinken. En Saskia koopt een
paar roze rubber afwashandschoenen. WTF?! Ja, roze afwas-hand-schoenen!
Dan worden haar fleece handschoenen niet zo nat. Plus één voor
vrouwenlogica. Hierna gaan we de bush in. Alleen nog maar natuur. Hier
moeten we zien te overleven, met onze broodjes en roze
afwashandschoenen.
Het eerste stuk gaat door het Drents-Friese wold. Via prachtige bossen
waren de vogels uitbundig fluiten komen we bij het Aekinger zand. Het
regent wat minder en het is prachtig hier. Zandverstuivingen,
heidevelden en bossen. Het fietst ook erg leuk. Veel bochten en
heuveltjes. En af en toe een kudde schapen op het pad. Hierdoor ben je
eigenlijk de hele tijd bezig. Samen met het mooie landschap is dit pure
compost voor de ziel.
Het regent steeds minder maar de paden liggen nog vol met plassen. Het
zijn voornamelijk zand- en schelpenpaden en dit geeft natuurlijk een
vieze bende maar dat deert ons niet. Gekleed in regenpak en
regenschoenen raas ik als een klein kind door de diepste plassen. Viezer
en natter kan ik toch niet worden.
Het volgende park waar we door rijden is het Doldersumse veld. We wanen
ons alleen op de wereld en het enige wat me nog aan de beschaving
herinnert zijn een paar roze afwashandschoenen.
De route loopt voornamelijk door Friesland en Drenthe maar bij
"Heerlijkheid de Eese" zijn we even in Overijssel, onze derde provincie.
Op een bankje wordt de tweede koffie gemaakt en eten we wat van onze
broodjes. Het is bitter koud door de wind. Ik heb mijn handschoenen aan
en wens dat ik ook roze afwashandschoenen had. Die wind is overigens
gedraaid dus we hebben hem al de hele dag behoorlijk mee. In de bossen
merk je er niet zoveel van maar in het open land geeft het een lekker
duwtje in de rug. Onderweg wordt nog her en der een cache gedaan die ons
op mooie plekjes brengt. Via de Hoeve komen we bij het riviertje de
Linde. Je weet wel, waar Liesje Lotje leerde lopen. Dit riviertje is
ooit in de ijstijd ontstaan en meandert lekker door Friesland en
Overijssel naar de voormalige Zuiderzee. Wij meanderen lekker mee,
geholpen door de wind. Zo rollen we Ossenzijl binnen en komen we bij het
volgende prachtige natuurgebied, de Weerribben.
Weren is de lokale naam voor petgaten en ribben voor de legakkers.
Vandaar de naam. En mocht je, net als ik, niet weten wat petgaten en
legakkers zijn dan nog even wat uitleg. Petgaten zijn uitgeveende
sloten, dus waar het turf gewonnen werd. De legakkers zijn de
tussenliggende langgerekte graslandpercelen om de turf te drogen. Onze
route loopt langs de Kalenbergergracht. Links het water en rechts de
mooiste huizen, die overigens alleen maar via het water te bereiken
zijn. Via Kalenberg en het plaatsje Nederland komen we in Blokzijl, waar
het feest is.
In de haven is er groot getoeter als een roeiboot en schip binnenkomt.
Het schip heeft geen zeil gehesen en geen motor aan. Door te bomen wordt
het voortgedreven. Later komen er ook andere schepen binnen. Allemaal op
menskracht. Het is een wedstrijd waarbij ze van Blokzijl naar
Zwartewater en terug moeten, louter door spierkracht. Om half acht
vanochtend zijn de meesten vertrokken. Later zien we ook dat mannen en
vrouwen via het principe van de trekschuit schepen binnen brengen. En
het zijn niet de kleinste schepen.
Met een stormachtige wind waaien we naar Vollenhove, ons einddoel van
vandaag. Het is een leuk dorpje. Ik verwacht steeds Pieter daar tegen te
komen maar er zijn weinig mensen op straat. We besluiten eerst te eten
voor we naar onze Vriend op de Fiets gaan. Na wat rondkijken valt de
keus op restaurant "de Cartouwe". Omdat we er niet uitzien in onze
bemodderde regenpakken informeren we eerst maar eens of we naar binnen
mogen. De ontvangst is erg hartelijk en we zijn meer dan welkom. Met of
zonder roze afwashandschoenen. En daarna wordt het alleen nog maar
beter. Mocht je ooit in Vollenhove een restaurant zoeken, ga dan naar de
Cartouwe. Het was een feestmaal.
Uiteindelijk melden we ons bij meneer Geluk. Zijn vrouw is een weekendje
weg dus hij moet alles alleen doen. En dat doet Guus prima. We hebben
een mooie kamer en de badkamer bevat een douche en een bubbelbad. Met de
buik vol en het lijf geschrobd worden de avonduren doorgebracht. Al met
al toch een prachtige dag ondanks de regen en de loodgrijze luchten. Dat
bewijst maar weer dat er geen slechte fietsdagen bestaan.
Er was slechts één minpuntje vandaag. Tijdens een actie om mijn
omwaaiende fiets te redden trek ik weer de spieren in mijn rechterkuit
stuk. Weer terug bij af terwijl de klachten net over waren. Misschien
dat het na een nachtje rust beter gaat.
Statistieken
- kilometers vandaag: 78
- kilometers totaal:164
- aantal caches: 5
- aantal mensen met roze afwashandschoenen: 1
 Veel plassen onderweg. |
 De schapen negeren ons schaapachtig. |
 Vennetje in de Vledderhof. |
 Natte koffie. |
 De koffiemeister aan het werk. |
 Huis Ee.. |
 Hobbelweg bij huis Ee. |
 Een heerlijkheid |
 Een koude lunch, letterlijk en figuurlijk. |
 Een cache bij een bijzonder kerkje. |
 Liesje leerde Lotje lopen... |
 Stenen kunnen best lekker liggen. |
 Kaatje bij de sluis. |
 Op man- en vrouwkracht naar Blokzijl. |
 En de trekkers trokken voort. |
 Nog meer zwoegers. |